Fide yetiştirirken sıcaklık 12 C derecenin altına düşmemelidir.
Yastığa sık ekim yapılmamalıdır.
Çimlenme 10 C derecede 15 gün içinde, 20 C derecenin üzerindeki sıcaklıklarda 1 haftada meydana gelir.
Fide üretim süresi 35-60 gün kadardır.
Dikim zamanına kadar yabancı ot temizliği, sulama, hastalık ve zararlılarla mücadele yapılmalıdır.
Fidelerin esas yerlerine dikilmesi ve gelişmesi:
Tarla Hazırlığı:
Sonbaharda dekara 3-4 ton ahır gübresi verilen toprak 25-30 cm derinlikte sürülür.
İlkbaharda 5-10cm derinlikte işlenerek tırmık ve diskaro ile tesviye yapılır.
Karık usulü dikilen fidelerin; tek sıralı yetiştiricilikte masura genişliği 25-30 cm., çift sıra yetiştiricilikte 60-100cm. olmalıdır.
Sıra üzerleri ise 40-50 cm. genişliğinde olmalıdır.
Sıra arası mesafe azaldıkça daha küçük başlı lahanalar meydana gelir.
Ancak daha çok ürün alınır
Fide Dikimi:
Fideler tohum ekiminden 5-7 hafta sonra 5-10 yapraklı olarak dikilmeye hazırdırlar.
Fide dikilirken aşağıdaki hususlara dikkat edilmelidir.

Gübreleme:
Lahanalarda sonbaharda dekara 3-5 ton ahır gübresi toprağa verilmelidir.
İlkbaharda gerekirse dekara 1-3 ton ahır gübresi verilerek toprağa 10-15 cm. derinliğinde karıştırılır.
Ahır gübresi taze olursa lahana sineği ve lahana kelebeği zarar yapar.
Ortalama olarak azotlu gübrelerden (amonyum sülfat) dekara 40-50 kg. , fosforlu gübrelerden (süper fosfat) dekara 40-50 kg , potasyumlu gübrelerden (potasyum sülfat) dekara 20-30kg. hesabıyla verilebilir.
Fosforlu gübrenin tamamı,potaslı gübre ve azotlu gübrenin 15 kg.ı fide dikimi ile beraber verilmelidir.
Azotlu gübrenin 15 kg.ı 1. Çapadan sonra, kalan 15 kg.ı 2. Çapalamadan sonra şerbet şeklinde verilebilir.
Bitkinin gelişme durumuna göre azotlu gübreler şerbet şeklinde verilmelidir.
Ancak bunun yerine ahır gübresinden hazırlanmış şerbetin verilmesi de iyi netice verir.
Azot noksanlığında; yapraklarda sararma ve kızarma olur, başlar küçük kalır.
Fosfor noksanlığında yapraklar koyu yeşil renklidir.
Alt tarafta damarlar morlaşır.
Yapraklar dökülebilir.
Potasyum noksanlığında yaprak damar aralarında kıvırcıklaşma başlar, yaprak rengi açılır, sararır, kahverengine döner, zamanla yaprak kurur.
En uygun gübreleme toprak analizi ile yapılacak olan gübrelemedir.

ÖNEMLİ NOT

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Hasat:
Dikimden 3-5 ay sonra hasat yapılır.
Bu süre lahana çeşitlerine, iklim ve toprak şartlarına bağlı olarak değişir.
Hasat zamanı;
baş lahanalarda çeşit karakterine göre sıkı ve parlak bir hal aldığında yapılmalıdır.
Hasat;
soğuk bölgelerde bir defada yapılmalıdır.
Çünkü hasat gecikirse soğuktan çatlamalar oluşur, kalite ve verim düşer.
Yetiştirme ve bakım şartlarına göre dekardan 1,5-7 ton arasında ürün alınabilir.
Lahana (birkaç içeren ıslah çeşitlerinin arasında Brassica oleracea ) kırmızı bir yeşil yapraklı, (mor), ya da beyaz (yeşil soluk) yılda bir bitki, bir sıra yetiştirilen yıllık olarak yoğun-yapraklı başları için bitkisel ürün.
Yabani lahana, B. oleracea var. oleracea , ve " cole bitkileri " veya brassicas aittir , yani brokoli ve karnabahar (var. botrytis ) ile yakından ilişkilidir; Brüksel lahanası (var. Gemmifera ); ve savoy lahanası (var. sabauda ).
Lahana ağırlıkları genellikle 0,5 ila 4 kilogram arasındadır.
Düzgün yapraklı, sert başlı yeşil lahana en yaygın olanlarıdır.
Her iki rengin pürüzsüz yapraklı mor lahanaları ve buruşuk yapraklı savoy lahanaları daha nadirdir.
Çok katmanlı bir sebzedir.
Yaz aylarında yüksek kuzey enlemlerinde bulunanlar gibi uzun güneşli günlerde, lahanalar oldukça büyüyebilir.
2012 itibariyle en ağır lahana 62.71 kilogramdı.
Lahana büyük olasılıkla MÖ 1000'den önce Avrupa'da bir yerde evcilleştirilmiştir, ancak savoy MS 16. yüzyıla kadar gelişmemiştir.

