ÖNEMLİ NOT

Bahçenizi her ilaçlamanızda eğer sulama veya ilaçlama suyunuzun pH sı 8 - 8.5 ise muhakkak wet yayıcı yapıştırıcı kullanınız.
(Ülkemizin birçok yöresinde toprak ve su pH sı 8- 8.5 hatta 9 a kadar çıkmaktadır.)
Üretilen bütün ilaçlar 6 - 7 pH aralığına göre üretilmektedir.
En Kaliteli ilaçlar dahi 6 ila 15 dakika arasında, % 30 varan oranlarda etkisini kaybetmektedir. (Kesilmiş yoğurt örneği gibi)

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

BİTKİ BESLEME Bitki besini ile birlikte ilaç verin
Buda ilacınızın etkisinin azalmasına neden olacaktır.
Bu nedenle bizim tavsiyemiz holderinize, tankınıza veya sırt pompanıza,

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

1	PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI	İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler.
2	ORGANİK GÜBRE	Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar.
3	İNSEKTİSİT	BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
4	FUNGUSİT	MANTAR İLACI (Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin.
5	DİĞER	Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler.

Mümkün olduğunca hepsini bir arada kullanmaya çalışın, maliyetleri düşürün.

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

KİREÇ ÇÖZÜCÜ	Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder.	DÖNÜME 1 KG damla sulama ile
KÖKLENDİRİCİ	Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır. Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır.
ORGANİK GÜBRE	Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama.	200-300
DEMİRLİ GÜBRE	En sık görülen bitki besin noksanlığıdır. Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın	125-150 cc
POTASYUMLU GÜBRE	Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar.
DAMLA SULAMA	AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı	2-3 kg

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Her ilaçlamada gübre muhakkak kullanılmalıdır.
Gübreler bitkilerin strese girmesini önler. Bitkilerin mikro element ihtiyaçlarını karşılar.
Meyve tutumunu ve meyvelerin kalitesini arttırır.
Gübrelemede esas, toprak ve yaprak analizlerinin yapılmasıdır. Buna göre de eksikler giderilmelidir.

Toprak Hazırlığı

Buğday tarımında toprak işlemenin zaman ve yöntemi, işlemede güdülen amaçlara bağlıdır.
Nadas-ekim sisteminin uygulandığı kurak yarı kurak bölgelerde, toprak işlemenin amacı yabancı otları yok etmek, toprakta suyu biriktirmek ve korumaktır.
Erozyona yol açmayacak toprak işleme yöntemlerinin uygulanması da önemlidir.
Toprak işlemede, toprağı altüst etmeyen, devirmeyip alttan işleyen aletler kullanılmalıdır.
İlk işlemeler için kırlangıç kuyruğu pulluk, kazayağı ve benzeri aletler kullanılmalıdır.
Nemli ya da sulanan, nadassız tarım uygulanıp her yıl ürün alınan yerlerde toprak, hasattan hemen sonra gölge tavı varken pullukla 15-20 cm derinliğinde sürülmelidir.
Ekimden öncede kazayağı + tırmık takımıyla ikileme yapılıp iyi bir tohum yatağı hazırlanmalıdır.

