ÖNEMLİ NOT

Bahçenizi her ilaçlamanızda eğer sulama veya ilaçlama suyunuzun pH sı 8 - 8.5 ise muhakkak wet yayıcı yapıştırıcı kullanınız.
(Ülkemizin birçok yöresinde toprak ve su pH sı 8- 8.5 hatta 9 a kadar çıkmaktadır.)
Üretilen bütün ilaçlar 6 - 7 pH aralığına göre üretilmektedir.
En Kaliteli ilaçlar dahi 6 ila 15 dakika arasında, % 30 varan oranlarda etkisini kaybetmektedir. (Kesilmiş yoğurt örneği gibi)

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

BİTKİ BESLEME Bitki besini ile birlikte ilaç verin
Buda ilacınızın etkisinin azalmasına neden olacaktır.
Bu nedenle bizim tavsiyemiz holderinize, tankınıza veya sırt pompanıza,

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

1	PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI	İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler.
2	ORGANİK GÜBRE	Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar.
3	İNSEKTİSİT	BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
4	FUNGUSİT	MANTAR İLACI (Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
5	DİĞER	Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler.

Mümkün olduğunca hepsini bir arada kullanmaya çalışın, maliyetleri düşürün.

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

KİREÇ ÇÖZÜCÜ	Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder.	DÖNÜME 1 KG damla sulama ile
KÖKLENDİRİCİ	Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır. Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır.
ORGANİK GÜBRE	Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama.	200-300
DEMİRLİ GÜBRE	En sık görülen bitki besin noksanlığıdır. Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın	125-150 cc
POTASYUMLU GÜBRE	Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar.
DAMLA SULAMA	AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı	2-3 kg

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Her ilaçlamada gübre muhakkak kullanılmalıdır.
Gübreler bitkilerin strese girmesini önler. Bitkilerin mikro element ihtiyaçlarını karşılar.
Meyve tutumunu ve meyvelerin kalitesini arttırır.
Gübrelemede esas, toprak ve yaprak analizlerinin yapılmasıdır. Buna göre de eksikler giderilmelidir.

ELMA YETİŞTİRİCİLİĞİNDE TOPRAK İŞLEME

Bahçe toprağının sürülüp, sürülmemesi konusunda değişik görüşler vardır.
Toprak işlemesinin, özellikle, sathi köklü olan elma ağaçlarının kök ve saçak sistemini parçaladığı bir gerçektir.
Batı dünyasında, elma bahçelerinde toprak işlemesi genellikle yapılmamaktadır.
Ağacın taç iz düşümü altında kalan saha malçlanmakta, diğer kısımları da daimi çayır altında tutulmaktadır.
Ancak, Avrupa’nın iklim şartları memleketimiz iklim şartlarından oldukça farklıdır.
Orada ki sık yağmurlar nedeni ile hem bahçelerin su ihtiyacı karşılanmakta hem de bu daimi çayırlar yeşilliğini muhafaza etmekte aynı zamanda toprak yumuşaklığını da korumaktadır.
Memleketimizde, Karadeniz Bölgesi dışında kalan bölgelerde ilkbahar ve özellikle yaz şartları kuraktır.
Uygulanan sulama teknikleri daimi çayır yetiştirmeye uygun değildir.
Bu nedenle rakipsiz kalan yabani otlar bahçeyi adeta istila eder.
Toprak yapısına bağlı olarak, toprak sertleşir ve saçak kökler havasız kalır.
Böyle bahçelerde gelişme durur veya geriler.
Bu nedenle, elma bahçelerinde toprak sürümüne karşı olmamak gerekir.
Ancak pullukla derin işleme yapılmamalı, diskharrow ile kök sistemini parçalamayacak derinlikte işleme yeterlidir.

