ÖNEMLİ NOT

Bahçenizi her ilaçlamanızda eğer sulama veya ilaçlama suyunuzun pH sı 8 - 8.5 ise muhakkak wet yayıcı yapıştırıcı kullanınız.
(Ülkemizin birçok yöresinde toprak ve su pH sı 8- 8.5 hatta 9 a kadar çıkmaktadır.)
Üretilen bütün ilaçlar 6 - 7 pH aralığına göre üretilmektedir.
En Kaliteli ilaçlar dahi 6 ila 15 dakika arasında, % 30 varan oranlarda etkisini kaybetmektedir. (Kesilmiş yoğurt örneği gibi)

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

BİTKİ BESLEME Bitki besini ile birlikte ilaç verin
Buda ilacınızın etkisinin azalmasına neden olacaktır.
Bu nedenle bizim tavsiyemiz holderinize, tankınıza veya sırt pompanıza,

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

1	PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI	İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler.
2	ORGANİK GÜBRE	Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar.
3	İNSEKTİSİT	BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
4	FUNGUSİT	MANTAR İLACI (Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
5	DİĞER	Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler.

Mümkün olduğunca hepsini bir arada kullanmaya çalışın, maliyetleri düşürün.

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

KİREÇ ÇÖZÜCÜ	Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder.	DÖNÜME 1 KG damla sulama ile
KÖKLENDİRİCİ	Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır. Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır.
ORGANİK GÜBRE	Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama.	200-300
DEMİRLİ GÜBRE	En sık görülen bitki besin noksanlığıdır. Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın	125-150 cc
POTASYUMLU GÜBRE	Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar.
DAMLA SULAMA	AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı	2-3 kg

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Her ilaçlamada gübre muhakkak kullanılmalıdır.
Gübreler bitkilerin strese girmesini önler. Bitkilerin mikro element ihtiyaçlarını karşılar.
Meyve tutumunu ve meyvelerin kalitesini arttırır.
Gübrelemede esas, toprak ve yaprak analizlerinin yapılmasıdır. Buna göre de eksikler giderilmelidir.

Kiraz ve vişne yetiştiriciliğinde, yağışın yıl içinde düzenli olarak yayılması en uygun olanıdır.
Genel olarak 600 mm yağış alan yerlerde kiraz, 400 mm yağış alan yerlerde ise vişne yetiştiriciliği sulamaya gerek kalmadan yapılabilir.
Kiraz ve vişnelerde çiçeklenme ve meyve oluşumu esnasında havaların yağışlı gitmesi istenmez.
Çünkü çiçeklenme zamanında yoğun yağmur döllenmeyi güçleştirir ve mantar zararının artmasına neden olur.
Yine meyve olgunlaşması esnasında yağabilecek yağmur meyvelerin çatlamasına neden olarak, Pazar değerini düşürür.
Kirazlar 5-6 yaşında verime geçerler, ancak tam ve ekonomik olarak verime yatmaları 10-12 yıldır.
Her ne kadar 100 yıl yaşasalar da ekonomik ömürleri 25-30 yıldır.
Vişnenin ekonomik ömrü ise 15-20 yıldır.

KİRAZ VE VİŞNE YETİŞTİRİCİLİĞİNDE TOPRAK İSTEKLERİ

İyi drene edilmiş, derin, havalanabilen ve yaz aylarında düzenli olarak sulanabilen topraklar kirazlar için en uygun topraklardır.
İyi drenaja sahip olmayan fakir topraklarda ağaç zayıf gelişir ve seyrek meyve dalları meydana gelir.
Yine kuru topraklarda meyveler küçük kalır.
Taban suyunun yüksek olduğu yerlerde kökler yüzlek kalır ve ağacın gelişimi yavaş olur.
Bu gibi durumlarda ise ağacın kuraklık ve dondan etkilenme riski artar.
Vişneler ise, toprak açısından daha toleranslıdır.
Vişneler kuru, kumlu veya kireçli topraklarda da yetiştirilebilirler.
Özellikle idris anacının kullanıldığı yerlerde vişnelerin kuraklığa dayanmaları artar.
Vişne için de en ideal toprak kiraz yetiştiriciliğine uygun olan topraklardır.