Ekim

Yüksek bir verim ve kaliteli ürün elde etmenin ön koşulu, tarlada uygun zamanda düzenli bir çimlenme ve çıkışın sağlanmasıdır.
Yurdumuzda buğday genellikle güzden ve kışlık olarak ekilmektedir.
Kışlık ekimde, yazlık ekime oranla daha yüksek verim elde edilmektedir. Ayrıca ekim zamanı çeşidin soğuğa toleransı ve vernalizasyon isteğine bağlı olarak değişmektedir.
Bölgeye tavsiye edilen kışlık ekmeklik buğday çeşitleri; Kate A-1, Bezostaya, Pehlivan, Gün 91 ve Mızrak 98 olup, bunlar için ekim zamanı 1 Ekim-30 Ekim tarihleri arasındadır. Yazlık çeşitler ise Basribey, Gönen 98, Panda, Golia ve Cumhuriyet 75 olup, bunlar için ekim zamanı Kasım başından Aralık sonuna kadar uzayabilir.
Fakat kıyı bölgelerimiz için en uygun ekim zamanı 15 Kasım-15 Aralık tarihleri arasıdır.
Toprak sıcaklığının 8-10 C olduğu zamanda ekim yapılmalıdır.
Buğdayda dekara atılacak tohum miktarı; ekim zamanına, bin tane ağırlığına, çimlenme ve biyolojik gücüne bağlı olarak 18-24 kg arasında değişmektedir.
Tohumluk Yüksek verim için sertifikalı tohumluk kullanılmalıdır. Sertifikalı tohumluk kullanımı tane veriminde % 40 oranında bir artış sağlayabilmektedir. Tohumluk alırken tohumluklar özel ambalajlarında olmalı, ambalaj üzerinde etiket bulunmalı ve etiket üzerindeki bilgilere dikkat edilmelidir.

Gübreleme

Buğday, gübreye genellikle iyi tepki gösteren bir bitkidir.
Azotlu gübrenin yarısı, fosforlu gübrenin tamamı ekimle birlikte verilmelidir.
Azotlu gübrenin diğer yarısı ise kardeşlenme döneminde üst gübre olarak verilmelidir.
Toprak tahlili yapılmamış ise saf madde üzerinden dekara 12 kg azot ve 6 kg fosfor tavsiye edilmektedir.
Buna göre ekimle beraber dekara 13 kg Diamonyum fosfat (DAP) ve toprak pH'ının durumuna göre 20-30 kg/da uygun formda azotlu gübre verilebilir.

Bakım

Buğdayda en önemli bakım işi, sapa kalkma döneminde azotlu üst gübre verilmesidir.
Diğer önemli bir bakım işlemi ise yabancı ot mücadelesidir.
Yabancı otlarla mücadele için toprak işleme titizlikle yapılmalı ve yabancı otlardan temiz tohumluk kullanılmalıdır.
Yabancı otla mücadelede kullanılacak herbisitler kardeşlenme sonu ya da sapa kalkma döneminden önce kullanılmalıdır.

Sulama

Ülkemizde buğday genellikle sulamasız olarak yetiştirilmektedir.
Sulama imkanının olduğu yerlerde buğday, sapa kalkma ve çiçeklenme dönemlerinde sulanmalıdır.
Fakat kurak geçen yıllarda bu kritik dönemler beklenmeden bitki strese girdiği zaman sulama yapılmalıdır.

Hastalık ve Zararlılarla Mücadele

Buğdayın en yaygın hastalığı pastır.
Pasın üç türü vardır; Sarı pas, Kahverengi pas ve Kara pas. En önemli pas hastalığı sarı pastır ve epidemi yaptığı yıllarda büyük verim kayıplarına neden olmaktadır. Sarı pasla en etkin mücadele şekli dayanıklı çeşit kullanılmasıdır. Diğer önemli buğday hastalıkları sürme ve rastıktır. Sürme ile mücadelede tohumluklar ekimden önce organik civalı ilaçlarla ilaçlanmalıdır. Rastıkta mücadelede tohumluklar rastık görülmeyen tarlalardan seçilmeli ve dayanıklı çeşit kullanılmalıdır. Buğdayın önemli zararlıları Süne , kımıl, zabrus, bambul ve çekirgelerdir. Süne ve kımıl zararının önemli sorun olduğu bölgelerde çok erkenci veya geç yetişen çeşitler ekilmelidir. Ayrıca bu zararlılar için ülkesel mücadele yürütülmektedir.

