domates_2

DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİNDE FİDE YETİŞTİRİCİLİĞİ

Fide yetiştiriciliğinde genel olarak ( torf, perlit, vermikulit) veya (torf, perlit, toprak) veya (yanmış hayvan gübresi, kum, toprak) gibi karışımlar kullanılır.
Yanmış hayvan gübresi, kum, toprak karışımında 1:1:1 oranı kullanılır.
Torf, perlit, toprak karışımında 2:1:1 oranı kullanılmaktadır.
Fide yetiştirme materyalinin (hayvan gübresi hariç) bir toprak fumigantı ile dezenfeksiyon edilmesi faydalıdır.
Tohum ekiminden en az 1 ay önce ilaçlama yapılmalıdır.

DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİNDE TOHUM EKİMİ

Fide yetiştirme materyali tavlı ise sulamaya gerek yoktur.
Aksi halde, fide yetiştirme materyali ile doldurulmuş fide torbaları veya fide yetiştirme kaplarının iyice sulanması ve sonra tohum ekiminin yapılması gerekir.
Tohumların 3-4 saat ıslatıldıktan sonra ekilmeleri çimlenmeyi kolaylaştırır.
Tohumlar 1-3 cm. derinliğinde ekilmelidir.
Tohum ekimini takiben tekrar hafifçe sulanması faydalıdır.
Kimyasal gübreler tohum ekiminden en az 15 gün önce fide yetiştirme materyaline karıştırılması gerekir.
Tohumların çimlenmesi için en uygun toprak sıcaklığı 12-15 C olmalıdır.
Bu sıcaklıklarda tohumlar 5-13 gün içinde çimlenir.
Domates fidelerinin en uygun şaşırtılma zamanı kotiledon yapraklarının tam gelişmelerini tamamladıkları ve yere paralel oldukları zamandır.
Sağlıklı ve tam gelişmiş fideler şaşırtılmalıdır.

DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİNDE FİDE DİKİMİ

Fide dikimi ilkbahar don tehlikesinin tamamen kalktığı, toprak ve hava sıcaklığı 12-15 ºC’yi bulduğu zaman yapılır.
Dikim genellikle tohum ekiminden yaklaşık 7-8 hafta sonradır.
Tarlaya dikimde çiçek açmış veya meyve tutmuş domates fideleri dikilmemelidir.
Bu gibi fidelerin gelişmeleri yavaş olup, bodur kalır, verimleri düşer.
Dikim akşama doğru yapılmalı, fideler güneş altında bekletilmemelidir.
Fideler yaklaşık 15-20 cm boylanınca genellikle dikime hazırdır.
Bölgemizde Şubat sonu Mart başından itibaren fide dikimi yapılır.
Dikimde can suyu yeteri kadar verilmeli, can suyu ile birlikte, kök ve kök boğazı hastalıklarına karşı gereken ilaçlamalar yapılmalıdır.
Domates yetiştiriciliğinde sıra arası ve üzeri aralıkları, çeşidin sırık veya yer çeşidi olmasına göre değişir.
Sırık çeşitlerde sıra arası 60-80 cm, sıra üzeri 50-60 cm, yer çeşitlerinde sıra arası 140 cm, sıra üzeri 40-50 cm olmalıdır.

DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİNDE ÇAPALAMA

Fideler dikildikten 2 hafta sonra birinci çapa yapılır.
Masuralar üzerinde yetiştirilen domateslerde çapa genellikle işçiler tarafından yapılır.
Tarla tarımı şeklinde yapılan geniş sahalarda ise traktör ile çekilen çapa makinelerinden yararlanılır.
I. Çapadan 2-3 hafta sonra II. Çapa yapılır.
Bu devrede bitkiler 30-35 cm kadar boy aldıklarında sırık çeşitlerde II. Çapa ile birlikte sırık da dikilir.
Bu çapalamalar esnasında boğaz doldurma işlemi de yapılır.
II. Çapadan sonra yabani otlar ayıklanır, kaymak tabakası kırılır, toprak havalandırılır ve topraktaki nem korunur.

DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİNDE SULAMA

Domates nemi sever. Su noksanlığında üst yapraklar kıvrılır.
Çok nemli, ağır topraklarda ise bitkiler hastalanır.
Toprak nem noksanlığınin en duyarlı olduğu dönemler; çimlenme, çıkış, çiçeklenme ve meyve oluşumu dönemleridir.
Aşırı toprak nemi vegetatif gelişmeyi hızlandırır.
Meyveler ceviz iriliğini alıncaya kadar gerekmedikçe sulama yapılmamalı, daha sonraki devrede, yağışlı bölgelerde 2-3, kurak bölgelerde 4-5 kez sulama yapılmalıdır.
Açık tarlada, çiçeklenme dönemi içerisinde su noksanlığı, küçük meyvelerde aşırı dökülmelere neden olur.
Hasat zamanı çok sık sulama yavaş olgunlaşmaya neden olur.
Düzenli sulama yaparak domates meyvesinde meydana gelecek yarıklar önlenebilir.
Açık tarlada, karık usulü sulamada, suyun kök boğazına değmemesi için sırta dikim tercih edilmelidir.
Düzensiz sulamalarla, sıcak zamanlarda toprak kurursa güneşin topraktan yansımasıyla, kalsiyum da toprakta noksansa, özellikle toprağa yakın meyvelerin alt kısımlarında çiçek burnu çürüklüğü meydana gelir.
Böyle durumlara, kalsiyum noksansa kireç uygulaması yapılmalı, toprak yüzeyi malç (yanmış hayvan gübresi, kompost, sap, saman vb..) ile kaplanmalı, muntazam sulama yaparak, toprağın çok kurumaması sağlanmalıdır.

