ÖNEMLİ NOT

Bahçenizi her ilaçlamanızda eğer sulama veya ilaçlama suyunuzun pH sı 8 - 8.5 ise muhakkak wet yayıcı yapıştırıcı kullanınız.
(Ülkemizin birçok yöresinde toprak ve su pH sı 8- 8.5 hatta 9 a kadar çıkmaktadır.)
Üretilen bütün ilaçlar 6 - 7 pH aralığına göre üretilmektedir.
En Kaliteli ilaçlar dahi 6 ila 15 dakika arasında, % 30 varan oranlarda etkisini kaybetmektedir. (Kesilmiş yoğurt örneği gibi)

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

BİTKİ BESLEME Bitki besini ile birlikte ilaç verin
Buda ilacınızın etkisinin azalmasına neden olacaktır.
Bu nedenle bizim tavsiyemiz holderinize, tankınıza veya sırt pompanıza,

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

1	PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI	İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler.
2	ORGANİK GÜBRE	Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar.
3	İNSEKTİSİT	BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
4	FUNGUSİT	MANTAR İLACI (Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
5	DİĞER	Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler.

Mümkün olduğunca hepsini bir arada kullanmaya çalışın, maliyetleri düşürün.

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

KİREÇ ÇÖZÜCÜ	Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder.	DÖNÜME 1 KG damla sulama ile
KÖKLENDİRİCİ	Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır. Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır.
ORGANİK GÜBRE	Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama.	200-300
DEMİRLİ GÜBRE	En sık görülen bitki besin noksanlığıdır. Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın	125-150 cc
POTASYUMLU GÜBRE	Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar.
DAMLA SULAMA	AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı	2-3 kg

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Her ilaçlamada gübre muhakkak kullanılmalıdır.
Gübreler bitkilerin strese girmesini önler. Bitkilerin mikro element ihtiyaçlarını karşılar.
Meyve tutumunu ve meyvelerin kalitesini arttırır.
Gübrelemede esas, toprak ve yaprak analizlerinin yapılmasıdır. Buna göre de eksikler giderilmelidir.

Düşük Yaz Sıcaklığı

Yaz sıcaklığının düşük olması, meyve eti rengi başta olmak üzere diğer meyve kalite unsurlarını olumsuz yönde etkiler, meyve olumu gecikir.
Türkiye’de şeftali yetiştiriciliğinde yaz sıcaklığı yönüyle problem yoktur.

Toprak İstekleri

Şeftalinin toprak isteği üzerinde bulunduğu anaca göre değişiklik arzeder.
Yetiştiriciliğe en uygun topraklar; süzek, killi, kumlu, çakıllı, milli, derin ve çabuk ısınan alüviyal topraklardır.
Toprak PH derecesi 6-7 olmalıdır.
Yeterli gübreleme ve sulama yapıldığında kumlu topraklarda da yetiştirilebilir.
Toprak tabakası derinliği 1 m. den fazla olan topraklar en uygun yetiştiricilik ortamıdır.
Killi, ağır, soğuk ve taban suyu yüksek olan topraklarda sürgünler pişkinleşemez.
Böyle durumlarda zamklanma meydana gelir.