ELMALARDA GÖRÜLEN ACI BENEK

Toprak çözeltisinden kalsiyum iyonlarının alınıp yukarı taşınması kök uçları vasıtasıyla olmaktadır.
Bu nedenle yeni köklerin oluşumunu engelleyen düşük sıcaklık, yetersiz havalanma gibi faktörler kalsiyum alımını engelleyerek noksanlığa neden olabilir.
Bu nedenle daha önce absorbe edilmiş olan kalsiyumun meyve oluşum döneminde floemde taşınarak meyveye ulaşması güçtür.
Meyve olumu devresinde topraktan kalsiyum iyonlan alınarak ksilem yolu ile meyveye ulaşmadığı takdirde meyvelerde kalsiyum noksanlığı zararları görülebilecektir.
Meyveler de görülen kalsiyumun noksanlığı zararlarını önlemek için ona uygun yöntem, Ca nın doğrudan meyveye yaprağa püskürtülmesidir.
Ancak bu işlem, döllenmeden sonra meyvelerin büyüme döneminde yapılmalı ve birkaç kez tekrarlanmalıdır.
Bu şekilde meyvelerde kalsiyum noksanlığına bağlı zararların ortaya çıkması önlenebilir.

ELMA YETİŞTİRİCİLİĞİNDE DİKİM ZAMANI

Elma fidanları kışın ılık geçen ve yağışlı olmayan bölgelerde sonbahardan (yaprak dökümünü müteakip) itibaren ağaçlarda fizyolojik faaliyet başlayana (ilkbahar) kadar dikilebilir.
Kışı soğuk veya yağışlı geçen bölgelerde ise ilkbahar dikimi tercih edilmelidir.
ELMA YETİŞTİRİCİLİĞİNDE BAHÇE YERİNİN DİKİME HAZIRLANMASI
Burada da en önemli husus, arazinin iyi bir şekilde sulanması için uygun bir toprak tesviyesi yapmaktır.
Meyilli alanlarda bahçe kurarken setleme (teraslama) yapılması şarttır.
Taban suyunun yüksek olduğu yerlerde, su tutan ağır (killi) topraklarda dikimden evvel drenaj problemi halledilmelidir.
Bahçe kurulacak yerin dikimden evvel bir defa derince ve sonradan bir veya iki defa da yüzlek işlenmesi doğru olur.
Sökülen bir elmalığın yerine yeniden elma dikimi için, aradan hiç değilse birkaç yıl geçmelidir.
Çünkü toprak yorgunluğu denen olayı dikkate almak gerekir.

ELMA YETİŞTİRİCİLİĞİNDE DİKİM ŞEKİLLERİ

Kapama elma bahçeleri genellikle kare, dikdörtgen, üçgen, ve meyilli arazide tesviye eğrileri üzerine dikme şeklinde (kontur) tesis edilir.
Bu şekillerin herhangi birisinin seçilmesinde arazi şekli, ara ziraatı yapılıp yapılmaması, dikilmesi gereken fidan sayısı rol oynar.
Genelde düz yerlerde (taban arazilerde) kare dikim uygulanmaktadır.
Dikim Aralıkları (Dikim Sıklığı) Elma bahçelerinde ağaçlara verilecek mesafeler çeşide, kullanılan anaca, toprak durumuna ve iklime göre değişir.
Elma ağaçları nemli yerlerde iyice büyüdüklerinde taçları arasında hiç olmazsa bir metre aralık kalacak kadar seyrek dikmelidir ki, aradan bolca hava işlesin ve mantar hastalıkları daha az zarar yapsın.
Halbuki sulanan kurak bölgelerde gerek hava, gerek toprak üstü nemini saklamak için ağaçların sık olması daha uygundur.
Ayrıca kuvvetli, besin maddelerince zengin topraklarda dikim mesafeleri daha fazla, zayıf topraklarda ise daha azdır.
Bir fidanı meydana getiren anaç ve çeşit (patron ve kalem) ikilisinin kuvvetine göre de dikim aralıkları değişiklik arz etmektedir.
Elma çeşitleri gelişme kuvvetlerine göre yüksek boylu standart çeşitler ve spur tipi (yarı bodur) çeşitler olmak üzere iki gruba ayrılırlar.
Bunlardan Delicious, Starking Delicious, Granny Smith, Staymared, Amasya, Beacon, Hüryemez, Mutsu ve Jonathan gibi daha birçok elma çeşidi yüksek boylu standart çeşitler içerisinde, Starkrimson Delicious ve Starkspur Delicious ise yarı bodur çeşitler içerisinde yer almaktadır.
Bilindiği üzere kullanılan anaçlar; “ çok bodurdan çok kuvvetliye” kadar değişen birçok gruba ayrılırlar.
İşte bu değişik kuvvetlerdeki anaç ve çeşitlerin birlikte meydana getirdikleri kombinasyonlara göre de dikim aralıkları farklılık arz etmektedir.