Hasat ve Depolama

Yurdumuzda buğday için hasat zamanı bölgelere göre değişmek üzere Mayıs-Ağustos ortaları arasındaki 3.5 aylık bir dönemdir.
Tanedeki nem oranı % 13.5 olduğu zaman en uygun hasat zamanıdır.
Bitkiler tamamen sarardığı ve tane sertleştiği zaman hasat başlamalıdır.
Ülkemizdeki buğdayın büyük bir kısmı biçerdöver ile hasat edilmektedir.
Depolanacak buğdayın nem oranı % 13'den fazla olmamalıdır.
Uzun süreli depolamalar için depo haşerelerine karşı ilaçlama yapılmalıdır.
Uyarı: Buğdayda yazlık olarak yapılacak ekimlerde ekilecek çeşidin yazlık karakterde olmasına dikkat edilmelidir.
Aksi takdirde bitkiler başaklanmayacaktır. Buğdaydaki en önemli hastalık sarı pastır (kınacık). Bu yüzden kullanılacak çeşitlerin pas hastalıklarına dayanıklı olmasına dikkat edilmelidir. Buğday, tohumu için yaygın olarak yetiştirilen bir ot, dünya çapında temel bir gıda olan tahıl tanesi. dünyada en yaygın olarak yetiştirilen bitki. Buğday, diğer tüm gıda ürünlerinden daha fazla arazi alanında yetiştirilmektedir (220.4 milyon hektar, 2014). Dünya buğday ticareti, diğer tüm mahsullerin toplamından daha fazladır.
2017 yılında dünya buğday üretimi 772 milyon ton olup, 2019 üretiminin 766 milyon ton olduğu tahmin edilmektedir ve onu mısırdan sonra en çok üretilen ikinci tahıl haline getirmiştir. 1960 yılından bu yana, dünya buğday ve diğer tahıl bitkileri üretimi üç kat artmıştır ve 21. yüzyılın ortalarında daha da büyümesi beklenmektedir. Eşsiz viskoelastik nedeniyle küresel buğday talebi artıyor ve dünya çapında sanayileşme süreci ve diyetin batılılaşması sonucu tüketimi artan işlenmiş gıdaların üretimini kolaylaştıran glüten proteinlerinin yapışkan özellikleri.
Buğday önemli bir karbonhidrat kaynağıdır. Küresel olarak, nispeten yüksek bir diğer önemli tahıl ile karşılaştırılır, yaklaşık 13% 'lik bir protein içeriğine sahip, insan gıda bitkisel protein gelen kaynağıdır. nispeten düşük fakat protein kalitesi sağlamak için gerekli amino asitleri içerir. Bütün tahıl olarak yenildiğinde, buğday çoklu besin ve diyet lifi kaynağıdır.
Kökeni ve tarihi
Yabani ot tanelerinin ekimi ve tekrar tekrar hasat edilmesi ve ekilmesi, buğdayın mutant formları ('spor') tercihen çiftçiler tarafından seçildiği için yerli türlerin yaratılmasına yol açmıştır. Evcilleştirilmiş buğdayda, tahıllar daha büyüktür ve tohumlar (spikeletlerin içinde) hasat sırasında sertleştirilmiş bir rachis tarafından kulağa bağlı kalır.
Yabani suşlarda, daha kırılgan bir rachis, kulağın spikeletleri kolayca parçalamasına ve dağıtmasına izin verir. Bu özelliklerin çiftçiler tarafından seçilmesi kasıtlı olarak amaçlanmamış olabilir, fakat basitçe gerçekleşmiştir çünkü bu özellikler tohumların toplanmasını kolaylaştırmıştır; yine de böyle 'tesadüfi' seçim mahsul evcilleştirmesinin önemli bir parçasıydı. Buğdayı bir gıda kaynağı olarak geliştiren özellikler, bitkinin doğal tohum dağılım mekanizmalarının kaybını da içerdiğinden, çok evcilleştirilmiş buğday türleri vahşi doğada hayatta kalamaz.
Buğday ekimi MÖ 8000'den sonra Verimli Hilal'in (Bereketli Hilal, hilal içinde şeklindeki bölge Ortadoğu günümüz kapsayan, Irak güneydoğu bölgeleri ile Türkiye ve batı bölgeleri İran, Suriye, Lübnan, İsrail, Filistin, Ürdün ve Mısır .) ötesine yayılmaya başladı. Jared Diamond, MÖ 8800'den önce Verimli Hilal'den başlayarak ekili emmer buğdayının yayılmasını izler. Yabani emmerlerin arkeolojik analizi, ilk olarak güney Levant'ta yetiştirildiğini ve MÖ 9600'e kadar uzanan buluntuları gösterdiğini göstermektedir.
Yabani einkorn buğdayının genetik analizi, ilk olarak Türkiye'nin güneydoğusundaki Karacadağ Dağları'nda yetiştirildiğini göstermektedir. Emmer ekimi MÖ 6500 ile Yunanistan, Kıbrıs ve Hindistan alt kıtasına, MÖ 6000'den kısa süre sonra Mısır'a ve MÖ 5000 ile Almanya ve İspanya'ya ulaştı. "İlk Mısırlılar ekmek ve fırının kullanımı geliştiricilerdi ve ilk büyük ölçekli gıda üretim endüstrilerinden birine pişirme geliştirdiler." M.Ö. 3000 yılına gelindiğinde buğday Britanya Adaları ve İskandinavya'ya ulaşmıştı. Bin yıl sonra Çin'e ulaştı.