ŞEFTALİ ANAÇLARI

Tohum Anaçları:
Tohumdan elde edilen anaçlardır.
Şeftali Çöğürü:
Genellikle küçük çekirdekli yabani formlar mütecanis çöğür vermektedir.
Alüvyonlu, süzek, sıcak topraklarda iyi gelişirler. Ağır ve kireçli topraklara ve nematodlara hassastırlar.
Nemaguard:
Kendine verimli ve nemaguard adı verilen ağaçlardan elde edilmişlerdir. Nematodlara (Melodogyne incognita agrita, M. javanica) dayanıklı, tüm çeşitlerle uyuşması (affinite) iyi, ancak kloroza karşı hassastırlar.
GF 305:
Fransa’da selekte edilmiştir.
Kendine verimli olan bu anaç homojen çöğür vermektedir.
Bütün şeftali çeşitleri ile affinitesi iyi olup, gelişmesi kuvvetlidir.
Yaprak kıvırcıklığına (klok) dayanıklıdır.
İyi drene edilmiş orta kuvvetteki topraklarda iyi gelişir, nematodlara mukavim olup, çimlenme oranı % 100 dür.
Şeftali Yozları:
Homojen çöğür vermeleri nedeniyle, Amerika’da; Halford, Rutgers Red Leaf, Lowel ve Elberta kültür çeşitleri anaç üretiminde kullanılmaktadır.
Ancak bunlar ağır ve kireçli topraklarda yetişememekteve nematoda dayanıksız bulunmaktadırlar.
Erik Çöğürü:
Ağır, killi, taban suyu yüksek olan soğuk topraklarda kullanılırlar.
Ancak, vegetatif faaliyet bunlarda erken sona erdiğinden, erik anaçlarına geç olgunlaşan şeftali çeşitleri aşılanmamalıdır.
Erik anaçlarından en önemlileri; St. Julien çöğürleri, St julien Hybrit No 1, Myrobolan ve Damask çöğürleridir.
Badem Çöğürü:
Bu anaç, kireçli ve çakıllı topraklar (PH>7) için uygundur.
Şeftali çeşitleri ile affinitesi iyi değildir.
Ağaçlar küçük ve verimsiz olup, kısa ömürlü olurlar.
Kayısı Çöğürü:
Bu anaç, kurak iklim bölgelerinde ve kurak toprak şartlarında kullanılır.
Kök-ur nematodlarına dayanıklı olup, şeftali çeşitleri ile uyuşumu iyi değildir.
Klon Anaçları:
Şeftali yetiştiriciliğinde; badem x şeftali melezlemesinden elde edilen klon anaçları ile, erik klon anaçları da kullanılmaktadır.
Badem x Şeftali Melezleri GF 677 Klonu:
Çok kuvvetli olup, nematoda mukavimdir. % 12- 13 aktif kireç bulunduran topraklarda kullanılabilir.
Kuru, kireçli ve bilhassa yamaç araziler için uygundur. Yeşil çelik ve doku kültürü ile üretilirler.
Hansen 2168 ve Hansen 536 klonları:
Bu anaçlarda Gal nematodlarına dayanıklı olup, Kuzey ve Güney Afrika’da şeftali yetiştiriciliğinde önemli bir yere sahiptir.
Bu melezler daha çok yorgun topraklarda kullanılabilirler.
İtalya’dan yayılmış olup, doku kültürü ile çoğaltılırlar.
Erik Klon Anaçları. GF 43:
Kuvvetli büyüyen bu anaç, tüm şeftali çeşitleri ile iyi uyuşan, Avrupa tipi verimli bir eriktir.
Organik maddece zengin, kumlu-killi karakterdeki kuvvetli topraklar için uygun olup, yorgun topraklara elverişli değildir.
Çelikle ve doku kültürü ile çoğaltılırlar.
Damask 1869:
İtalya’da şeftali üretiminde kullanılan bir erik klonudur.
Kloroz görülen ağır topraklar için uygundur.
Üzerine aşılı ağaçların tacında % 20 oranında küçültme yapar, erken ve çokça çiçeklenir.
Ancak, çöğür anacına göre meyveler daha küçüktür ve daha kısa ömürlüdür.
Nectarinler için uygun olmayıp, çelik ve doku kültürü ile çoğaltılırlar.
Saint Julien GF 655-2:
Kloroza meyilli, ağır ve kuru topraklarda iyi sonuç verir.
Taşlı topraklar için uygun olmayıp, ağacın tacını % 30 oranında küçültür.
Damask 1869 ve çöğürden daha az verimli olup, bol dip sürgünü verir.
Üzerine aşılı olan çeşitlerde meyve küçük olur.
Nectarinlerle uyuşumu iyi olup, doku kültürü ile çoğaltılırlar.
Tüm meyvelerde olduğu gibi, şeftalide de kendi tohum anacının üzerine aşılama yapıldığı taktirde; en iyi anaç-kalem uyuşumu, mükemmel ağaç ve meyve gelişimi elde edilebilmekte ve standart özelliklerini gösterme noktasında en iyi sonuç alınabilmektedir.
Genel bir kural olarak; zaruret olmadığı müddetçe yetiştiricilikte, o türe ait klon yada çöğür anacı dışında başka bir anaç kullanılmamalıdır