ELMA YETİŞTİRİCİLİĞİNDE SULAMA

Elma ağaçları saçak kök sistemine sahip olduklarından dolayı diğer bir çok meyve türüne göre daha fazla su ister ve yüksek nemden hoşlanırlar.
Bahçelere verilecek su miktarı, yıllık yağış toplamına, bu yağışın dağılımına, transpirasyon (bitkiden meydana gelen su kaybı) şiddetine, ağacın büyüklüğüne ve toprağın tipine göre değişir.
Sulamada en önemli konu sulama zamanının iyi tespit edilmesidir.
Bunun için en pratik yöntem toprağın elle kontrol edilmesidir.
Sulama zamanı; Tansiyometre adı verilen aletlerle daha kesin ve güvenilir olarak tespit edilebilir.
Elma ağaçları için en önemli sulama zamanı yazın yapılan sulamadır. Yaz sulamasına yağış durumuna göre Mayıs’ta başlanır ve bütün yaz boyunca devam edilir.
Baharı kurak geçen yerlerde yaz sulamasına erken başlanırsa meyve tutumu artar ve meyve kalitesi de yüksek olur.
Elma bahçelerini kurak bölgelerde; yerine göre 10 günde bir sulamak gerekir.
Nemli bölgelere doğru gidildikçe sulama aralığı 15-20 güne, hatta 1 aya kadar çıkabilir. En çok uygulanan sulama şekil “Salma Sulama” dır.
Suyun az olduğu yerlerde “Dar Çanak” (Tava Yöntemi) uygulanır.
Diğer sulama sistemleri ise “Yağmurlama” ve “Damlama” sulamadır.
Damlama sulamada köklerin bulunduğu alanın bir kısmı sürekli nemli kalmaktadır.
ELMANIN DÖLLENME BİYOLOJİSİ
Tek bir çeşit ile kurulmuş elma bahçelerinde bol çiçek görülmesine rağmen, meyve tutumunda ki yetersizliğin en büyük nedeni döllenme sorunudur.
Elma çeşitleri genel olarak kendine kısırdırlar.
Yani, kendi çiçek tozları ile döllenemezler.
Mutlaka başka bir dölleyici çeşidin çiçek tozlarına ihtiyaçları vardır. Bu nedenle bahçe kurulurken iyi bir çeşit karışımı tertiplenmelidir.
Çeşit karışımı yaparken, tercih edilen ana çeşidin dölleyici çeşidini (veya çeşitlerini) bilmek gerekir.
Dölleyici çeşit tablosu aşağıda verilmiştir.

