ÖNEMLİ NOT

Bahçenizi her ilaçlamanızda eğer sulama veya ilaçlama suyunuzun pH sı 8 - 8.5 ise muhakkak wet yayıcı yapıştırıcı kullanınız.
(Ülkemizin birçok yöresinde toprak ve su pH sı 8- 8.5 hatta 9 a kadar çıkmaktadır.)
Üretilen bütün ilaçlar 6 - 7 pH aralığına göre üretilmektedir.
En Kaliteli ilaçlar dahi 6 ila 15 dakika arasında, % 30 varan oranlarda etkisini kaybetmektedir. (Kesilmiş yoğurt örneği gibi)

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

BİTKİ BESLEME Bitki besini ile birlikte ilaç verin
Buda ilacınızın etkisinin azalmasına neden olacaktır.
Bu nedenle bizim tavsiyemiz holderinize, tankınıza veya sırt pompanıza,

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

1	PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI	İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler.
2	ORGANİK GÜBRE	Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar.
3	İNSEKTİSİT	BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
4	FUNGUSİT	MANTAR İLACI (Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
5	DİĞER	Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler.

Mümkün olduğunca hepsini bir arada kullanmaya çalışın, maliyetleri düşürün.

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

KİREÇ ÇÖZÜCÜ	Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder.	DÖNÜME 1 KG damla sulama ile
KÖKLENDİRİCİ	Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır. Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır.
ORGANİK GÜBRE	Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama.	200-300
DEMİRLİ GÜBRE	En sık görülen bitki besin noksanlığıdır. Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın	125-150 cc
POTASYUMLU GÜBRE	Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar.
DAMLA SULAMA	AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı	2-3 kg

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Her ilaçlamada gübre muhakkak kullanılmalıdır.
Gübreler bitkilerin strese girmesini önler. Bitkilerin mikro element ihtiyaçlarını karşılar.
Meyve tutumunu ve meyvelerin kalitesini arttırır.
Gübrelemede esas, toprak ve yaprak analizlerinin yapılmasıdır. Buna göre de eksikler giderilmelidir.

Toprak Hazırlığı

Bağ yeri seçildikten sonra toprağın hazırlanması işlemine geçilir. Arazide varsa, büyük kayalar, ağaçlar ve çalılar temizlenir.
Omcaları muntazam ve düzgün dikebilmek için tümsekler düzeltilir, çukurlar doldurularak toprak tesviyesi yapılır.
Fazla su tutan yerlerde drenaj için önlemler alınır.
Asmanın ekonomik ömrü bakım koşullarına göre değişmekle birlikte 40 yılın üzerindedir.
Bu nedenle ömrü bitinceye dek dikildiği yerde kalacağından, tesisinde çok titiz davranılmalıdır.
İyi hazırlanmayan bir yere tesis edilen bağ iyi gelişemez, ömrü kısa, verimi az olur ve hastalıklara daha kolay yakalanır.
Yeni kurulacak bağ yeri, hiç işlenmemiş bir toprak üzerinde olacaksa alan iyi bir şekilde işlenmelidir. Eğer eski bir bağ alanı ise toprağı bir kaç yıl dinlendirilerek bol yeşil gübre ile gübrelenmelidir. Asmanın iyi büyüyebilmesi, köklerinin derine gitmesi, toprak içinde iyi gelişmesine bağlıdır.
Gelişme toprak yapısı ile ilgilidir. Tınlı kumlu topraklarda kökler çok derine gider. Sert yapı gösteren topraklarda köklerin derine gitmesi sınırlıdır.
Bu tip toprakların krizma yapılmasi şarttır. Bilhassa yeni bağcılıkta krizma işine daha çok önem vermek lazımdır.
Çünkü yeni bağcılıkta kullanılan Amerikan asma anaçlarının kökleri, çok kuvvetli ve süratli büyüdüklerinden toprağın gevşek ve süzek olması lazımdır.
Asmaların gelişmemesi ve bazı bağların zamanından önce kuruması, krizmanın yapılmaması veya yüzlek yapılmasından ileri gelmektedir.
Krizma, bağ toprağının en az 40 cm derinlikte işlenmesidir. Bu işlem günümüzde krizma pullukları ile yapılmaktadır.
Krizma pullukları, beygir gücü yüksek traktörlerle çekilir ve toprak 40-50 cm derinlikte işlenir.
Krizmanın yapılma zamanı sonbahar mevsimidir. Krizma erken yapılmalı ve krizmanın bitimi ile asma fidanı dikimi arasında en az 6-8 haftalık bir zaman olmalıdır.

