Toprak Hazırlığı ve Ekim

İlkbahar üretimlerinde topraktaki azot bakterileri ve mikroorganizmaların faaliyetlerini kolaylaştırmak için toprak sonbaharda 20-25 cm derinlikte bir iki defa sürülerek havalandırılır.
İşlenen toprak tırmıkla düzeltilerek ekime hazır hale getirilir.
Tohum ekim zamanı bölgenin iklim şartlarına bağlıdır. Şubat başından 15 Marta kadar erkenci - yarı erkenci çeşitler; nisan başına kadar yarı erkenci ve geçci çeşitler; 15 nisandan sonra da sıcağa dayanıklı çeşitlerin ekimi yapılmalıdır.
Kasım, Aralık ayları içerisinde de sonbahar çeşitleri ekilebilir.
Ekim şekli ve ekim aralıkları çeşit özelliğine, işletme büyüklüğüne ve değerlendirilme şekillerine göre değişir.
Ekim; mutlaka toprak tavında iken yapılmalıdır. Tohum ekim derinliği 3-5 cm dir.
Yetiştirme döneminde düzenli yağış alan veya yağmurlama sulama imkanı olan tarlalara düze ekim daha uygundur. Yetiştirilecek bezelye sırık ise masuralara ekim yapılmalıdır.
Yer çeşitleri düz tarlaya mibzerle ekilmelidir. Düze ekimlerde sıra arası 30-40 cm, sıra üzeri 5-10 cm olacak şekilde tohum ekimi yapılmalıdır. Sırık çeşitlerde ise sıra arası 50-80 cm, sıra üzeri ise 15-25 cm olmalıdır.
Sırık çeşitler masuraların boyun noktalarına ocakvari olarak ekilir. Bu nedenle her ocağa 4-5 adet tohum atılır.
Ortalama dekara 10-12 kg arasında tohum ekilir.

Çapalama

Tohumların çimlenerek bitkilerin toprak yüzüne çıkıp gelişmeye başladığı ilk hafta içinde büyümeleri çok yavaştır.
Yabancı otlar bitkilerin 4-5 yapraklı olduğu dönemde toprağı havalandırmak, varsa kaymak tabakasını kırmak, yabancı otları almak ve gerekiyorsa seyreltme yapmak amacıyla birinci çapa yapılır.
İlk çapa ok yüzeysel yapılmalı ve köklere zarar verilmemelidir.
Birinci çapadan yaklaşık 20 gün sonra bitkiler 25-30 cm boylandıkları yabancı otların fazlalaştığı dönemde ikinci çapa yapılır.
Bu çapa ile bitkilerin boğazları doldurulur.
Genellikle ikinci çapa zamanı çiçeklenmeden önceki dönemdir.
Genelde iki çapa yeterlidir, ancak kaymak tabakası ve yabancı otların oluşması halinde üçüncü bir çapa da yapılabilir.

Herek Verme

Sırık bezelyelerde ikinci çapa ile birlikte herek verme işlemi de yapılır.
Kafes tellerle, zik zaklı gergin iplerle, kargı veya sırıklarla bitkilere herek verilir.
Herekler bitkilerin rüzgârdan ve toprakta bulunan nemden zarar görmemesini sağlar.
Bitkiler hereklere büyüme uçlarındaki sülüklerle çok sağlam olarak tutunurlar. 3-4 m de bir dikilen kazıklara kafes teller meyilli şekilde duvar gibi çekilir.
Bezelye bitkileri bu kafes telleri üzerinde çok iyi gelişir.
Düzenli hasat yapılarak kaliteli düzgün meyveler elde edilir.
Özellikle bu yöntem küçük aile işletmelerinde sofralık, taze bezelye üretiminde kullanılır.