HASAT

Tarlada yetiştirilen domateslerde tohum ekiminden hasada kadar 80-100 gün, fide dikiminden hasada kadar 60-80 günlük bir zaman vardır.
Sofralık domatesler gönderilecek pazarın uzaklığına göre değişik olgunluk devrelerinde ve farklı dönemlerde hasat edilmektedir.
Kaliteli meyvenin, yuvarlak ve düzgün şekilli, uygun büyüklükte (kg.da 6-8 meyve) olması, renk, çekirdek evlerinin az ve küçük olması, az çekirdeklilik, çekirdek evlerindeki kaygan sıvının yeşil renkte olmaması, meyve kabuğunun yola dayanmaya elverişli kalınlık ve elastikiyette olması, meyvelerin çatlamaması, dolgun ve bol etlilik, olgun domateste de sap çukurunun etrafında yeşil rengin olmaması gerekir.
Domates, genellikle kırmızı, yenilebilir tane bitki, Solanum lycopersicumun, genel olarak bir domates bitkisi olarak bilinir.
Türler batı Güney Amerika ve Orta Amerika kökenlidir.
Evcilleştirilmesi ve ekili bir gıda olarak kullanılması, Meksika’nın yerli halklarından kaynaklanmış olabilir.
İspanyollar ilk kez domates karşılaştıktan sonra, bitkiyi Avrupa'ya getirdi.
Oradan, domates 16. yüzyılda Avrupa sömürge dünyasının diğer bölgelerine tanıtıldı.
Domates önemli bir umumi lezzet kaynağıdır.
Domates birçok yemekler, salata ve içecek soslar, içinde, çiğ ya da pişmiş çeşitli yollarla tüketilmektedir.
Domates bitkisinin birçok çeşidi, dünyanın dört bir yanındaki ılıman iklimlerde yaygın olarak yetiştirilmektedir ve seralar yılın her mevsimi boyunca domates üretimine izin vermektedir.
Domates bitkileri tipik olarak 1-3 metre yüksekliğe kadar büyür.
Yayılan ve tipik olarak desteğe ihtiyaç duyan zayıf bir gövdeye sahip sarmaşıklardır.
Belirsiz domates bitkileri olan uzun ömürlü kendi doğal yaşam, ancak yetiştirilir.
Belirli bir yükseklikte büyümeyi durduran ve bir kerede bir ürün üreten yıllık bitkilerdir.
Domatesin boyutu, çeşidine göre değişir, genişliği 0,5–4,2 cm'dir.
Botanik, domates tohumlu, çiçekli bitki . Bununla birlikte, domates bir " mutfak sebzesi " olarak kabul edilir, çünkü mutfak meyvelerinden çok daha düşük şeker içeriğine sahiptir.
Tipik olarak bir tatlı olarak değil , bir salata veya ana öğünün bir parçası olarak servis edilir .
Bu belirsizliğe sahip tek gıda kaynağı domates değildir; biber, salatalık, yeşil fasulye , patlıcan, avokado ve kabak ve kabak gibi botanik olarak meyvemsidir, ancak sebze olarak pişirilir.
Domates bitkileri, desteklenirse yerden 180 cm veya daha fazla büyüyen sarmaşıklardır, ancak dik çalı çeşitleri genellikle 100 cm uzunluğunda veya daha kısa yetiştirilir.
Belirsiz tipler, her yıl ılıman iklimlerde (aslında tropik yaylalara özgüdür) ölmekle birlikte "bitki" uzun ömürlüdür, ancak bazı durumlarda bir serada üç yıla kadar yaşayabilirler.
Belirli iklimlerde, tüm iklimlerde tek yıllıktır.
Domates bitkileri dikotlardır ve fiili büyümeyi yapan uçta bir terminal tomurcuğu ile bir dizi dallanma sapı olarak büyürler.
Bu uç sonunda budama veya çiçeklenme nedeniyle büyümeyi durdurduğunda, yanal tomurcuklar devralır ve diğer tamamen işlevsel üzümlere dönüşür.
Domates sarmaşıkları genellikle tüylüdür, yani ince kısa tüylerle kaplıdır.
Bu kıllar, özellikle asmanın orijinal köküne bağlantısı hasar görmüş veya kopmuşsa, bitkinin toprak ve nemle temas ettiği her yerde köklere dönüşerek vining işlemini kolaylaştırır.
Domates bitkilerinin çoğu bileşik yapraklara sahiptir ve düzenli yaprak (RL) bitkileri olarak adlandırılır, ancak bazı çeşitler söz konusu akrabaya benzerlikleri nedeniyle patates yaprağı (PL) tarzı olarak bilinen basit yapraklara sahiptir.
RL bitkilerinden, genetik bir mutasyonun klorofilin yaprakların bazı kısımlarından dışlanmasına neden olduğu ek renklere sahip olan, derin oluklu ve alacalı angora yaprakları gibi rugoz yaprakları gibi varyasyonlar vardır.
Yaprak sapı beş ila 9 plaketler, uzun 10-25 sm dir.
Bunların çiçekler , apikal görünen meristem, çevreleyen bir sütun oluşturan kenarlar boyunca kaynaşık anter sahip dişi organ stilini.
Yerli çeşitlerdeki çiçekler kendiliğinden döllenebilir.
Çiçekler, 1-2 cm, sarı, korolla üzerinde beş sivri lob vardır, birlikte üç ila 12 arasında bir cyme içinde doğarlar .
Her ne kadar mutfak terimleri, domates sebze olarak kabul edilir, onun meyvesi sınıflandırılır bir gerçek meyve gibi, onun eti perikarp duvarlar içeren, döllenmeden sonra bitkinin yumurtalık gelişir.
Meyve, boşluklar adı verilen tohum ve nemle dolu içi boş alanlar içerir.
Bunlar, türlere göre ekili türler arasında farklılık gösterir.
Bazı daha küçük çeşitlerin iki boşluğu vardır, küre şeklindeki çeşitlerin tipik olarak üç ila beş, biftek domatesleri çok sayıda daha küçük boşluklara sahipken, macun domatesleri çok az, çok küçük boşluklara sahiptir.
Çoğaltma için, tohumların olgun bir meyveden gelmesi ve çimlenmeden önce kurutulması veya fermente edilmesi gerekir. Genetik modifikasyon Ana madde:
Genetiği değiştirilmiş domates Genetik mühendisliği kullanılarak modifiye edilmiş domatesler geliştirildi ve şu anda hiçbiri piyasada mevcut olmasa da, geçmişte bulunuyordu.
Ticari olarak temin edilebilen ilk genetik olarak değiştirilmiş gıda, daha uzun bir raf ömrüne sahip olacak şekilde tasarlanan Flavr Savr adlı çeşitli domatesdi.
Bilim adamları, doğal ürünlerde bulunmayan, zararlılara karşı artan direnç veya çevresel stres gibi yeni özelliklere sahip domatesler geliştirmeye devam ediyorlar.
Diğer projeler, domatesleri sağlık yararları sağlayabilecek veya daha iyi beslenme sağlayabilecek maddelerle zenginleştirmeyi amaçlamaktadır.