DÖLLENME PROBLEMİNİN ÇÖZÜMÜNDE DİKKAT EDİLMESİ GEREKEN HUSUSLAR

Elma bahçesi, tozlanma döllenme bakımından en elverişli bir plana göre kurulmalıdır.
Dölleyici çeşidin esas çeşide oranı % 10-15 olmalıdır.
Bu orana göre, dikimde her yüz fidandan 10-15 adedi dölleyici çeşitten, 85-90 adedi ise esas çeşitten oluşmalıdır.
Dölleyici çeşitler ana çeşitten 12-15 metreden daha uzakta olmamalıdır.
Seçilecek çeşitler arasında periyodiste bakımından bir uyuşmazlık olmamalıdır.
Periyodiste, ağaçların bir yıl meyve verip, müteakip yıl dinlenmeleri demektir.
Dölleyici olarak seçtiğimiz çeşit böyle bir karakterde ise bu çeşidin dinlenme yılında döllenme olmaz.
Mesela Amasya Elması mutlak peryodiste gösteren bir çeşittir.
Red Delicious ve Delicious ise bir yıl çok, bir yıl orta derecede meyve verirler.
Jonathan ve Rome Beauty çeşitleri ise her yıl düzenli meyve verme karakterindedirler.
Seçilecek çeşitler arasında çiçek açma tarihlerinde önemli bir farklılık olmamalıdır.
Yukarıda ki çeşitler içerisnde, Red Delicious, Delicious ve Jonathan aynı tarihlerde çiçek açmasına mukabil, Rome Beauty bu üç çeşitten daha sonra çiçek açar. Bu nedenle Rome Beauty çeşidi bu üç çeşit için uygun dölleyici olamaz. Elmalarda ki yabancı döllenmeyi % 90 arılar yapar.
Genç elma bahçeleri için gerekli arı miktarı her dört dekar için bir kovan veya her 30-40 dekar için 15 000 – 20 000 arıdır.
Tam verime geçmiş ağaçlar için bu miktar 3-4 katına çıkarılmalıdır.
Çiçek zamanı arı çalışması ve tozlanmanın sağlanabilmesi için bahçeler ilaçlanmamalıdır.

MEYVE SEYRELTME

Elma ağaçlarında ki meyve tutumu genellikle arzu edilenden fazladır.
Ağaçlar fazla meyve besleyemez, dolayısıyla kalite düşer.
Bu sebeple mevcut meyvenin bir kısmının ağaçtan koparılması gerekir.
Elmalarda açan çiçeklerin % 9’ unun meyve halinde elde edilmesi normal bir mahsul için yeterli görülmektedir.
Meyve seyreltmesi; budama, çiçeklerin bir kısmını veya meyvenin bir kısmını yok etme şeklinde uygulanır.
Seyreltme iki şekilde yapılır.
El ile Seyreltme
Bu işlem meyvelerin el ile koparılıp, atılmasından ibarettir.
Bunda çiçek hüzmelerinde bir meyve bırakılır.
Esas dallar üzerinde her 15-20 cm’ de bir meyve bulunacak şekilde meyveler seyreltilir.
El ile seyreltme Haziran dökümlerinden sonra yapılır.

HEREKLEME

Elmalarda hasat zamanına doğru meyve ağırlığında % 30-40 oranında artışlar olur.
Bu ağırlıktan dolayı seyreltme ve budama yapılmayan ağaçlarda dalların aşağıya doğru eğilmesine ve hatta bazı dalların kırılmasına sebep olur.
Bunu önlemek için dalların altına kalın dallardan yapılmış herekler konur.
Herekleme bir masraf gerektirir ve bahçede hareketi güçleştirir.
En doğru yol doğru bir terbiye sistemi ile budamanın yapılmasıdır.

MEYVE HASADI

Elma meyve olarak ince kabuklu, çok nazik bir meyvedir.
Meyveler hasat edilirken avuç içine alınmamalı, parmakla sıkılmamalıdır.
Meyveleri toplama kovalarına koyarken ve boşaltırken çok dikkatli olmalıdır.
Sebep olunacak küçük bir yara veya ezik depo çürüklüğüne sebep olan mantarlar için giriş kapısıdır.
Hasatta diğer bir noktada hasat zamanının doğru olarak tayinidir.
Elma meyveleri ağaç olumunda hasat edilir.
Meyveler yeme olumuna soğuk hava depolarında belirli süre tutulunca ulaşırlar.
Yazlık elmalar ağaç ve yeme olumuna ağaç üzerinde iken ulaşırlar.
Bu sebeple yazlık çeşitler yeme olumunda hasat edilmelidir.
Elma ağaçlarında hasat iki veya üç defa yapılır.
İlk hasatta daha ziyade ağacın dış veya alt kısmındaki meyveler koparılır. Sonra ise iç kısımlardaki yarı ve üst dallardakiler toplanır.