ÇOĞALTILMASI

En uygun olarak kullanılan ve yaygın çoğaltma metodu, T durgun göz aşısı ile üretmedir.
Yeşil çelik ve odun çeliği ile de üretilebilir ancak ekonomik değildir.
Gerekli durumlarda kalem aşıları ve diğer üretim yöntemleri de kullanılabilmektedir.

DÖLLENME BİYOLOJİSİ

Şeftali çeşitlerinin hemen hepsi kendine verimlidirler.
June Elberta, J.H.Hale, Late Crawfort ve Mikado çeşitleri kendine kısır olup, diğer çeşitlerden herhangibiri ile döllenebilir.
Şeftalinin tozlanmasında birinci derecede arılar ve böcekler rol oynar.

Bahçe tesisi

Şeftali tüm gelişimini kısa sürede tamamlayan ve erken meyveye yatan bir bitkidir.
İyi bakıma kolay cevap verir.
Toprağının iyi işlenip, hazırlanması gerekir.
Şeftali bahçelerinin dikimden önce derin ve yüzeysel sürülerek hazırlanmaları gerekir.
Son sürümle beraber dekara 1-2 ton yanmış çiftlik gübresi verilmesi en uygunudur.
Aşı bölgesi, toprak yüzeyinden 5-10 cm. yukarda kalacak şekilde ve durgun dönemde fidan dikimi yapılır.
Dikim aralığının belirlenmesinde; iklim, toprağın kuvveti, anaç, çeşidin büyüme gücü gibi faktörler dikkate alınmalıdır.
Kuvvetli toprak ve iyi bakım şartlarında aralık daha geniş tutulur.
Genel itibarla dikim aralığı 5x5 m. verilmekte ise de, belirtilen faktörler ışığında bu aralığın belirlenmesi en uygun olanıdır.
Bahçe tesis edilmeden önce; bahçenin hangi amaçla kurulduğu, tesisden beklenilen hedefler çok iyi belirlenmeli, bunun için gerekli teknik ve ekonomik altyapı geniş çapta düşünülerek, sağlam bir zemin hazırlığı yapılmalıdır.