Tarihçe

Domates batı Güney Amerika'ya özgüdür.
Vahşi versiyonlar bezelye büyüklüğündeydi.
İspanyolca olanlar onlar İspanyolca ve İtalyan gıda olarak kullanılmaya başlanmıştır Avrupa, domates tanıtıldı.
Fransa ve kuzey Avrupa'da, domates başlangıçta süs bitkisi olarak yetiştirildi.
Şüpheyle bir yiyecek olarak kabul edildi, çünkü botanikçiler onu zehirli belladonna ve ölümcül gece gölgesinin bir akrabası olarak tanıdılar.
Domatesin asidik suyunun kalay plakaları ile etkileşimi ile şiddetlendi.
Yapraklar ve olgunlaşmamış meyveler tomatin içerir, büyük miktarlarda toksik olacaktır.
Bununla birlikte, olgun meyve hiçbir tomatin içermez.
Modern ticari çeşitler
Modern bahçe ve ticari domates çeşitlerindeki zayıf tat ve şeker noksanlığı, domateslerin üremesinden eşit derecede kırmızı olgunlaşmasına neden oldu.
Bu değişiklik 20. yüzyılın ortalarında muntazam bir şekilde olgunlaşan mutant bir "u" fenotipinin keşfinden sonra meydana geldi.
Bu, çapraz bağlanmamış çeşitlerde sapın etrafında tipik yeşil halka olmadan kırmızı meyve üretmek için yaygın olarak melezlendi.
Bu özelliğin genel tanıtımından önce, çoğu domates olgunlaşma sırasında daha fazla şeker üretti ve daha tatlı ve daha lezzetliydi.
Meyvede sabitlenen toplam karbonun% 10-20'sinin normal U fenotipinin gelişen meyvesinde fotosentez ile üretilebildiğine dair kanıtlar bulunmuştur.
U genetik mutasyonu, gelişmekte olan meyvede daha düşük yoğunlukta kusurlu kloroplastlar üreten, olgunlaşmamış meyvenin daha açık yeşil rengine ve elde edilen olgun meyvede şeker birikiminin % 10-15 oranında bastırılmasına neden olan bir faktörü kodlar.
Belki de fotosentezdeki rollerinden daha önemli olan meyve kloroplastları, olgun meyvenin duyusal ve besinsel varlıkları olan ve sentezleyen ve biriktiren klorofil içermeyen kromoplastlara olgunlaşma sırasında yeniden şekillenir.
U fenotipinin koyu yeşil omuzlarındaki güçlü kloroplastlar burada faydalıdır, ancak yeşil omuzları olgun meyvenin gövdelerinin yakınında bırakmanın ve hatta sarı omuzları çatlatmanın dezavantajı, görünüşe göre yüksek sıcaklıklarda doğrudan güneş ışığında fotosentetik zincirin aşırı yüklenmesi nedeniyle oksidatif stres nedeniyle. Bu nedenle, u ve U tiplerinin avantajlarını birleştiren ticari bir çeşitliliğin genetik tasarımı ince ayar gerektirir, ancak uygulanabilir olabilir. Ayrıca, modern domates çeşitlerinin yetiştiricileri tipik olarak hastalık da dahil olmak üzere çeşitli çevresel baskılara karşı daha fazla verim, raf ömrü, boyut ve tolerans / direnç gösteren domates bitkileri üretmeye çalışırlar. Bununla birlikte, bu yetiştirme çabaları çeşitli domates meyve özellikleri üzerinde istenmeyen olumsuz sonuçlar vermiştir. Örneğin, bağlantı sürüklemesi, domates meyvesinin metabolizmasındaki değişikliklerden sorumlu olan bir olgudur.
Bağlantı sürüklemesi, geri çaprazlama sırasında bir tesise istenmeyen bir özellik veya alelin sokulmasını açıklar.
Bu özellik / alel, kromozom boyunca istenen alele fiziksel olarak bağlıdır (veya çok yakındır).
Yararlı aleli tanıtırken, fakir alelin de bitkiye dahil edilmesi olasılığı yüksektir.
Dolayısıyla, bazı özellikleri geliştirmeye çalışan ıslah çabaları (örneğin: daha büyük meyve boyutu), örneğin besin değeri ve lezzet ile ilişkili kimyasalların üretimini istemeden değiştirmiştir.
Yetiştiriciler, modern domates çeşitlerine faydalı özelliklerin sokulması için allel kaynağı olarak yabani domates türlerini kullanmaya yöneldiler.
Örneğin, yabani domates akrabaları daha yüksek miktarlarda meyve katılarına (daha fazla şeker içeriğiyle ilişkili) veya mikropların neden olduğu hastalıklara, örneğin erken yanma patojeni Alternaria solani'ye karşı direnç gibi dirençlere sahip olabilir.
Bununla birlikte, bu taktiğin, patojen direnci gibi belirli özelliklerin dahil edilmesi için, diğer uygun fenotipleri (meyve üretimi, vb.) Olumsuz etkileyebileceği için sınırlamaları vardır.

