Fulvik asit

Fulvik asitler, organik asitler, doğal bileşikler ve humusun ( toprak organik maddesinin bir kısmı olan ) bir ailesidir.
Humik asitlere benzerler, farklılıklar karbon ve oksijen içeriği, asitlik, polimerizasyon derecesi, moleküler ağırlık ve renktir.
Fulvik asit, hümik asitin asitleştirmeyle huminden çıkarılmasından sonra çözelti içinde kalır.

Ekstraksiyon aşaması

Toprak, tortu veya su ortamlarında bulunan humustan ekstrakte edilebilen iki doğal asitli organik polimer sınıfından biri olan Fulvik asit.
Adı, sarı rengini gösteren Latin fulvus'tan türemiştir. Bu organik madde güçlü asitte (pH = 1) çözünür ve ortalama kimyasal formüle sahiptir C 135 H 182 O 95 N 5 S 2. 1: 1'den daha yüksek bir hidrojen / karbon oranı daha az aromatik karakteri (yani, yapıda daha az benzen halkasını) gösterirken, 0.5: 1'den daha yüksek bir oksijen: karbon oranı, diğer organik fraksiyonlarından daha fazla asidik karakteri gösterir. Humus (örneğin humik asit, humustan ekstrakte edilebilen diğer doğal asidik organik polimer).
Yapısı en iyi, hidrojen iyonlarını serbest bırakan birçok karboksil grubuna (COOH) sahip aromatik organik polimerlerin gevşek bir montajı olarak karakterize edilir, bu da iyonun çeşitli yerlerinde elektrik yükleri olan türlerle sonuçlanır.
Özellikle metallerle reaktiftir, Fe 3+ , Al 3+ ve Cu 2+ ile güçlü kompleksler oluşturur özellikle de doğal sularda artan çözünürlüklerine yol açar.
Fulvik asidin, yaşamı sürdüren bir karbon veya enerji olarak sentezlenmemesine rağmen, mikrobiyal metabolizmanın bir ürünü olduğu düşünülmektedir.
Fulvik asit, yeterli oksijenli bir toprak ortamında bitki maddesinin çürümesi üzerinde çalışan milyonlarca yararlı mikropun etkisi altında son derece küçük miktarlarda oluşturulur.
Fulvik asitler, son derece karmaşık yapıları nedeniyle kolayca sentezlenemez, ancak kağıt endüstrisinden gelen lignosülfonatlar , aşağıda tartışıldığı gibi bazı testlerde Fulvik Asitlere benzer görünebilir.
Aynı zamanda, ana problem ekstraksiyon değil, daha sonra saflaştırma, özellikle FA ile birlikte toksik dihaloasetonitril oluşturan ve daha önce vücutta birikme özelliğine sahip olan Cl, Fe ile moleküler bağın kırılmasıdır. Kritik noktaya ulaşmak.

Ekstraktta belirleme yöntemleri

Yakın zamana kadar, bilimsel topluluğun bir ekstrakttaki fulvik asit miktarını belirlemek için tutarlı doğruluk için güvenebileceği standart bir analitik yöntem yoktu.
Bir endüstri standardı olmadan, fulvik ürünlerin üreticileri ve satıcıları, ticari fulvik asit ürünlerinin etiketlerinde, pazarlama literatüründe ve web sitelerinde çeşitli iddiaların ortaya çıkmasına neden olan yöntemler kullandı.
Bu iddialar, birçok bilim insanının ve tüketicinin, fulvik asit içeriğiyle ilgili bu iddiaların geçerliliğini ve doğruluğunu sorgulamasına neden oldu ve bu da fulvik ürünlerin değerlendirilmesini çok zorlaştırdı.
Geçmişte analitik niceleme yöntemleri, hümik ve fulvik asidi tek bir madde olarak ölçtü.
Bu, fulvik izolat olan, içinde ölçülebilir veya çok düşük hümik asit içermeyen ürünler için analitik zorluklar ve kitle karışıklığı yarattı.
Fulvik asit içeriği iddialarının genellikle yanlış ve yeni standart yöntemle aydınlatılmasından çok daha yüksek olmasının birincil nedenidir.