Budama

Şeftali ağaçları diğer meyve ağaçlarına göre daha fazla budama ister.
Bunun nedeni meyvelerin 1 yıllık dallarda teşekkül etmesidir.
Her yıl düzenli ürün alınabilmesi için, yeterli miktarda yıllık sürgün olmalıdır.
Yetiştiricilik yönünden çok hassas olup, iyi bir budama, gübreleme ve sulama ile uzun ömürlü olabilirler.
Tüm meyvelerde olduğu gibi şeftalide de ağaçta uygun bir tacın oluşturulması ve ileriki yıllarda bu şeklin korunması çok önemlidir.
Bu nedenle meyve ağaçlarına şekil vermeden önce yetiştirilmek istenen meyve tür ve çeşidinin, bazı fizyolojik özellikleri, yetiştirileceği ekolojik şartlar ve ekonomik kriterler de iyi incelenmelidir.
Şekil Budaması :
Meyve fidanlarına şekil verirken, beslenme fizyolojisi ile buna bağlı olarak tür ve çeşitlerin özel budama istekleri, özel dallanma şekilleri, budamaya karşı dal ve dalcıkların vereceği tepki gibi bilgiler ve çevresel ekolojik şartların iyi bilinmesi gereklidir.
Kurak bölgelerde meyve ağaçlarına, iç kısımlarında nem tutacak yapay bir ortam oluşturmaya ve güneş’in zararlı etkilerinden korumaya uygun (doruk dallı şekil gibi) kapalı şekillerin verilmesi gerekir.
Aynı zamanda böyle yerlerde, topraktaki suyun kısa zamanda buharlaşmasını önlemek amacıyla tacın, toprağa yakın yani, gövdelerin bodur olması istenir.
Nemli bölgelerde ise, bu durumun tersi olması amaçlanır.
Yani fidanlar iç kısımlarında fazla nem tutmayacak şekilde açık (goble gibi) ve aşırı toprak neminden zararlanmayacak şekilde de yüksek gövdeli olarak şekillendirilmelidir.
Belirtilen bu kriterler göz önüne alınarak; goble, değişik doruk dallı ve palmet taçlandırma şekillerinden en uygun olanı tatbik edilmelidir.
Mahsul Budaması:
Meyveler 1 yaşlı sürgünler üzerinde oluştuğundan, bunlarda uç alma yapılmaz.
Ancak sık olup havalanmaya engel teşkil eden ve tacın şeklini bozan dallar dipten çıkarılır.
Bu şekilde aynı zamanda bir sonraki senenin meyve gözlerini oluşturacak, yeni sürgünlerin oluşması sağlanır.
Bu arada yaşlanmış, kırılmış, sağlıksız dallarda çıkarılır.
Temel esas olarak; ağacın vejetasyon gelişmesi ile meyve tutumu dengesi iyi kurulmalı ve korunmalıdır.

Sulama

Meyvelerin olgunluk tarihinden 3-4 hafta evvel yapılan sulamalar, en güzel sonucu verirler.
Meyvelerin büyüklük, lezzet ve renkleri mükemmel olur. Toprağın işlenen kısmından aşağı doğru 10 cm. lik kısmı kuruduğunda, sulama zamanı gelmiş demektir.
Sulamanın bir defada bolca suyla yapılması en uygun sulama şeklidir.
Günün sabah ve akşam saatlerinde sulama yapılması, hem ağacın faydalanması ve hem de su ekonomisinin sağlanması yönünden önemlidir.
Ayrıca taban suyu seviyesi kesinlikle yüksek olmamalıdır. Bu derinliğin en az 2 m. veya daha fazla olması istenir.

Gübreleme

Şeftali ağaçları çabuk gelişen ve çok verimli ağaçlardır.
Çabuk gelişme ve yüksek verimde iyi bir beslenmeyi gerektirir.
Aksi halde ağaçlarda gelişme yavaşlar ve durur.
Bu bahçelerde; çiftlik gübresi ve yeşil gübrelerle birlikte ticari gübrelerde kullanılmalıdır.
Gübreleme oranı; ağacın yaşı, verim durumu, topraktaki besin maddeleri miktarı ve ekoloji ile yakından ilgilidir.
Bu nedenle yapılacak yaprak ve toprak analizleri doğrultusunda kimyasal gübreleme yapılmalıdır. Bu şekilde en ekonomik ve en uygun gübreleme yapılmış olacaktır. Gübrelemenin ağaçtaki ve üründeki başarısı, budama ve meyve seyreltmesinin iyi olmasına bağlıdır. Genel olarak, 2-3 yıldabir dekara 1-2 ton yanmış çiftlik gübresi uygulaması idealdir.
Verilemediği zamanlarda da uygun bir yeşil gübre bitkisi ekilerek, toprağa karıştırılabilir.

Meyve seyreltme

Şeftali ağaçlarında genellikle meyve tutumu fazladır.
Bu meyveler olgunluğa kadar ağaçta kalırsa irileşmez, dal kırılmaları, sürgünlerin yeteri kadar pişkinleşmemesi nedeniyle, kış aylarında don zararı ve gelecek yıl meyve miktarında azalmalar görülür.
Meyvelerin gerçek iriliğine ulaşabilmesi, albenisinin artması ve ağaç dengesinin korunabilmesi için meyve seyreltmesi yapılmalıdır.
Meyve seyreltmesi iki şekilde yapılabilir.