Dikim

Sonbaharda krizma yapılmış arazi ilkbaharda düzeltildikten sonra, hayvan veya makina gücü ile işlenebilecek aralık ve uzunlukta çukurlar açılır.
Bölgemiz iklimi sıcak olduğundan güneş zararlarını azaltmak için sıralamanın doğu-batı yönünde yapılması, meyilli arazilerde dik olması gerekir.
Şimdiye kadar yapılan denemeler yeni tesis edilecek bağlarda sıra üzerinin 1,5-2 m. sıra arasının 2,5-3 m. olması gerektiğini ortaya koymuştur.
İşaretlenmiş yerlere iki kürek derinliğinde, bir kürek genişliğinde çukur açılır.
Çukur açmanın makina ile yapılması daha avantajlıdır.
Çukurların dip kısmına yanmış çiftlik gübresi, ince toprakla karıştırılarak konmalıdır.
Dikim için fidanda budama yapılır. Yan ve boğaz kökleri tamamiyle, dip kökler ise 10 cm üzerinden çepeçevre kesilir.
Oluşmuş sürgünlerin en kuvvetlisi bırakılır.
Budaması yapılan köklü çubuk veya aşılı köklü topraklı fidan, açılan çukurun tam ortasına gelecek şekilde konur, fidanın gövde kısmının en az 10-15 cm.i toprak üzerinde kalacak şekilde açılan çukurlara 10-15 cm kalınlığında toprak atıldıktan sonra fidan hava almayacak şekilde sıkıştırılmalıdır.
Daha sonra can suyu verilir ve fidanın yerini belli etmek için yanına bir herek dikilir.
Dikim yapılırken kısır çeşitler (morfolojik erdişi, fizyolojik dişi) saf olarak dikilmemelidir.
Çünkü bu çeşitlerin polen tozlarının döllenme yeteneği yoktur.
Bunun için dikim planı sekiz omcaya bir babalık veya iki sıraya bir dölleyici dikmek suretiyle yapılmalıdır.
Yalnız babalık olarak kullanılan çeşitlerin çiçek açma tarihleri döllenecek çeşitle aynı tarihe denk gelmelidir.
Bağcılıkta standart dikim şekilleri vardır.
Bunlar;
a. Kare dikim:
İnsan gücü ile toprağı işlenen, zayıf, toprağa dikilmiş ve kısa budama isteyen çeşitlerde uygulanır.
Bu şekilde dikimlerde mesafe 1-2 m. dir.
b. Dikdörtgen dikim:
Yüksek terbiye sistemleri ile kurulmuş bağlara verilen şekildir. Bu şekilde bağların işlenmesi hayvan veya makina gücü ile yapılır. Sıra üzeri dar, sıra araları ise geniş tutulur.
Sıra üzerlerinin araları 1-2 m, sıra araları ise 2-3 m arasında değişir.
c. Üçgen dikim:
Bu dikimde her üç kenar birbirine eşittir.
Altı omca birleştirilince bir heksagonal şekil oluşur zor bir dikim şeklidir. Daha çok küçük işletmelerde uygulanır.