Lamar standart yöntemi

Lamar standartlaştırılmış yöntem, numunenin bir litresi 0.1M sodyum hidroksit çözeltisi ile birleştirilmesini, en az bir saat karıştırılmasını, çözünmeyen malzemenin bir santrifüj ile çıkarılmasını, hidroklorik asit ile pH 1'e asitleştirilerek hümik asitlerin çökeltilmesini ve emilmesini içerir.
Emdirilmemiş fulvik asitler, makro gözenekli bir emici reçine üzerine.
İzole edilen hümik ve fulvik asitler daha sonra ayrı ayrı kurutulur ve bir fırında küllenmeden önce ve sonra tartılır.
Yöntem, toprak bilimiyle ilgilenen çeşitli kuruluşlardan bilim adamları ve bireylerden oluşan bir ekip tarafından geliştirildi.
Lamar yöntemi son zamanlarda Amerikan Bitki Gıda Kontrol Yetkilileri Birliği, Hümik Ürünler Ticaret Derneği ve Uluslararası Hümik Maddeler Derneği tarafından fulvik asit miktarının standartlaştırılması için standart yöntem olarak kabul edildi.

Butler yöntemi

2015 yılında standartlaştırılmış Lamar yönteminin ortaya çıkmasına kadar, bu, fulvik asit için tüm test yöntemlerinin en doğru olanıydı ve fulvik asit içeriği ile ilgili olarak üretilen sonuçlar Lamar yöntemine biraz benzediğinden hala umut vaat edebilir.
Fulvik asit yoğunlaştırılmış tanendir ve bir reçine tarafından emilebilir, böylece numunenin vanilin konjugatları okunarak çok daha doğru bir şekilde ölçülebilir.
Bu yöntemin Lamar yöntemine kıyasla bir dezavantajı, lignin sülfatları nihai FA sonucunda bazı yanlışlıklara yol açan fulvik asit fraksiyonundan saflaştırmaması veya ayırmamasıdır.

kolorimetrik

Hümik asit ışığa maruz kalır; absorbe edilen ışık miktarı, Almanya'daki bir madenden alınan Sigma-Aldrich standartlaştırılmış bir örneğinin niceleme değeri ile karşılaştırılır.
Hızlı ve kolay olmasına rağmen, bu yöntem fulvik asidi hümik asitle toplayarak fulvik izolatların zayıf miktarını üretir.

California yöntemi (CDFA)

Bu test Kaliforniya Eyaleti Tarım Bakanlığı tarafından geliştirilmiştir.
Bu yöntem hümik ve fulvik ayırır, ancak daha sonra fulvik çözeltiyi atar ve sadece külü uzaklaştırmak için hiçbir saflaştırma aşaması olmadan niceleme sonucunun bir parçası olarak organik kül içeriğini de içeren kalan sıvıyı ölçer.
Bu elbette çeşitli analitik yanlışlıklara yol açar.
Bir ürünü kaydederken Kaliforniya tarım departmanlarının kabul edeceği tek yöntem budur.
California, fulvik asidi hümik asitten ayrı bir madde olarak tanımıyor ve tüm etiket kayıtlarının içeriği sadece hümik asit olarak listelemesini gerektiriyor.

Verploegh ve Brandvold yöntemi

Verploegh ve Brandvold yöntemi (V&B) hem hümik hem de fulvik asidi ölçer ve hızlı, uygun maliyetli ve kolay bir testtir.
Hümik ve fulvik asitleri ayırmak için kullanılan kimyasal reaktiflerin saflaştırılmasından geçmez.
Bu, amino asitler, lipitler, karbonhidratlar ve lignin sülfatların tümü nicelemeyle toplandığından şişirilmiş fulvik asit içeriği okumaları üretebilen çeşitli yanlışlıklar ile sonuçlanır.