Prunus persica boyunda ve genişliğinde 7 m'ye kadar büyür.
Bununla birlikte, düzgün bir şekilde budanırsa, ağaçlar genellikle 3-4 m uzunluğunda ve geniştir.
yaprakları olan mızrak şeklinde 7-16 sm uzunluğunda, 2-3 sm geniş, pinnately damarlı.
Çiçekler yapraklardan önce erken ilkbaharda üretilir; yalnız veya eşleştirilmiş, 2,5–3 cm çapında, pembe, beş yaprakları vardır.
Meyve, sarı veya beyazımsı eti, bir aroması ve farklı ya kadifemsi (şeftali) veya düz (nektarin) olan bir cilt vardır çeşitlerin.
Meyve eti çok hassastır ve bazı çeşitlerde kolayca çürüktür, ancak bazı ticari çeşitlerde, özellikle yeşil olduğunda oldukça serttir.
Tek, büyük tohum kırmızı-kahverengi, oval şekilli, yaklaşık 1.3-2 cm uzunluğundadır ve tahta benzeri bir kabukla çevrilidir.
Şeftali, kiraz, erik ve kayısı ile birlikte taş meyvelerdir ( drupes ).
Hint Şeftali veya yazın ikinci kısmına gelen ve kırmızı ve beyazdan mora kadar değişen renklere sahip olabilen Hint Kan Şeftali de dahil olmak üzere çeşitli yadigarı çeşitleri vardır.
Ekili şeftali, etin taşa yapışıp yapışmamasına bağlı olarak clingstones ve freestones'a ayrılır; her ikisi de beyaz veya sarı ete sahip olabilir.
Beyaz etli şeftali tipik olarak az asitlikle çok tatlıdır, sarı etli şeftali tipik olarak tatlılıkla birleştirilmiş asidik bir tada sahiptir, ancak bu da büyük ölçüde değişir.
Her iki renk de ciltlerinde genellikle biraz kırmızıdır.
Düşük asitli beyaz etli şeftali Çin, Japonya ve komşu Asya ülkelerinde en popüler türlerken, Avrupalılar ve Kuzey Amerikalılar tarihsel olarak asidik, sarı etli çeşitlerin lehine olmuştur.

Çeşitler

Yüzlerce şeftali ve nektarin çeşidi bilinmektedir.
Bunlar iki kategoriye ayrılır: Freestones ve Clingstones. Freestones, eti kolayca çukurdan ayrılanlardır. Clingstones, eti çukura sıkıca yapışan taşlardır. Bazı çeşitler kısmen freestone ve clingstone'dur, bu yüzden yarı-yarı denir. Freestone türleri taze yemek için tercih edilirken, clingstone türleri konserve için kullanılır.
Meyve eti kremsi beyaz ila koyu sarı, koyu kırmızı olabilir; rengin tonu ve tonu çeşidine bağlıdır.
Şeftali yetiştiriciliği, meyve yüzeyinde daha fazla sıkılık, daha fazla kırmızı renk ve daha kısa tüylü çeşitler tercih etmiştir.
Bu özellikler göz çekiciliğini artırarak nakliye ve süpermarket satışlarını kolaylaştırır.
Bununla birlikte, bu seçim süreci her zaman daha fazla aromaya yol açmamıştır.
Şeftali kısa bir raf ömrüne sahiptir, bu nedenle ticari yetiştiriciler tipik olarak tüm mevsim boyunca gönderilecek meyvelere sahip olmak için farklı çeşitlerin bir karışımını ekerler.