DEPOLAMA

Hasat edilen elmalar pazara sevk edilinceye kadar depolarda muhafaza edilirler.
Bu depolar adi depolar, soğuk hava depoları veya değişik atmosferli soğuk hava depoları olabilir.
Elmaların depoda kalma müddeti, meyvenin depolama zamanı, ağacın beslenme durumu, mevsim ve çeşide göre değişir.
Bir çok elma çeşidi –1 ile 0 C de ve %85-90 nisbi nemde uzun süre saklanabilir. Ticari depolardaki sıcaklık 0-2 C dir.
Elmalar –2 C donarlar.
Starking ise en uygun 0 C de ve % 90 nisbi nemde, Granny Smith ise +3 C saklanmalıdır.
Tam zamanında yapılan hasat ve uygun depolama şartlarının sağlanmasıyla Delicious ve Starspur Delicious çeşitleri 5 ay, Starking Delicious ve Starkrimson Delicious çeşitleri 7 ay, Granny Smith çeşidi ise 9 ay süre ile depoda saklanabilir.
Elma ağacı ( Malus domestica ) tarafından üretilen tatlı, yenilebilir bir meyvedir.
Elma ağaçları dünyada ekili ve en çok yetiştirilen türlerdir.
Ağaç, vahşi atası Malus sieversii'nin bugün hala bulunduğu Orta Asya'da ortaya çıktı.
Elmalar binlerce yıldır Asya ve Avrupa'da yetiştirildi ve Avrupalı koloniciler tarafından Kuzey Amerika'ya getirildi.
Elma, Norse dahil birçok kültürde dini ve mitolojik bir öneme sahiptir.
Elma ağaçları tohumdan yetiştirildiklerinde boyları büyüktür.
Genel olarak, elma cinsleri aşılama üzerine anaç elde edilen ağaç boyutunu denetler.
Bilinen 7.500'den fazla elma çeşidi vardır, bu da bir dizi istenen özellik ile sonuçlanır.
Yemek pişirmek, çiğ ve elma şarabı üretimi de dahil olmak üzere çeşitli tatlar ve kullanım için farklı çeşitler yetiştirilir.
Ağaçlar ve meyveler, bir dizi organik ve organik olmayan yollarla kontrol edilebilen bir dizi mantar, bakteri ve zararlı sorunlarına eğilimlidir.
Elma yaprak döken bir ağaçtır, genellikle ekimde 1.8 ila 4.6 m boyunda ve vahşi doğada 30 m'ye kadar boylanır.
Bodur elma yetiştirildiği zaman, boyut, şekil ve dal yoğunluğu anaç seçimi ve kırpma yöntemiyle belirlenir.

ELMA ÇİÇEĞİ

Çiçekleri ilkbaharda yaprakların tomurcuklanmasıyla eşzamanlı olarak üretilir ve mahmuzlar ve bazı uzun sürgünlerde üretilir.
3 ila 4 cm çiçekler, 4-6 çiçekli bir cyme'den oluşan bir çiçeklenme ile yavaş yavaş soluklaşan, beş yapraklı pembe bir renk ile beyazdır.
Çiçeklenme merkezi çiçek "kral çiçek" denir; önce açılır ve daha büyük bir meyve geliştirebilir.
Meyve yaz sonu veya sonbaharda olgunlaşır ve çeşitler çok çeşitli boyutlarda bulunur.
Ticari yetiştiriciler, pazar tercihi nedeniyle 7,0 ila 8,3 cm çapında bir elma üretmeyi amaçlamaktadır.
Bazı tüketiciler, özellikle Japonya'dakiler daha büyük bir elmayı tercih ederken, 5,7 altındaki elmalar genellikle meyve suyu yapmak için kullanılır ve piyasa değeri çok azdır.
Olgun elmaların derisi genellikle kırmızı, sarı, yeşil, pembe veya kırışıktır, ancak birçok iki veya üç renkli çeşit bulunabilir.
Deri ayrıca tamamen veya kısmen pürüzlü olabilir, yani pürüzlü ve kahverengi olabilir.
Cilt koruyucu bir epikutiküler balmumu tabakası ile kaplıdır.