BUĞDAY TANELERİ HASAT İÇİN OLGUNLUĞA HAZIRLAMA

Toprağın hazırlanması ve ekim zamanında tohum yerleştirmedeki teknolojik gelişmeler, bitki büyümesini iyileştirmek için ürün rotasyonu ve gübrelerin kullanımı ve hasat yöntemlerindeki ilerlemeler, buğdayı canlı bir ürün olarak teşvik etmek için bir araya gelmiştir.
18. yüzyılda tohum ekme makinelerinin kullanımı tohum yayımını değiştirdiğinde, verimlilikte bir başka büyük artış meydana geldi. Uzun ekili arazilere ürün rotasyonu yöntemleri uygulandıkça ve birim alan başına saf buğday verimi arttı ve gübre kullanımı yaygınlaştı. İyileştirilmiş tarım hayvancılığı daha yakın zamanda harman makineleri ve biçerdöver makineleri (' biçerdöver '), traktörle çizilmiş kültivatörler ve ekiciler ve daha iyi çeşitler içeriyordu.19. ve 20. yüzyıllarda Amerika ve Avustralya'da yeni ekilebilir arazilerde yetiştirildiği için buğday üretiminin büyük ölçüde artması meydana geldi.

FİZYOLOJİ

Yapraklar, üreme geçişine kadar ateş apikal meristeminden teleskopik bir şekilde ortaya çıkar. Bir buğday bitkisi tarafından üretilen son yaprak, bayrak yaprağı olarak bilinir. Gelişmekte olan kulağa karbonhidrat sağlamak için daha yoğundur ve diğer yapraklardan daha yüksek bir fotosentetik orana sahiptir.
Ilıman ülkelerde, bayrak yaprağı, bitki üzerindeki ikinci ve üçüncü en yüksek yaprak ile birlikte, tahıldaki karbonhidratın çoğunu sağlar ve durumları oluşumu sağlamak için çok önemlidir. Buğday, yaprakların üst (adaksiyal) tarafında, alt (abaxial) tarafına göre daha fazla stomaya sahip bitkiler arasında olağandışıdır.
Bunun, diğer herhangi bir bitkiden daha uzun süre evcilleştirilmesinin ve yetiştirilmesinin bir etkisi olabileceği teorileşmiştir. Kış buğdayı genellikle filiz başına 15'e kadar yaprak ve 9'a kadar bahar buğdayı üretir ve kış bitkileri bitki başına 35 çeşide (sürgünlere) (çeşidine bağlı olarak) sahip olabilir. Buğday kökleri, 2 metreye kadar uzanan ekilebilir ekinlerin en derinleri arasındadır.
Bir buğday bitkisinin büyüyen kökü, bitki formunda da, sapı içinde, bir enerji deposu birikir fruktanların, bitki, kuraklık ve hastalık basıncı altında elde etmek için yardımcı olan ama kök büyümesi ile kök yapısal olmayan karbonhidrat rezervleri arasında bir denge olduğu gözlemlenmiştir. Kuraklık ile uyarlanmış ürünlerde kök büyümesine öncelik verilmesi muhtemel iken, kök yapısal olmayan karbonhidrata, hastalığın daha büyük bir sorun olduğu ülkeler için geliştirilen çeşitlerde öncelik verilmektedir.