ÇOĞALTILMASI

En uygun çoğaltma metodu, aşı ile çoğaltmadır.
En uygun aşı şekli ise, durgun göz aşısıdır.
Fidanlıklarda durgun göz aşısına ilk önce yabani kiraz çöğürlerinden başlamak gerekir.
Genellikle idrislerde vegetatif gelişme daha uzun sürdüğünden yani anaç geç zamanlara kadar kabuk verdiğinden aşıya daha geç başlamak ve bu işi sonbaharın başına kadar sürdürmek mümkündür.
Durgun gözaşısının başlama zamanı aşı gözlerinin olgunlaştığı, bitirme zamanında anacın kabuk verme durumuna göre düzenlenebilir.
KİRAZ VE VİŞNE YETİŞTİRİCİLİĞİNDE BAHÇE TESİSİ
Kapama kiraz ve vişne bahçesi tesis ederken, özellikle kirazlarda iyi bir dikim planlaması gerekmektedir.
Vişnelerde döllenme sorunu olmadığından tek çeşitle de bahçe tesis edilebilir.
Ancak ikinci bir çeşit verimi daha çok arttırır.
Kirazlar kendine kısır olduğundan ana çeşitler, dölleyici çeşitten hiçbir zaman iki sıradan fazla uzakta olmamalıdır.
Bu ilkeyi dikkate alarak gerek döllenme gerekse hasat ve pazarlama kolaylıkları için; bahçeye erkenden geçe doğru olacak şekilde en az 4-5 çeşit, hatta en iyisi de 7-8 çeşit dikilmelidir.
Dikim aralıklarını toprak durumu, anaç, sulama ve gübreleme gibi koşullar belirler.
Ancak genel olarak kullanılan dikim aralıkları, yabani kiraz üzerine aşılı kirazlarda 8 x 8, 8 x 6 veya 7 x 7; idris üzerine aşılı kirazlarda 6 x 6, 5 x 6; Stockton Morello klon anacı üzerine aşılı kirazlarda ise 3 x 4 m’ ye kadar düşmektedir.
Vişne çöğürü üzerine aşılı vişnelerde 4 x 4, 3 x 4 m olmaktadır.

KİRAZ VE VİŞNE YETİŞTİRİCİLİĞİNDE BUDAMA

Kiraz ve vişneler taçlarının gelişimi açısından farklılıklar gösterir.
Kiraz çeşitleri genellikle dikili büyüyen bir taç oluştururken, vişne çeşitleri daha yayvan bir taç şekli oluşturur.
Bu nedenle kirazlar için piramit veya modifiye lider (değişik doruk dallı) sistem uygulanırken, vişneler genellikle modifiye lider ( değişik doruk dallı sistem şeklinde taçlandırılır.
Yaygın olarak uygulanan ise her ikisinden de modifiye lider sistemdir.
Modifiye lider sisteminde genel esaslar elma ve armuttakinin aynısıdır.
Kirazlarda, çatal dalların yarılmaya hassasiyeti nedeniyle kuvvetli çatı dalların oluşturulmasına özel bir dikkat göstermek gerekir.
Fidanlar, tercihen 1.5-2 cm. çapında, 150-200cm. boyunda, bir yaşlı ve kuvvetli olmalıdır.
Bu fidanların tepeleri 90-107cm. den vurulur.
Lider haricinde seçilen 4 yan dalın ana gövde üzerinde birbirlerinden 30 cm. aralıkta ve ana gövde ile aralarındaki açının 45-60 olması gerekir.
Çatı teşekkül ettikten sonra, ağaçlar çiçeğe yatıncaya kadar çok az budanmalıdır.
Özellikle genç kiraz ağaçlarında dalların yukarıya doğru gelişme eğilimi vardır.
Bu bakımdan yan dalların gelişmesine özel bir dikkat göstermek gerekir.
Kısaca gerek kiraz gerekse vişne ömrü boyunca hafif budama ister.
kiraz olan meyve cinsi bitki Prunus ve etli olan sert çekirdekli meyve.
Ticari kirazlar, tatlı Prunus avium ve ekşi Prunus cerasus gibi çeşitli türlerin çeşitlerinden elde edilir.
'Kiraz' ismi aynı zamanda kiraz ağacı ve ahşabını da ifade eder ve bazen "süs kiraz" veya " kiraz çiçeği " nde olduğu gibi Prunus cinsindeki bademlere ve görsel olarak benzer çiçekli ağaçlara uygulanır.
Yabani kiraz, ekim dışında yetişen kiraz türlerinden herhangi birini ifade edebilir, ancak Prunus avium genellikle İngiliz Adaları'nda "yabani kiraz" adı ile anılır.

Botanik

Birçok kiraz Prunus subg alt türüne müttefiktir.
Cerasus'lu ile ayırt edilir, çiçekler, küçük olarak corymbs birçok durum birlikte (tek olarak değil de içinde racemes ), ve sadece tek bir tarafı boyunca bir zayıf oluk veya oluk ile yumuşak meyve tüketir.
Alt cinsi olan yerli için ılıman bölgelerinde Kuzey yarımkürede iki türlerle, Amerika’da, üçü Avrupa ve içinde kalanı Asya’da.
Diğer kiraz meyveleri racemes'e aittir ve kuş kirazları olarak adlandırılır.