ÇEŞİTLERİNİN

Bilinen 7.500'den fazla elma çeşidi vardır. Çeşitler, aynı anaç üzerinde yetiştirilse bile verimleri ve ağacın nihai büyüklüğü bakımından farklılık gösterir. Ilıman ve subtropikal iklimler için farklı çeşitler mevcuttur İngiltere'nin ulusal meyve toplama veritabanı, aslında aynı "genetik" elma çeşidine alternatif isimler de dahil olmak üzere birçok elmanın özellikleri ve kökeni hakkında çok fazla bilgi içerir. Bu çeşitlerin çoğu taze (tatlı elma) yemek için yetiştirilir, ancak bazıları özellikle yemek pişirmek ( elma pişirmek ) veya elma şarabı üretmek için yetiştirilir.
Elma şarabı elmaları tipik olarak taze yemek için fazla tart ve büzücüdür, ancak içeceğe tatlı elmaların yapamayacağı zengin bir lezzet verir. Ticari olarak popüler elma çeşitleri yumuşak, fakat gevrektir.
Modern ticari elma yetiştiriciliğinde diğer arzu edilen özellikler, renkli bir cilt, pıhtılaşma yokluğu, nakliye kolaylığı, uzun depolama kabiliyeti, yüksek verim, hastalığa dirençli, yaygın elma şekli ve gelişmiş lezzettir. Modern elmalar genellikle eski çeşitlerden daha tatlıdır, çünkü elmalardaki popüler lezzetler zamanla değişmektedir.
Kuzey Amerikalıların ve Avrupalıların çoğu tatlı, subasit elmaları tercih eder, ancak tart elmalar bunu güçlü bir azınlığa sahiptir.
Eski çeşitler genellikle garip bir şekilde şekillendirilir, pıhtılaşır ve çeşitli doku ve renklerde büyür.
Bazıları modern çeşitlerden daha iyi bir lezzete sahip olduklarını bulurlar, ancak ticari olarak yaşanmaz kılan başka problemleri olabilir - düşük verim, hastalıklara yatkınlık, depolama veya nakliye için zayıf tolerans veya sadece "yanlış" boyut. Birkaç eski çeşit hala büyük ölçekte üretilmektedir, ancak çoğu ev bahçecileri ve doğrudan yerel pazarlara satan çiftçiler tarafından korunmuştur.
Kendi eşsiz tadı ve görünümü ile birçok sıra dışı ve yerel olarak önemli çeşitler mevcuttur; elma koruma kampanyaları, bu tür yerel çeşitlerin neslinin tükenmesini önlemek için tüm dünyada yaygınlaşmıştır.