Gübreleme

Doğru, dengeli ve zamanında yapılan gübreleme bağcılıkta ürün miktarını ve kalitesini artırmakta ve bağların hastalık, zararlı , dona karşı dirençlerini de yükseltmektedir.
Bu sebepten bağlarda iyi gelişmeyi sağlamak ve yeterli ürün alabilmek için topraktan kaldırılan besin maddelerini yeniden toprağa ilave etmek gereklidir.
Genelde bağlar organik maddece fakir olan topraklarda tesis edilmektedir.
Bu nedenle bağlar için çiftlik gübresinin önemi daha fazladır. Ancak, çiftlik gübresi asmanın tüm besin elementleri ihtiyacını karşılamayacağı için ticari gübreler de kullanılmalıdır.
Bağlara verilecek gübre miktarının tesbiti çok fazla faktöre bağlı olan ve önceden bazı tahlilleri gerektiren bir işlemdir.
Her bölgede hatta her bağda ihtiyaç duyulan mineral ve organik madde miktarını ayrı ayrı tesbit etmek daha sonra buna göre gübreleme yapmak en isabetli yoldur.
Bizim bölgemiz için tavsiye edilen gübre miktarı saf madde olarak kuru koşullarda yerli bağ için 10 kg/da azot, 8 kg/da fosfor, sulu koşullarda kültür bağ için ise 14 kg/da azot, 9 kg/da fosfordur.
Çiftlik gübresi ile fosforlu gübreler sonbahar toprak işlemesi sırasında sıralar arasına verilerek toprakla karışması sağlanır.
Azotlu gübrenin ise bağlara en uygun verilme zamanı ilkbaharda ilk toprak işlemesinden hemen önce şubat-mart aylarıdır.
Arzu edilirse azotlu gübrenin ikinci yarısı nisan-mayıs aylarında da verilebilir.

Sulama

Bağların sulanması konusu, özellikle yurdumuzda sulama sistemlerinin giderek yaygınlaşması nedeniyle önem kazanmaktadır.
Asmanın büyüyüp gelişmesi için topraktaki su miktarının daimi solma noktasının üstünde olması gerekir.
Asmanın hızlı gelişme devresi olan mayıs-haziran ayları ile salkımların ben düşme zamanında (Temmuz ) kök bölgesinde yeterli su bulunmadığı hallerde omcaların gelişmesi yavaşlar, yapraklar pörsür ve renkleri solar.
Salkımlardaki taneler normal iriliklerini alamaz ve rengi donuklaşır, üzerlerinde güneş yanıkları artar. Böyle durumlarla karşılaşınca bağın suya ihtiyacı olduğu anlaşılmalıdır.
Kış yağmurları normal düşmüşse toprak tarafından tutulmuş olan su bağların bahar gelişmesine yeterli olmaktadır. Sulama imkanı olan taban bağlarda iki defa sulama ve sulamalardan sonra tava gelince toprak işleme çok iyi sonuç vermektedir. Kışın kurak geçmesi halinde bir de bağlar uyanmadan önce bir su verilip ardından toprak işleme yapılması yerinde olur.
Bölgemizde gerek su kaynaklarının kıtlığı, gerek bağ alanlarının eğimi ve gerekse halkın ön yargısı nedeniyle bağlarda sulama yapılmadığı görülmektedir. Ancak, yeni dikilen bağlarda yılda 2-3 defa sulama yapıldığı gözlenmiştir. Oysa Güneydoğu Anadolu Projesi içinde yer alan bölgemizde ilkbahar ve yazın kurak geçtiği düşünülürse bağların sulanmasının zorunlu olduğu anlaşılacaktır. Bu nedenle özellikle Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında 3-6 kere iklim durumuna göre sulama yapılması uygundur.
Bağlarda çiçeklenmenin hemen sonrasında ve tanelere ben düşme başlangıcında sulamaya özellikle dikkat etmek gerekir. Kurutmalık ve şaraplık bağlarda ise meyvenin olgunlaşmasından 3-4 hafta önce sulama kesilmelidir.
Bağa verilecek su miktarı iklime, toprağa ve çeşide göre değişiklik gösterir.
Toprağın üstten 60-70 cm'lik kısmı suya doymalıdır. Bunu anlayabilmek üzere sulama yapıldıktan sonra bir demir çubuk toprağa batırılmalı ve rahatça ilerlediği derinlik suyun işleme seviyesi olarak kabul edilmelidir. Karığın suyla doldurularak suyun sıra sonuna ulaşması da verilecek su miktarının yeterliliğinin tesbitinde bir ölçü olarak kullanılmaktadır. Yurdumuzda bağlarda sulama çoğunlukla karık usulüyle yapılmaktadır.
Ancak son yıllarda damla sulama ve sprink yöntemi ile bağların sulanması önem kazanmıştır.