GENETİK VE ISLAH

Geleneksel tarım sistemlerinde buğday popülasyonları genellikle yüksek seviyelerde morfolojik çeşitliliği koruyan gayrı resmi çiftçi tarafından tutulan popülasyonlar olmak üzere, landraces’ten oluşur. Buğday tarlaları artık Avrupa ve Kuzey Amerika'da yetişmese de, başka yerlerde de önemini korumaya devam ediyor.
Resmi buğday yetiştiriciliğinin kökenleri, istenen özelliklere sahip olduğu belirtilen tek bir bitkiden tohum seçimi yoluyla tek hat çeşitlerinin yaratıldığı 19. yüzyılda yatmaktadır.
Modern buğday yetiştiriciliği yirminci yüzyılın ilk yıllarında gelişti ve Mendel genetiğinin gelişimi ile yakından bağlantılıydı.
Kendi içinde melezlenmiş buğday çeşitlerinin yetiştirilmesi için standart yöntem, el emaskülasyonu kullanılarak iki çizginin kesilmesi, daha sonra döllenmenin kendiliğinden alınması veya akrabalı hale getirilmesidir. Seçimler bir çeşit ya da çeşit olarak salınmadan önce on ya da daha fazla nesil tanımlanmıştır (çeşitlilik farklılıklarından sorumlu genlere sahip olduğu gösterilmiştir).
Başlıca üreme hedefleri arasında yüksek tane verimi, kaliteli, hastalık ve böcek direnci ve mineral, nem ve ısı toleransı dahil abiyotik streslere tolerans yer alır. Ilıman ortamlardaki başlıca hastalıklar, soğuktan sıcak iklimlere kadar önemlerinin kabaca düzenlenmiş aşağıdakileri içerir: göz farı, Stagonospora nodorum lekesi (glume lekesi olarak da bilinir), sarı veya şerit pas, külleme lekesi, bazen yaprak lekesi olarak bilinir), kahverengi veya yaprak pas, Fusarium kafa yanıklığı, bronz leke ve kök pas. Tropikal bölgelerde, leke lekesi (Helminthosporium yaprak yanıklığı olarak da bilinir) de önemlidir.

HASTALIK DİRENCİ

Triticum ve ilgili cins cinsindeki yabani otlar ve çavdar gibi otlar, 1930’lardan beri ekili buğday yetiştiriciliği için birçok hastalığa direnç özelliklerinin kaynağı olmuştur.