DAMIZLIK

Birçok elma tohumlardan kolayca büyür.
Bununla birlikte, çok yıllık meyvelerin çoğundan daha fazla, elma, ebeveynin tatlılığını ve diğer istenen özelliklerini elde etmek için aşılama yoluyla eşeysiz olarak çoğaltılmalıdır.
Çünkü fide elmaları " aşırı heterozigotlara " bir örnektir, çünkü ebeveyn özelliklerine sahip yeni bir elma oluşturmak için ebeveynlerinden genleri miras almak yerine, belki de birçok zararlı ile rekabet etmek için ebeveynlerinden önemli ölçüde farklıdırlar.
Triploidkültivarların ek bir üreme bariyeri vardır, çünkü 3 takım kromozom mayoz sırasında eşit olarak bölünemez, böylece kromozomların (anöploidler) eşit olmayan ayrılması sağlanır.
Triploid bir bitkinin bir tohum üretebileceği durumda bile (elmalar bir örnektir), nadiren oluşur ve fideler nadiren hayatta kalır.
Elmalar tohum olarak dikildiğinde doğru üremediğinden, aşılama genellikle yeni elma ağaçları üretmek için kullanılır.
Anaç greft alt için kullanılan boyutlarda çok çeşitli ağaçlar, hem de kışa, böcek ve hastalık direnci değişen ve elde edilen ağaç toprak tercih üretmek için seçilebilir.
Cüce anaçları, yaşam döngülerinde tam boy ağaçlardan daha erken meyve veren çok küçük ağaçlar (olgunlukta 3,0 m'den daha az) üretmek için kullanılabilir.
Elma ağaçları için cüce anaçları MÖ 300'lere kadar Pers ve Küçük Asya bölgelerine kadar uzanabilir. Büyük İskenderiçin bodur elma ağaçlarının gönderilen numuneler Aristo 'ın Lisesi. Cüce anaçları 15. yüzyılda yaygınlaştı ve daha sonra dünya çapında çeşitli popülerlik ve düşüş döngülerinden geçti.
Bugün elmadaki büyüklüğü kontrol etmek için kullanılan anaçların büyük çoğunluğu 1900'lü yılların başında İngiltere'de gelişti.
Doğu Malling Araştırma İstasyonu anaçlar kapsamlı araştırmalar yapmış ve bugün anaçlar kökenlerine belirtmek için bir "M" öneki verilir. "MM" önekiyle işaretlenmiş anaçlar, daha sonra İngiltere'nin Merton kentinde bulunan ' Northern Spy ' ağaçlarıyla geçen Malling serisi çeşitlerdir. Çoğu yeni elma çeşidi, tesadüfen ortaya çıkan veya ümit verici özelliklere sahip kasıtlı olarak geçen çeşitlerle yetiştirilen fide olarak ortaya çıkar. Bir elma çeşidi adına "fide", "pippin" ve "çekirdek" kelimeleri, bunun fide olarak ortaya çıktığını düşündürmektedir.
Elmalar ayrıca tomurcuk sporları da oluşturabilir (tek dalda mutasyonlar).
Bazı tomurcuk sporları, ana çeşitlerin geliştirilmiş suşları haline gelir. Bazıları yeni çeşit olarak kabul edilmek üzere ana ağaçtan yeterince farklıdır.
Ekvador'da elmalar çok yüksek rakımlarda iklimlendirilmiştir, burada gerekli faktörlerle birlikte yıl boyunca sabit ılıman koşullar nedeniyle yılda iki kez meyve verebilirler.

TOZLAŞMA

Elmalar kendiliğinden uyumsuzdur; meyve geliştirmek için çapraz tozlaşma yapmak zorundadırlar.
Her mevsim çiçeklenme sırasında, elma yetiştiricileri genellikle polen taşımak için tozlaştırıcılar kullanır.
Bal arıları en yaygın olarak kullanılır. Meyve bahçesi mason arıları, ticari bahçelerde ek tozlayıcı olarak da kullanılır.
Bumblebee kraliçeleri bazen meyve bahçelerinde bulunur, ancak genellikle önemli tozlaştırıcılar olmak için yeterli sayıda değildir.
Çeşitler bazen ortalama 30 günlük çiçeklenme döneminde pik çiçeklenme gününe göre sınıflandırılır, polenizatörler 6 günlük örtüşme döneminde çeşitlerden seçilir.

OLGUNLAŞMA VE HASAT

Çeşitler, aynı anaçta yetiştirildiğinde bile veriminde ve ağacın nihai boyutunda değişir.
Bazı çeşitler, budanmadan bırakılırsa, çok büyürler - daha fazla meyve vermelerine izin verir, ancak hasadı daha zor hale getirir.
Ağaç yoğunluğuna (birim yüzey alanı başına dikilen ağaç sayısı) bağlı olarak, olgun ağaçlar tipik olarak her yıl 40–200 kg elma taşır, ancak verim fakir yıllarda sıfıra yakın olabilir.
Elmalar, dalların arasına sığacak şekilde tasarlanmış üç noktalı merdivenler kullanılarak hasat edilir.
Cüce anaçlara aşılanan ağaçlar yılda yaklaşık 10–80 kg meyve taşır.