Toprak İşleme

Kültür bitkileri içinde en fazla toprak işlemesi isteyen bitki asmadır.
Yıllık yağış miktarı düşük, buna karşılık sıcaklık toplamı yüksek olan bölgede toprak işlemesine gereken önem verilmelidir. Sonbaharda yaprak dökümünden sonra, budamadan önce yapılacak toprak işleme yabancı otlarla savaşımda ve kış yağmurlarının toprakta birikmesinde etkili olmaktadır.
Daha sonra biri budamadan sonra, bir de ilkbahar geç donlarından sonra yapılacak bir toprak işleme toprağın havalanmasını ve suyun toprakta muhafazasını sağlamaktadır. Bu sırada çapa ile boğaz açma ve boğaz köklerinin temizliği de önemli bakım işlerindendir.
Ayrıca tane bağlamadan sonra yapılacak toprak işlemesi ve çapa da yararlı olmaktadır.
Bağlarda yabancı ot için ilkbahar ve yaz aylarında 2-4 çapa yeterli olmaktadır.

Budama

Asmanın budanması çok bilgi ve beceri isteyen bir teknik iştir. Bu nedenle asmanın fizyolojisini ve budama esaslarını bilmek gerekir.
Aksi halde üzümün kalitesi düşmekte, verim azalmaktadır.
Ekolojik ve kültürel sebeplerin etken olduğu budamada esas, bir yıllık sürgünler üzerinde, üzüm çeşitlerine göre mahsuldar gözlerin yerinin bilinmesi şartı ile asmanın kaldırabileceği kadar verimli çubuk (göz) bırakmak ve lüzumsuz çubukları kesmektir.
Bölgemiz bağları genel olarak karışık budama şeklinde budanmakta ve şekil olarak da düzgün olmayan gobleyi andırmaktadır.
Budama zamanı olarak görülen en hatalı uygulama sonbaharda yapılan budamadır.
Bölgemizde budama ocak-şubat, hatta mart aylarında yapılması uygundur.
Budama şekli açısından hem daha yüksek bir verim ve kalite elde edilmesi, hem de özellikle boncuklanmanın önlenmesi açısından 5-8 göz üzerinden uzunlu kısalı karışık budamaya imkan sağlayan telli terbiye şekillerinden 60-80 cm gövde yüksekliğine sahip "guyot sistemi" ya da "guyot + T" terbiye şeklinin uygulanması önerilmektedir. üzüm Bir üzüm bir meyve, botanik a, dut arasında, her yıl yaprak döken odunsu üzüm ve çiçek açan bitki cinsi.
Üzüm sofralık üzüm olarak taze olarak yenebilir veya şarap, reçel, üzüm suyu, jöle, üzüm çekirdeği ekstresi, kuru üzüm, sirke ve üzüm çekirdeği yağı yapımında kullanılabilir.
Üzümler, genellikle kümelerde meydana gelen, iklimlendirici olmayan bir meyvedir.