ÇEŞİTLER

Değişik meyve türleri ve farklı yetiştirme koşullarında optimum büyüme için seçilmiş çeşitli amaçlar için yetiştirilen yaklaşık 7.500 domates çeşidi vardır .
Domates çeşitleri şekil ve boyuta göre kategorilere ayrılabilir.
Biftek domates 10 cm veya daha fazla çapa sahiptir, genellikle sandviçler ve benzeri uygulamalar için kullanılır.
Barbunya şekli, daha ince derisi ve daha kısa raf ömrü ticari kullanımı pratik değildir.
Erik domatesleri veya salça domatesleri (armut domatesleri dahil), domates sosu ve macununda, konserve ve soslarda kullanım için daha düşük su / daha yüksek katı içeriği ile yetiştirilir ve genellikle 7-9 cm uzunluğunda ve 4-5 cm çap; Roma gibi - tipi domates, Sacramento Vadisi'nde önemli çeşitler . Kiraz domatesleri, küçük ve yuvarlak, genellikle tatlı domateslerdir, yabani domatesle yaklaşık 1-2 cm büyüklüğündedir. Üzüm domatesleri daha küçük ve dikdörtgen, erik domateslerinde bir varyasyon.
Campari domatesleri tatlıdır ve sulu olmaları, düşük asitlikleri ve yemek Noksanlıkleri, kiraz domateslerinden daha büyük ve erik domateslerinden daha küçük olmaları nedeniyle dikkat çekmektedir.
Tomberries, minik domates, yaklaşık 5 mm çapında Öküz otu domatesleri biftek boyutlarına kadar değişebilir ve büyük çilekler şeklindedir. Armut domatesleri armut şeklindedir ve daha zengin bir gurme ezmesi için San Marzano türlerine dayanabilir "Dilimleme" veya "küre" domatesleri, çok çeşitli işleme ve taze beslenme için kullanılan genel ticaret domatesleridir.
En yaygın olarak yetiştirilen ticari domatesler 5-6 cm çapındadır.
Domatesler de belirleyici veya belirsiz olarak sınıflandırılır.
Belirleme veya çalı türleri, bir kerede tam bir mahsul taşır ve belirli bir yükseklikte doldurur; genellikle konteyner yetiştirmek için iyi seçimlerdir. Belirli türleri bir kerede bir tarlayı hasat etmek isteyen ticari yetiştiriciler veya konserve ile ilgilenen ev yetiştiricileri tarafından tercih edilir.
Belirsiz çeşitler, donma ile öldürülene kadar asla tepeye çıkmayan ve üretmeye devam eden üzümlere dönüşür.
Sezon boyunca olgun meyve isteyen ev yetiştiricileri ve yerel pazar çiftçileri tarafından tercih edilirler.
Bir ara form olarak, bazen kuvvetli determinat veya yarı determinat olarak bilinen bitkiler vardır; bunlar belirlendiği gibi toparlanır, ancak ilk mahsulden sonra ikinci bir mahsul üretir.
Heirloom domateslerinin çoğu belirsizdir, ancak bazı belirleyici yadigarlar vardır.
Erken domatesler ve serin yaz domatesleri, gecelerin serin olduğu yerlerde bile meyve verir, bu da genellikle meyve setini caydırır.
Beta karoten ve A vitamini, içi boş domates ve domatesleri aylarca depoda saklayan çeşitler vardır.
1973 yılında, İsrail bilim adamları dünyanın ilk uzun raf ömrü ticari domates çeşitleri geliştirdi Tereke domatesleri hale gelmektedir giderek daha popüler, özellikle ev bahçıvanlar ve organik üreticiler arasında, çünkü hastalık direnci ve üretkenlik pahasına daha ilginç ve lezzetli ürünler üretme eğilimindedirler.
Bir yadigarı domates tanımı belirsiz olmakla birlikte, ticari melez aksine, tüm adres kendine verimlidir çeşitleri şunlardır cinsi karışmış ya da daha fazla 40 yıldır.
Oldukça az sayıda tohum tüccarı ve bankası çok çeşitli yadigarı tohumları sunar.
Ev çeşitleri genellikle diğer tüm niteliklerin dışlanması için lezzet için yetiştirilirken, ticari çeşitler tutarlı boyut ve şekil, hastalık ve haşere direnci, mekanize toplama ve nakliye için uygunluk ve toplamadan sonra olgunlaşma yeteneği gibi faktörler için yetiştirilir. Hibrit bitkiler yaygın kalır, çünkü daha ağır üreticiler olma eğilimindedirler ve bazen yadigarı domateslerin alışılmadık özelliklerini geleneksel ticari domateslerin sağlamlığı ile birleştirebilirler.
Modern domates çeşitlerinin çoğu pürüzsüz yüzeylidir, ancak bazı eski domates çeşitlerinin ve modern bifteklerin çoğu, hemen hemen tüm Kolomb öncesi çeşitler için ortak olabilecek bir özellik olan belirgin kaburga gösterir .
Hemen hemen tüm ticari domates çeşitleri kırmızı, bazıları da çeşitlerin - özellikle yadigarı - in üretmek meyve mavi , yeşil, sarı, turuncu, pembe, siyah, kahverengi, fildişi, beyaz ve mor.
Bu tür meyveler bakkallarda yaygın olarak bulunmaz veya fideleri tipik fidanlıklarda mevcut değildir, ancak tohum olarak satın alınabilir.
Varyasyonlar arasında çok renkli meyveler çizgili ( Yeşil Zebra ), meyvede bulanık cilt (Bulanık Şeftali, Kırmızı Domuz), çoklu renkler ( Köylü), Burracker'ın Favorisi, Lucky Cross) vb.