GETİRİ

Buğday genlerinin belirli versiyonlarının varlığı, mahsul verimleri için önemlidir. İlk olarak Japon buğday yetiştiricileri tarafından kısa saplı buğday üretmek için kullanılan 'cüce' özelliğinin genleri, dünya çapında buğday verimleri üzerinde büyük bir etkiye sahipti ve Meksika ve Asya'daki Yeşil Devrim'in başarısında önemli faktörlerdi. ile Norman Borlaug. Cüce genler, fotosentez sırasında tesiste sabitlenen karbonun tohum üretimine yönlendirilmesini sağlar ve ayrıca yerleştirme problemini önlemeye yardımcı olur.
'Barınma' rüzgarda bir kulak sapının üzerine düşüp yere çürüdüğü zaman meydana gelir ve buğdayın ağır azotlu gübrelemesi, çimlerin daha uzun büyümesini ve bu probleme daha duyarlı hale gelmesini sağlar. 1997 yılına gelindiğinde, gelişmekte olan dünya buğday alanının% 81'i yarı bodur buğdaylara ekildi ve hem verimi arttırdı hem de azotlu gübreye daha iyi tepki verdi.
Dünya rekoru buğday verimi 2017'de Yeni Zelanda'da yaklaşık 17 ton / ha'dır.

ÇEŞİTLER

Dünyada yetişen 14 türden yaklaşık 30.000 buğday çeşidi vardır.
Bunların yaklaşık 1.000'i ticari olarak önemlidir. Amerika Birleşik Devletleri'nde 500'den fazla çeşit mevcuttur. Kanada'da farklı çeşitler satıştan önce karıştırılır. Ayrı olarak depolanan ve taşınan (ek ücret karşılığında) “kimlik korunmuş” buğday genellikle daha yüksek bir fiyat getirir.
Buğday genetiği evcilleştirilen diğer türlerin çoğundan daha karmaşıktır. evcilleşme sırasında antik seçilen genlerin mutasyona uğramış versiyonları yanı sıra, daha yeni kasıtlı bir seçim olmuştur allel büyüme özelliklerini etkiler.
Beslenme
100 gramda buğday 327 kilokalori sağlar ve protein, diyet lifi, manganez, fosfor ve niasin (tablo) gibi çok sayıda temel besin açısından zengin bir kaynaktır ( Günlük Değer'in % 20 veya daha fazlası ). Birkaç B vitamini ve diğer diyet mineralleri önemli içeriktedir. Buğday% 13 su,% 71 karbonhidrat ve% 1.5 yağdır. % 13 protein içeriği çoğunlukla glütendir (buğdaydaki proteinin% 75-80'i). Gıda ve Tarım Örgütü tarafından teşvik edilen yeni protein kalite yöntemine ( DIAAS ) göre buğday proteinleri insan beslenmesi için düşük kaliteye sahiptir . Yeterli miktarda diğer esansiyel amino asitleri içermelerine rağmen, en azından yetişkinler için, buğday proteinleri esansiyel amino asit olan lizinde eksiktir .
Buğday endosperminde ( gluten proteinleri) bulunan proteinler lizinde özellikle zayıf olduğundan, beyaz unlar lizinde tam tahıllara kıyasla daha eksiktir. 2017 yılından itibaren başarı olmadan lisin zengini buğday çeşitlerini geliştirmek için bitki ıslahında önemli çabalar sarf edilmektedir. Bu noksanlığı telafi etmek için yaygın olarak diğer gıda kaynaklarından (esas olarak baklagiller ) proteinler ile takviye kullanılmaktadır tek bir esansiyel amino asidin sınırlandırılması, diğerlerinin parçalanmasına ve atılmasına neden olur, bu da özellikle büyüme döneminde önemlidir.

BUĞDAYDA DÜNYA ÇAPINDA TÜKETİM

Buğday 218.000.000 hektardan fazla (540.000.000 dönüm), diğer mahsullerden daha geniş bir alanda yetiştirilmektedir. Dünya buğday ticareti, diğer tüm mahsullerin toplamından daha fazladır. Pirinç ile buğday, dünyanın en çok tercih edilen temel gıdasıdır. Buğday bitkisinin arktik bölgelerden ekvatora, deniz seviyesinden Tibet ovalarına kadar deniz seviyesinden yaklaşık 4.000 m yüksekliğe kadar büyüme kabiliyetine sahip agronomik adaptasyonu nedeniyle önemli bir diyet bileşenidir. Agronomik adaptasyona ek olarak, buğday, tahıl depolama kolaylığı ve yenilebilir, lezzetli, ilginç ve doyurucu yiyecekler yapmak için tahılları un haline dönüştürme kolaylığı sunar. Buğday, ülkelerin çoğunda en önemli karbonhidrat kaynağıdır Buğdayın en yaygın biçimleri beyaz ve kırmızı buğdaydır. Bununla birlikte, buğdayın diğer doğal formları da vardır. Doğal olarak evrimleşmiş buğday türlerinin ticari olarak küçük fakat besleyici olarak ümit verici diğer türleri arasında siyah, sarı ve mavi buğday bulunur.