Tarihçe

Evcil üzümün ekimi 6.000-8.000 yıl önce Yakın Doğu'da başladı.
En eski evcilleştirilmiş mikroorganizmalardan biri olan maya, üzüm derilerinde doğal olarak bulunur
ve şarap gibi alkollü içeceklerin keşfedilmesine yol açar.
İnsan kültüründe şarap yapımının baskın bir konumu için en erken arkeolojik kanıtlar 8.000 yıl önce Gürcistan’dadır.
Bilinen en eski şaraphane, MÖ 4000 civarında bulunan Ermenistan'da bulundu.
9. asırda By kenti Shiraz Ortadoğu'da en güzel şaraplarından bazılarını üretmek için biliniyordu.
Bu nedenle Syrah kırmızı şarabının ismini, İran’da üzümün Shirazi şarabı yapmak için kullanıldığı Şiraz kentinden almıştır.
Eski Mısır hiyeroglifleri mor üzüm yetiştiriciliği kaydedebilir ve geçmiş antik kanıtlıyor
Yunanlılar, Fenikeliler ve Romalılar yeme ve şarap üretimi için hem mor üzüm büyüyor.
Üzüm yetiştiriciliği daha sonra Avrupa'nın yanı sıra Kuzey Afrika ve nihayetinde Kuzey Amerika'daki diğer bölgelere de yayılacaktı.
Kuzey Amerika'da, Vitis cinsinin çeşitli türlerine ait yerli üzümler, kıtadaki vahşi doğada çoğalır ve birçok Yerli Amerikalı'nın diyetinin bir parçasıydı, ancak erken Avrupalı sömürgeciler tarafından şarap için uygun olmadığı düşünülüyordu.
19. yüzyılda, Ephraim Bull ait Concord, Massachusetts, yaban gelen ekili tohumlar Vitis labrusca üzüm oluşturmak için Concord üzümü ABD'de önemli bir tarımsal ürün haline gelecektir.
Açıklama Üzüm, 15 ila 300 kümelerde büyüyen ve koyu kırmızı, siyah, koyu mavi, sarı, yeşil, turuncu ve pembe olabilen bir meyve türüdür. "Beyaz" üzümler aslında yeşil renklidir ve evrimsel olarak mor üzümden elde edilir.
Beyaz üzümlerin iki düzenleyici genindeki mutasyonlar, mor üzümlerin renginden sorumlu olan antosiyaninlerin üretimini kapatır.
Mor üzümlerde daha büyük polifenol ailesinin antosiyaninleri ve diğer pigment kimyasalları, kırmızı şaraplarda değişen mor tonlarından sorumludur.
Üzümler tipik olarak prolate sferoide benzeyen elipsoid bir şekildir.