TOZLAŞMA

Çiçekler ve olgun meyveler aynı anda mevcut olabilir Vahşi, orijinal durumda, domatesler çapraz tozlaşma gerektirdi ; yerli çeşitlere göre kendileriyle daha uyumlu değillerdi .
Bir çiçek cihaz kendilemenin azaltmak için olduğu gibi, dişi organ yabani domates öteye dışarı bugünün çeşitlerin daha çiçeğin uzanır.
Domatesler kendi yerlerinden hareket ettikçe, geleneksel tozlayıcıları (muhtemelen bir halictid arı türü ) onlarla birlikte hareket etmedi.
Kendini doğurganlık özelliği bir avantaj haline geldi ve bu özelliği en üst düzeye çıkarmak için yerli domates çeşitleri seçildi.
Domateslerin yaptığı yaygın iddiaya rağmen, bu kendi kendine tozlaşma ile aynı değildir . Domateslerin dış yardım olmadan kötü tozlaştığı, tozlaşmanın yapay rüzgar, bitkilerin titreşimiyle desteklenmesi gerektiği sera koşullarında açıkça gösterilir (bir vibratör markası, manuel olarak kullanılan "elektrik arısı" olarak adlandırılan bir çubuktur) veya daha fazlası genellikle bugün, kültürlü yaban arısı tarafından .
bir anter , bir domates çiçek ile, içi boş bir tüp şeklinde olan polen Çoğu türde olduğu gibi yüzeyde değil, yapı içinde üretilir.
Polen, anterdeki gözeneklerden geçer, ancak çok az polen, bir tür harici kaynaklı hareket olmadan dökülür.
Polen tanelerini serbest bırakmak için ideal titreşim frekansları, bir arı ya da bal arılarının yapamayacağı buzz tozlaşması olarak bilinen bir davranışta bulunabilen orijinal yabani halictid tozlayıcı gibi bir böcek tarafından sağlanır .
Dış mekanlarda, rüzgar veya hayvanlar genellikle ticari olarak uygun ürünler üretmek için yeterli hareket sağlar.