TARİHÇE

Orijinal yabani atası Malus domestica’dir.
Malus sieversii, Orta Asya dağlarında güney bölgesi Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan ve Çinde yabani elma yetişmiştir.
Büyük olasılıkla Tian Shan dağlarının ormanlık kenarlarında başlayan türlerin ekimi uzun bir süre boyunca ilerledi ve diğer türlerden genlerin açık tozlaşan tohumlara sekonder introjezine izin verdi.
Malus sylvestris ile önemli değişim, crabapple, mevcut elma popülasyonlarının crabapples ile daha morfolojik olarak benzer progenitör Malus sieversii'den daha fazla ilişkili olmasına neden oldu.
Son katkısı olmayan suşlarda ikincisinin katkısı baskındır.
Malus sieversii , ekili elmaya önemli bir progenitör tür olarak tanınır ve morfolojik olarak benzerdir.
Kazakistan ve Orta Asya'daki genetik değişkenlik nedeniyle, bu bölge genellikle elmaların menşe merkezi olarak kabul edilir.
İnsanlar binlerce yıldır elma yiyorlar.
At Sammardenchia-Cueis Kuzeydoğu İtalya'da Udine yakın sitenin, elma çeşitli tohumları 4000 M.Ö. tarihli bulunmuştur. Genetik analiz, bu tür eski elmaların yabani Malus Sylvestris veya Malus sieversii soyunu içeren Malus Domesticus olup olmadığını belirlemek için henüz başarılı bir şekilde kullanılmamıştır.
Ayrıca, yabani elma ve elma tarlaları arasındaki arkeolojik kayıtlarda ayrım yapmak da genellikle zordur.
Orta Doğu'da MÖ 3. binyılda elma yetiştiriciliğinin dolaylı kanıtı vardır.
Avrupa klasik antik çağında önemli miktarda elma üretimi vardı ve o zaman aşılama kesinlikle biliniyordu.
Aşılama, en iyi çeşitlerin üretilebilmesi için modern evcil elma üretiminin önemli bir parçasıdır; elma ağacı aşılamasının ne zaman icat edildiği belli değil.
Sonbaharın sonlarında toplanan ve dondurmanın hemen üzerinde saklanan kış elmaları, Asya ve Avrupa'da binlerce yıldır önemli bir gıda olmuştur.
İspanyolların 16. yüzyılda Chiloé Takımadalarına tanıttığı birçok Eski Dünya bitkisinden, elma ağaçları özellikle iyi adapte oldu.
Elmalar 17. yüzyılda kolonistler tarafından Kuzey Amerika'ya tanıtıldı, ve Kuzey Amerika kıtasındaki ilk elma bahçesi 1625 yılında Başrahibe William Blaxton tarafından Boston'a dikildi. Kuzey Amerika'ya özgü tek elma bir zamanlar "ortak elma" olarak adlandırılan yengeç elmalarıdır. Avrupa'dan tohum olarak getirilen elma çeşitlerinin yerli Amerikan ticaret yolları boyunca yayılması ve sömürge çiftlikleri üzerinde yetiştirilmeleri sağlandı.
1845 Amerika Birleşik Devletleri elma fidanlığı kataloğu, 350. "en iyi" çeşitlerin satılmasını sağladı ve yeni Kuzey Amerika çeşitlerinin 19. yüzyılın başlarında çoğalmasını gösterdi. 20. yüzyılda Doğu Washington'daki sulama projeleri başladı ve elmanın önde gelen ürünü olduğu milyarlarca dolarlık meyve endüstrisinin gelişmesine izin verdi.
20. yüzyıla kadar, çiftçiler elmalarını kış aylarında kendi kullanımları veya satışları için donmaz mahzenlerde sakladılar.
Taze elmaların tren ve karayoluyla daha iyi taşınması depolama ihtiyacını değiştirdi.
Kontrollü atmosfer tesisleri elmaları yıl boyunca taze tutmak için kullanılır.
Kontrollü atmosfer tesisleri, meyve tazeliğini korumak için yüksek nem, düşük oksijen ve kontrollü karbondioksit seviyeleri kullanır.
İlk olarak 1960'larda Amerika Birleşik Devletleri'nde kullanıldılar.