BUĞDAYIN SAĞLIĞA ETKİLERİ

Dünya çapında milyarlarca insan tarafından tüketilen buğday, özellikle buğday ürünlerinin birincil gıdalar olduğu en az gelişmiş ülkelerde insan beslenmesi için önemli bir besindir. Buğday, tam tahıl olarak yenildiğinde, çocuklar ve yetişkinler için önerilen, tam tahıl açısından zengin kriterleri karşılayan çeşitli gıdalar içeren çeşitli günlük porsiyonlarda, sağlıklı bir çoklu besin ve diyet lifi kaynağıdır. Diyet lifi aynı zamanda insanların dolgun hissetmesine ve dolayısıyla sağlıklı bir kiloya yardımcı olabilir. Ayrıca, buğday doğal ve biyolojik olarak zenginleştirilmiş diyet lifi, protein ve diyet mineralleri dahil besin takviyesi.

ÜRÜN GELİŞTİRME

Buğdayın iklim, tohum türü ve toprak koşullarına bağlı olarak ekim ve hasat arasında 110 ila 130 gün arasında olması gerekir (kış buğdayı kış donması sırasında uykuda kalır). Optimal bitki yönetimi, çiftçinin büyüyen bitkilerdeki her gelişim aşaması hakkında ayrıntılı bir anlayışa sahip olmasını gerektirir. Özellikle, bahar gübreleri, herbisitler, fungisitler ve büyüme düzenleyicileri tipik olarak sadece bitki gelişiminin belirli aşamalarında uygulanır. Örneğin, şu anda ikinci azot uygulamasının en iyi, kulak (bu aşamada görünmez) yaklaşık 1 cm büyüklüğünde ( Zadoks ölçeğinde Z31) yapılması önerilir.). Aşamaların bilgisi, iklimden daha yüksek riskli dönemleri belirlemek için de önemlidir. Örneğin, ana hücreden polen oluşumu ve antez ve olgunluk arasındaki aşamalar yüksek sıcaklıklara karşı hassastır ve bu olumsuz etki su stresi ile daha da kötüleşir. Çiftçiler ayrıca 'bayrak yaprağı' (son yaprak) ne zaman ortaya çıktıklarını bilmekten de yararlanır, çünkü bu yaprak tahıl doldurma döneminde fotosentez reaksiyonlarının yaklaşık % 75'ini temsil eder ve bu nedenle iyi bir sağlamak için hastalık veya böcek saldırılarından korunmalıdır.

Diğer temel gıdalarla karşılaştırılması Aşağıdaki tablo, buğday ve diğer başlıca temel gıdaların ham formdaki besin içeriğini göstermektedir.
Bununla birlikte, bu zımbaların ham formları yenilebilir değildir ve sindirilemez.
Bunlar filizlenmeli veya insan tüketimine uygun şekilde hazırlanmalı ve pişirilmelidir.
Filizlenmiş veya pişirilmiş formda, bu tanelerin her birinin nispi beslenme ve anti-beslenme içeriği, bu tabloda bildirilen bu tanelerin ham formundan oldukça farklıdır.
Pişmiş formda, her zımba için beslenme değeri pişirme yöntemine bağlıdır (örneğin: pişirme, kaynatma, buharda pişirme, kızartma vb.).