Tarihçe

Tatlı kirazın yerli menzili, Avrupa, Batı Asya ve Kuzey Afrika'nın birçoğuna uzanır ve meyve, tarih öncesi dönemlerden beri menzili boyunca tüketilmiştir Yetiştirme

Ekili formlar

çoğu kiraz çeşidinin ait olduğu tatlı kiraz ( P. avium ) ve esas olarak yemek pişirmek için kullanılan vişne ( P. cerasus ) türleridir.
Her iki tür de Avrupa ve Batı Asya'dan gelir; genellikle çapraz tozlaşma yapmazlar.
Bazı diğer türler, yenilebilir meyvelere sahip olmalarına rağmen, iki ana türün yetişmeyeceği kuzey bölgeleri hariç olmak üzere tüketim için yoğun olarak yetiştirilmez.
Sulama, ilaçlama, işçilik ve yağmur ve doludan zarar görme eğilimi kirazları nispeten pahalı hale getirir.
Bununla birlikte, meyve için talep yüksektir.
Ticari üretimde, bazen vişnelerin yanı sıra vişne, mekanize bir 'çalkalayıcı' kullanılarak hasat edilir.
El toplama, hem meyvelere hem de ağaçlara zarar vermemek için meyveyi hasat etmek için tatlı ve ekşi kirazlarda da yaygın olarak kullanılmaktadır. Yaygın anaçlar Mazzard, Mahaleb, Colt ve diğerlerinden önemli ölçüde daha küçük, 2,5 ila 3 metre boyunda ağaçlar üreten cüce bir anaçtır. Vişne, polenleştirici gerektirmezken, az sayıda tatlı çeşit kendiliğinden doğurur.
Bir kiraz ağacı, ilk meyve mahsulünü üretmek için meyve bahçesine dikildikten sonra üç ila dört yıl ve tam olgunluğa ulaşmak için yedi yıl sürecektir. Büyüme mevsimi Çoğu ılıman enlem ağacı gibi, kiraz ağaçları da uykuya dalmak ve çiçek açmak ve meyve üretmek için her yıl belirli sayıda soğutma saatine ihtiyaç duyar. Gerekli soğutma saati sayısı çeşitliliğe bağlıdır.
Bu soğuk hava gereksinimi nedeniyle, Prunus cinsinin hiçbir üyesi tropik iklimlerde yetişemez.
Kirazlar kısa bir büyüme mevsimine sahiptir ve çoğu ılıman enlemlerde büyüyebilir.
Kirazlar (Kuzey Yarımkürede) Nisan ayında çiçek açar ve kiraz hasadı için en yoğun mevsim yaz mevsimindedir.
Haziran ayında Güney Avrupa’da, Haziran ayında Kuzey Amerika’da, Temmuz ortasında İngiltere'de ve Haziran ile Ağustos ortasında Güney Britanya Kolumbiyası'nda ( Kanada ). Kuzey Amerika'nın birçok bölgesinde, ilkbaharın ortasında çiçek açan ve olgunlaşan ilk ağaç meyveleri arasındadır. Güney Yarımkürede, kirazlar genellikle Aralık ayı sonlarında en yüksek noktadır ve Noel ile yaygın olarak ilişkilidir. 'Burlat' Aralık başında olgunlaşan erken bir çeşittir, 'Lapins' Aralık sonuna doğru olgunlaşır ve 'Sevgilim' biraz sonra biter.
Zararlılar ve hastalıklar
Genellikle, kiraz büyümesi ve hayatta kalması zor bir meyve ağacı olabilir.
Avrupa'da, çiçeklenmeden hemen sonra büyüme mevsiminde (batı Avrupa'da Nisan ayında) ilk görünür haşere genellikle dalların uçlarındaki yaprakların kıvrılmasına neden olan siyah kiraz yaprak bitidir ("kiraz böceği", Myzus cerasi ). böğürtlen kolonileri yapraklarda ve meyvelerde mantar büyümesini destekleyen yapışkan bir sekresyon çıkarır.
Haziran / Temmuz'da (Avrupa) meyve verme aşamasında, kiraz meyvesi sineği ( Rhagoletis cingulata ve Rhagoletis cerasi) yumurtalarını olgunlaşmamış meyveye bırakır, daha sonra larvaları kiraz eti ile beslenir ve küçük bir delikten (yaklaşık 1 mm çapında) çıkar, bu da kiraz meyvesinin yağmurdan sonra mantar enfeksiyonu için giriş noktasıdır.
Ek olarak, kiraz ağaçları, bakteriyel yatkındır canker, Cytospora çürüten, meyve kahverengi çürümesi, kök çürümesi aşırı ıslak toprak taç çürüme ve çeşitli virüs. 2014 yılında dünya tatlı kiraz üretimi 2.25 milyon ton olup, Türkiye bu toplamın% 20'sini üretmiştir.
Tatlı kirazların diğer büyük üreticileri ABD ve İran’dı.
2014 yılında dünya vişne üretimi, Rusya, Ukrayna, Türkiye ve Polonya liderliğindeki 1.36 milyon ton olarak gerçekleşmiştir.