Dağıtım ve üretim

2012 yılında en çok üzüm üreten 20 ülke. Göre Gıda ve Tarım Örgütü (FAO), dünyada 75.866 kilometrekare üzüm adanmıştır. Dünya üzüm üretiminin yaklaşık % 71'i şarap, % 27'si taze meyve ven % 2'si kuru meyve olarak kullanılmaktadır. Üzüm üretiminin bir kısmı, " ilave şeker içermeyen " ve "% 100 doğal" konserve meyveler için sulandırılacak üzüm suyu üretmeye gider. Bağlara tahsis edilen alan yılda yaklaşık% 2 artmaktadır. Ticari olarak yetiştirilen üzümler, amaçlanan tüketim yöntemine göre genellikle sofra veya şaraplık üzüm olarak sınıflandırılabilir: çiğ yenir (sofralık üzüm) veya şarap (şaraplık üzüm) yapımında kullanılır.
Hemen hemen hepsi aynı türe ait olsa da, Vitis vinifera, sofra ve şaraplık üzümlerin seçici üreme ile ortaya çıkan önemli farklılıkları vardır..
Sofralık üzüm çeşitleri, nispeten ince bir cilde sahip, büyük, çekirdeksiz meyveye (aşağıya bakınız) sahip olma eğilimindedir.
Şaraplık üzümler daha küçüktür, genellikle tohumlanır ve nispeten kalın kabuklara sahiptir (şarap yapımında istenen bir özelliktir, çünkü şaraptaki aromaların çoğu deriden gelir).
Şaraplık üzümler de çok tatlı olma eğilimindedir: Meyve suyunun ağırlıkça yaklaşık % 24 şeker olduğu zamanda hasat edilirler.
Karşılaştırıldığında, sofralık üzümlerden yapılan ticari olarak üretilen "% 100 üzüm suyu" genellikle ağırlıkça yaklaşık% 15 şekerdir.
Çekirdeksiz üzüm
Çekirdeksiz çeşitler artık sofralık üzüm ekimlerinin ezici çoğunluğunu oluşturmaktadır.
Üzümler vejetatif olarak kesimlerle çoğaltıldığından, tohum noksanlığı üreme için bir sorun oluşturmaz.
Bu, ya kadın ebeveyn olarak tohumlanmış bir çeşit kullanması ya da doku kültürü tekniklerini kullanarak geliştirme aşamasında erken embriyoları kurtarması gereken yetiştiriciler için bir konudur.
Tohumsuzluk özelliğinin çeşitli kaynakları vardır ve esasen tüm ticari çapalama makineleri bunu üç kaynaktan birinden alırlar:
Thompson Seedless , Russian Seedless ve Black Monukka, hepsi Vitis vinifera çeşididir .
Şu anda bir düzineden fazla çekirdeksiz üzüm çeşidi vardır.
Einset Seedless, Benjamin Gunnels'in Prime çekirdeksiz üzümleri, Reliance ve Venus gibi pek çok kişi, kuzeydoğu ABD ve güney Ontario'nun nispeten soğuk iklimlerinde özellikle sertlik ve kalite için yetiştirildi. Çekirdeksizliğin daha iyi yeme kalitesinin dengelenmesi, üzüm tohumlarının zenginleştirilmiş fitokimyasal içeriğinin sağladığı potansiyel sağlık yararlarının kaybıdır Kuru üzüm, kuş üzümü ve çekirdeksiz kuru üzüm Ana madde:
Üzüm Kuru üzüm Avrupa ve Kuzey Amerika'nın çoğunda, kuru üzüm "kuru üzüm" veya yerel eşdeğeri olarak adlandırılır. İngiltere'de üç farklı çeşit tanınmaktadır ve bu da AB'yi resmi belgelerde "kuru üzüm meyvesi" terimini kullanmaya zorlamaktadır. Bir üzüm bir kuru üzüm olup. İken üzüm bir Fransız olan loanword, Fransızca sözcük taze meyve anlamına gelir; grappe (İngiliz üzümünün elde edildiği) demet anlamına gelir ( une grappe de raisins'de olduğu gibi ). Bir üzümü kurutulmuş olan Zante Siyah Corinth üzüm, Fransız bir yolsuzluk olmanın adı Corinthe de kuru üzüm ( Corinth üzüm). Frenk üzümü aynı zamanda üzüm ile ilgisi olmayan iki meyveli frenk üzümü ve frenk üzümünden bahsetmiştir. Bir sultana aslında Türk menşeli Sultana üzümlerinden (ABD'de Thompson Seedless olarak bilinir) yapılan bir kuru üzümdü, ancak bu kelime artık geleneksel sultana benzemek için ağartılmış beyaz üzümlerden veya kırmızı üzümlerden yapılan kuru üzümlere uygulanmaktadır.
Meyve suyu
Üzüm suyu
Ana madde: Üzüm suyu Üzüm suyu, üzümlerin bir sıvı haline getirilmesinden ve karıştırılmasından elde edilir.
Meyve suyu genellikle mağazalarda satılır veya fermente edilir ve şarap, brendi veya sirke haline getirilir.
Pastörize edilmiş üzüm suyu, doğal olarak oluşan herhangi bir mayayı giderir, steril tutulursa fermente olmaz ve bu nedenle alkol içermez.
şarap, kağıt hamuru, derileri 7-23% içerir sapları ve tohumları sanayi, üzüm suyu genellikle "olarak anılır zorunluluk ". Kuzey Amerika'da en yaygın üzüm suyu mor ve Concord üzümlerinden yapılırken, beyaz üzüm suyu genellikle Niagara üzümlerinden yapılır.her ikisi de yerli Amerikan üzüm çeşitleri, Avrupa şarap üzümlerinden farklı bir tür. California'da, Sultana (orada Thompson Seedless olarak bilinir) üzümler bazen beyaz meyve suyu üretmek için kuru üzüm veya masa pazarından yönlendirilir.