Ağaçlar beri Şeftali, kuru, kıta veya ılıman iklimlerde oldukça sınırlı aralıkta büyümek soğutma gereksinimi tropik alanlar genellikle belli bölgelerinde (örneğin yüksek irtifalarda dışında tatmin olmadığını Ekvador, Kolombiya, Etiyopya, Hindistan, ve Nepal ).
Çoğu çeşit, 0 ila 10 C civarında 500 saat soğutma gerektirir.
Soğutma döneminde, önemli kimyasal reaksiyonlar meydana gelir, ancak bitki uykudadır.
Soğutma süresi tamamlandığında, bitki ikinci bir uyku hali olan sessizlik dönemine girer.
Sessizlik sırasında, tomurcuklar büyümeye uygun yeterli sıcak hava biriktiğinde kırılır ve büyür.
Ağaçların kendileri genellikle −26 ila −30 C'ye kadar sıcaklıkları tolere edebilir, ancak aşağıdaki sezonun çiçek tomurcukları genellikle bu sıcaklıklarda öldürülür ve bu yaz bir mahsul önlenir.
Çiçek tomurcuğu ölümü, çeşidine ve soğuğun zamanlamasına bağlı olarak −15 ve −25 C arasında meydana gelir ve tomurcuklar kış sonlarında daha az toleranslı hale gelir.
Başka bir iklim kısıtı bahar donudur.
Ağaçlar oldukça erken çiçek açar (batı Avrupa'da Mart ayında) ve sıcaklıklar −4 C'nin altına düşerse çiçek hasar görür veya öldürülür.
Bununla birlikte, çiçekler tamamen açık değilse, birkaç derece daha
soğuk tahammül edebilirler.
Yağmurun şeftali için en ciddi mantar hastalığı olan şeftali yaprağı kıvrımını teşvik ettiği için, 16 C'nin altındaki sıcaklıklarda önemli miktarda kış yağışına sahip iklimler de şeftali yetiştiriciliği için uygun değildir .
Pratikte, fungisitler, bu tür iklimlerde şeftali yetiştiriciliği için yaygın olarak kullanılmaktadır ve Avrupa şeftalilerinin% 1'inden fazlası yasal pestisit sınırlarını aşmaktadır.
Son olarak, en sıcak ayın ortalama sıcaklıkları 20 ila 30 C arasında olacak şekilde mahsulü olgunlaştırmak için yaz sıcağı gereklidir.

Dikim

Fidanlıklar tarafından satılan şeftali ağaçlarının çoğu uygun bir anaç üzerine tomurcuklanan veya aşılanan çeşitlerdir. Ortak anaçlar 'Lovell Peach', 'Nemaguard Peach', Prunus besseyi ve 'Citation' dır . Bu, meyve kalitesinin öngörülebilirliğini arttırmak için yapılır. Şeftali ağaçlarının tam güneşe ve ağacın termal ortamına yardımcı olmak için iyi doğal hava akışına izin veren bir düzene ihtiyacı vardır. Şeftali kış başlarında ekilir. Büyüme mevsimi boyunca, şeftali ağaçlarının hasattan hemen önce daha yüksek miktarlarda düzenli ve güvenilir bir su kaynağına ihtiyacı vardır.
Şeftali, diğer meyve ağaçlarından daha az azotlu gübrelere ihtiyaç duyar. Düzenli gübre tedariki olmadan, şeftali ağacı yaprakları sararmaya başlar veya bodur büyüme gösterir. Kan unu, kemik unu ve kalsiyum amonyum nitrat uygun gübrelerdir.
Bir şeftali ağacındaki çiçek sayısı tipik olarak azaltılır, çünkü tam miktardaki şeftali bir dalda olgunlaşırsa, cılız ve lezzetsizdirler. Meyveler mevsimin ortasında ticari yetiştiriciler tarafından inceltilir. Taze şeftali kolayca yaralanır ve iyi saklanmaz. Ağaçta olgunlaştıklarında ve hasat gününde yenildiklerinde en lezzetlidirler.