Avrupa'da bir yerde evcilleştirilmiştir, ancak savoy MS 16. yüzyıla kadar gelişmemiştir.
Ortaçağ’da, lahana önde gelen bir parçası haline gelmişti Avrupa mutfağı.
Lahana kafaları genellikle bitkinin yaşam döngüsünün ilk yılında toplanır, ancak tohum için amaçlanan bitkilerin ikinci bir yıl büyümesine izin verilir ve çapraz tozlaşmayı önlemek için diğer cole mahsullerinden ayrı tutulmalıdır.
Lahana, birçok besin noksanlığınin yanı sıra çoklu zararlılara ve bakteriyel ve mantar hastalıklarına yatkındır.
Bitkinin ikinci büyüme yılında ortaya çıkan lahana çiçeklenme, her biri dik düzenlenmiş dört yaprakları olan beyaz veya sarı çiçeklere sahiptir.
Lahana fidelerinin ince bir taproot ve kordat (kalp şeklinde) kotiledonları vardır.
Üretilen ilk yapraklar loblu yaprak sapı ile yumurta (yumurta şeklinde) .
Bitkiler, olgun vejetatif aşamada ilk yıllarında 40-60 cm boyunda ve ikinci yıl çiçek açarken 1.5-2.0 m boyundadır.
Kafalar ortalama 0,5 ila 4 kg arasındadır, hızlı büyüyen, erken olgunlaşan çeşitler daha küçük kafalar üretir.
Çoğu lahana, dalgalı veya lobludan yüksek diseksiyona kadar değişen kenarları olan kalın, alternatif yapraklara sahiptir; bazı çeşitlerin yapraklarında mumsu bir çiçek vardır.
Bitkiler lifli ve sığ kök sistemlerine sahiptir.
Kök kütlesinin yaklaşık yüzde 90'ı toprağın üst 20-30 cm'lik üstündedir; bazı yan kökler 2 m derinliğe kadar nüfuz edebilir.
Çiçeklenme bir dallanmamış olan belirsiz uç rasem 50-100 cm çapında uzun (20-40 olarak), sarı ya da beyazdır çiçekler ile.
Her çiçeğin dik bir desende dört yaprağı, dört sepals, altı organlarındaki ve iki hücreli ve tek bir damgalama ve stil içeren üstün bir yumurtalık vardır.
Altı organlarındaki ikisinin daha kısa filamentleri vardır.
Meyve olan silikva yoluyla vade açılır dehisens küçük ve şekil olarak yuvarlak kahverengi veya siyah tohum ortaya çıkarmak için.
Kendi kendini dölleme imkansızdır ve bitkiler böcekler tarafından çapraz tozlaşır.
İlk yapraklar, her biri 25–35 cm x 20-30 cm ölçülerinde 7 ila 15 yaprak içeren bir rozet şekli oluşturur; Bundan sonra, daha kısa yaprak saplı yapraklar gelişir ve kafaları içe doğru çukurlaşan yapraklardan oluşur.
Birçok ekili lahana çeşidinde birçok şekil, renk ve yaprak dokusu bulunur.
Yaprak tipleri genellikle buruşuk yapraklı, gevşek başlı savoys ve pürüzsüz yapraklı sert başlı lahanalara ayrılırken, renk spektrumu beyaz ve bir dizi yeşillik ve mor içerir.
Oblate, yuvarlak ve sivri şekiller bulunur.
Lahana, kafa ağırlığı ve morfolojik özellikleri, dona karşı dayanıklılık, hızlı büyüme ve depolama kabiliyeti için seçici olarak yetiştirilmiştir.