Meyve oluşumu

Tozlaşma ve meyve oluşumu mayoz bölünmeye bağlıdır .
Mayoz, anter içindeki diploid mikrogözenekli anne hücrelerinin haploid polen tanelerine yol açtığı ve yumurtalık içinde bulunan ovüllerdeki megaspor ana hücrelerin haploid çekirdeklere yol açtığı süreçlerin merkezidir.
Polen ve ovülden (döllenme) haploid çekirdeklerin birleşmesi, kendi kendine veya çapraz tozlaşma ile ortaya çıkabilir.
Döllenme, ortaya çıkan tohum içinde bir embriyoya dönüşebilen diploid bir zigot oluşumuna yol açar.
Yumurtalık içindeki tekrarlanan gübrelere, domates meyvesini oluşturmak için yumurtalığın olgunlaşması eşlik eder.

Topraksız ve seracılık

Domatesler genellikle daha soğuk iklimlerde seralarda yetiştirilir ve İngiliz 'Moneymaker' ve Sibirya'da yetiştirilen bir dizi çeşit kapalı alanda yetiştirmek için özel olarak yetiştirilir.
Daha ılıman iklimlerde, gelecek nakil için kış sonlarında seralarda tohumlara başlamak nadir değildir.
Büyük dönümlük ticari seralarda ve işletme sahibi tek başına veya çok bölmeli seralarda sera domates üretimi artıyor ve tarlada yetiştirilen meyvenin mevcut olmadığı yılın o zamanlarında meyve veriyor.
Daha küçük boyutlu meyveler (vişne ve üzüm) veya küme domatesleri (asmadaki meyve) büyük ticari sera operatörleri için tercih edilen meyvedir, biftek çeşitleri ise sahibi-operatör yetiştiricilerinin tercihidir.

Toplama ve olgunlaşma

Nakliye ve depolamayı kolaylaştırmak için, domatesler genellikle olgunlaşmamış (yeşil) olarak alınır ve etilen ile depoda olgunlaştırılır.
Olgunlaşmamış domates sağlam.
Olgunlaştıkça kırmızı veya turuncu renkte olan ve dokunuşa hafifçe yumuşak olan olgun duruma ulaşana kadar yumuşarlar.
Etilen olgunlaşma sürecini başlatmak için, moleküler işaret olarak hareket eden bir çok meyve üretmek bir hidrokarbon gaz, bir.
Bu şekilde olgunlaşan domatesler daha uzun kalma eğilimindedir, ancak bitkiye olgunlaşan domateslerden daha zayıf bir lezzet ve daha az nişasta dokusuna sahiptir.
Çeşitliliğe bağlı olarak diğer olgun domateslerin koyu kırmızılarından daha pembe veya turuncu olan renkleri ile tanınabilirler.
Domates ( "kare domates") bir makine hasat çeşitli tarafından 1950'li yıllarda geliştirilen California Üniversitesi Davis 'in Gordie C. Hanna , uygun bir biçerdöverin gelişmesi ile birlikte, domates büyüyen sanayide devrim, .
Bu tip domates ticari olarak domates, domates sosu ve domates salçası işleyen ve işleyebilen bitkilerin yakınında yetiştirilir.
Olgunlaştıklarında hasat edilirler ve toplandıklarında lezzetlidirler.
12 ila 14 haftalık bir sezon boyunca günde 24 saat, haftada yedi gün hasat edilir ve hemen aynı programda çalışan paketleme tesislerine taşınırlar.
California bu tür ticari domates üretiminin merkezidir ve dünyada üretilen işlenmiş domateslerin yaklaşık üçte birini üretmektedir.
1994 yılında, Calgene , raf ömrünü tehlikeye atmadan asma olgunlaştırılabilen FlavrSavr adlı genetik olarak değiştirilmiş bir domates tanıttı . Bununla birlikte, ürün ticari olarak başarılı değildi ve sadece 1997'ye kadar satıldı. Yavaş olgunlaşan domates çeşitleri, olgunlaşmamış bir çeşidi sıradan çeşitlerle geçerek geliştirilmiştir.