Sulama

Sonbaharda yapılan bezelye yetiştiriciliğinde, bitkinin gelişme dönemi genellikle yağışlı döneme rastladığı için sulamaya hemen hemen hiç ihtiyaç duyulmaz.
İlkbaharda yapılan ekimlerde iyi bir gelişme sağlayabilmek için hava ve toprak şartlarına bağlı olarak düzenli aralıklarla sulama yapılmalıdır.
Çiçeklenmeden önceki dönemde ve meyve tutumundan sonraki dönemde olmak üzere en az iki defa sulama yapılır.
Çok nadir hallerde havalar çok kurak giderse üçüncü bir sulama yapılabilir.
Sulama; karık usulü veya yağmurlama şeklinde yapılır.

Gübreleme

Bezelye kendinden önce yetiştirilmiş olan bitkiye verilmiş olan gübrelerle çoğu kez yetinmektedir.
Bezelyeye çiftlik gübresi vermekten kaçınılmalıdır.
Çiftlik gübresi vegatatif kısımların aşırı gelişmesini sağlar; bakla ve dane veriminin azalmasına neden olur.
Fakat toprağın yapısını düzeltmek için verilmesi gerekiyorsa, bezelyeden önce yetiştirilen çapa bitkilerine verilmelidir.
Bezelye, potasyum ve fosfor noksanlığına karşı çok hassastır.
Topraktaki fosfordan çok iyi faydalanır.
Gübreleme; ekim öncesi toprak işleme sırasında yapılmalıdır.

BEZELYE YETİŞTİRİCİLİĞİNDE GÖRÜLEN HASTALIK VE ZARARLILARI

ÖNEMLİ NOT

BİTKİNİZE AÇ KARNINA İLAÇ VERMEYİN

TANK SIRALAMASI Sırasıyla (SIRALAMAYA BOZMAYIN)

AŞAĞIDAKİ ÜRÜNLERİ HER SENE DÜZENLİ KULLANIN

ÖN KARIŞIMLA KONTROL EDİNİZ

Tarımsal Savaşım

Bezelyede zarar yapan birçok hastalık ve zararlı bulunmakla birlikte bunlardan en önemlileri; kök çürüklüğü, solgunluk, külleme, mildiyö, antraknoz ile kırmızı örümcekler, yaprak bitleri ve burukuslardır.
Bu hastalık ve zararlılarla mücadelenin zamanında ve titiz olarak yürütülmesi gerekmektedir.
Olgunluk, Hasat ve Depolama
Hasat olgunluğuna gelmiş baklalar en geç iki-üç gün içerisinde hasat edilmelidir.
Özellikle kuru ve sıcak havalarda daneler çok çabuk olgunlaşır. Hasat zamanında yapılmaz geç kalınırsa daneler unlu bir durum alır ve konservecilik kalitesi düşer.
Konservelik bezelyeler genellikle geniş alanlarda yetiştirilir ve hasat bir seferde ve makineli olarak yapılır.
İlkbaharda ekilen bezelyeler 12-16 hafta, sonbaharda ekilen bezelyeler 32 hafta sonra hasat edilmeye başlanır. Küçük işletmelerde bezelye hasadı kademeli olarak elle yapılır. Hasat olgunluğuna gelmiş bezelyeler 3-4 gün ara ile düzenli olarak bitkilere zarar vermeden elle hasat edilirler.
Genellikle sırık bezelyeler küçük işletmelerde yetiştirilir, hasatları ise kademeli olarak elle yapılır. Büyük işletmelerde ise genellikle yer çeşitleri yetiştirilir.
Hasadın kademeli olarak elle yapılması kalite ve verimi olumlu yönde etkiler. Hasat edilen bezelyeler hemen piyasaya sevk edilir.
Pazara sevk edilen bezelyeler 5-10 C lik sıcaklıklarda 2-3 gün bekleyebilir. Bezelyede hasat olgunluğuna gelmiş baklalar en geç iki-üç gün içinde hasat edilmelidir.
Özellikle kuru ve sıcak havalarda daneler çok çabuk olgunlaşır. Verim Çeşidin yer ve sırık oluşuna, baklada bulunan dane sayısı ve iriliğine, ekolojik şartlara bağlı olarak değişir.
Bir dekar alandan baklalı taze bezelye olarak 1500-2000 kg, taze iç bezelye olarak 500-800 kg arasında ürün alınır.