Biçim, renk, sıkılık ve diğer fiziksel özellikler için çeşitlerin seçilmesiyle, lahana başının görünümüne seçici ıslahta önem verilmiştir.
Üreme hedefleri artık çeşitli böcek ve hastalıklara karşı direnci arttırmaya ve lahanaların besin içeriğini geliştirmeye odaklanmıştır.
Lahana da dahil olmak üzere B. oleracea bitkilerinin genetik modifikasyonu ile ilgili bilimsel araştırmalar, Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri'nde daha büyük böcek ve herbisit araştırmalarını içermektedir.
Tarih
Lahana geniş bir tarihe sahip olsa da, "brassicas" olarak sınıflandırılan birçok yapraklı yeşillik nedeniyle tam kökenini izlemek zordur.
Lahana, yabani atası Brassica oleracea, başlangıçta İngiltere ve kıta Avrupa'da bulunan, tuz toleranslı ancak diğer bitkiler tarafından tecavüzüne değildir ve dolayısıyla serin kayalık uçurumlar kıyı habitatları nemli yaşar içinde su ve besinleri tutma onun biraz kalınlaşmış, turgid yapraklar.
Göre U üçgen arasındaki evrim ve ilişkiler teorisi, Brassica türleri, B. oleraceave diğer yakın ilişkili lahana sebzeleri (lahana, lahana, brokoli, Brüksel lahanası ve karnabahar), diğer tüm brassicas'ların köken aldığı üç ata soyundan birini temsil eder.
Lahana muhtemelen tarihte mercimek ve yaz buğdayı gibi Yakın Doğu mahsullerinden daha geç evcilleştirilmiştir.
Yabani B. oleracea'dan geliştirilen geniş ürün yelpazesi nedeniyle, Avrupa çapında çok sayıda çağdaş lahana evcilleştirmesi meydana gelmiş olabilir.
Yetiştirme
Lahana genellikle bienal döngüsünün ilk yılında üretilen yoğun yapraklı başları için yetiştirilir.
Bitkiler, tam güneş alan bir yerde iyi drene edilmiş topraklarda yetiştirildiğinde en iyi performansı gösterir.
Farklı çeşitler, daha açık kumdan daha ağır kile kadar farklı toprak türlerini tercih eder, ancak hepsi 6.0 ile 6.8 arasında bir pH ile verimli toprakları tercih eder.
Uygun değer büyüme için yeterli düzeyde olmalıdır azot, özellikle erken baş bağlama aşamasında toprağa, ve yeterli fosfor ve potasyum dış yaprakları genişleme erken aşamaları sırasında. 4 ve 24 C arasındaki sıcaklıklar en iyi büyümeyi sağlar ve daha yüksek veya daha düşük sıcaklıkların uzun süreleri erken cıvatalamaya (çiçeklenme) neden olabilir. Düşük sıcaklık dönemlerinin ( vernalizasyon adı verilen bir süreç ) neden olduğu çiçeklenme, yalnızca bitki çocuk dönemini geçerse gerçekleşir. Çocuktan yetişkin duruma geçiş, gövde çapı yaklaşık 6 mm olduğunda gerçekleşir.
Vernalizasyon, bitkinin çiçeklenmeden önce yeterli büyüklükte büyümesine izin verir.
Bazı iklimlerde, lahana soğuk dönemin başlangıcına ekilebilir ve doğu ABD'de yaygın olan bir uygulama olan çiçeklenmeye teşvik edilmeden daha sonraki sıcak bir döneme kadar hayatta kalabilir.
Yeşil ve mor lahana
Bitkiler genelde erken edilmeden önce büyüyen sezonunda korumalı yerlerde başlatılır nakledilen bazı onlar hasat edilecek olan toprağa doğrudan ekilir rağmen, dışarı.
Fideler tipik olarak 20 ila 30 C arasındaki bir toprak sıcaklığında 1.3 cm derinlikte ekilen tohumlardan yaklaşık 4-6 gün içinde ortaya çıkar. Yetiştiriciler normalde bitkileri 30 ila 61 cm aralıklı yerleştirir.
Yakın mesafeler her bitki için mevcut kaynakları (özellikle ışık miktarını) azaltır ve olgunluğa ulaşmak için gereken süreyi arttırır.
Süs kullanımı için bazı lahana çeşitleri geliştirilmiştir; bunlara genellikle "çiçekli lahana" denir.
Kafa üretmezler ve beyaz, kırmızı veya pembe küçük yaprakların iç gruplandırmasını çevreleyen mor veya yeşil dış yapraklara sahiptirler.
Erken lahana çeşitleri dikimden olgunluğa ulaşması yaklaşık 70 gün sürerken, geç çeşitler yaklaşık 120 gün sürer.
Lahana, sert ve sağlam bir şekilde sert olduklarında olgunlaşır.
Alt yaprakların hemen altındaki sapı bir bıçakla keserek hasat edilirler.
Dış yapraklar kesilir ve hastalıklı, hasarlı veya nekrotik yapraklar çıkarılır.
Hasattaki gecikmeler, iç yaprakların genişlemesi ve sürekli sap büyümesi sonucunda başın ayrılmasına neden olabilir.
Azaltılmış baş ağırlığı olan faktörler şunlardır:
sıkıştırılmış topraklarda büyüme sonucu bundan işlemesiz tarım uygulamaları, kuraklık, su basması, böcek ve hastalık insidansı ve gölgeleme ve yabani otlar nedeniyle besin stres.
Yerel pazar ve depolama
Pazar için satılan lahanalar genellikle daha küçüktür ve hasattan hemen sonra satılanlar ve satıştan önce depolananlar için farklı çeşitler kullanılır.
İşleme için kullanılanlar, özellikle lahana turşusu, daha büyüktür ve daha düşük bir su yüzdesine sahiptir. Hem el hem de mekanik hasat kullanılır, elle hasat genellikle pazar satışlarına yönelik lahanalarda kullanılır. Ticari ölçekli operasyonlarda, elle hasat edilen lahanalar verimliliği arttırmak için kırpılır, ayrılır ve doğrudan tarlada paketlenir.
Vakum soğutma sebzeyi hızlı bir şekilde soğutur, daha erken nakliye ve daha taze bir ürün sağlar.
Lahana en uzun süre yüzde 90-100 nem ile −1 ila 2 C arasında saklanabilir; bu koşullar altı aya kadar kullanım ömrüne neden olacaktır. Daha az ideal koşullarda saklandığında, lahana yine de dört aya kadar sürebilir.