1 | PH DÜŞÜRÜCÜ- YAYICI YAPIŞTIRICI |
İlaçlama suyunun PH sını düşürür, ilacın bozulmasını önler. İlaçlar bitkiye uygulandıktan sonra ilacın yaprağa yayılmasını sağlar, yapraktan akmasını önler. |
2 | ORGANİK GÜBRE | Bitkinin düzgün ve dengeli beslenmesini sağlar. Meyvelerin albenili, parlak, renkli, iri, dayanıklı, sert, ağır, lezzetli ve hoş kokulu olmalarını sağlar. |
3 | İNSEKTİSİT |
BÖCEK İLACI Zararlı dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin. |
4 | FUNGUSİT |
MANTAR İLACI
(Ayrı bir kapta karıştırdıktan sonra) Hastalık dönemine göre, sayfanın en altındaki zararlılara karşı, bir ilaç kullanın. İlaçların kullanma - hasat sürelerine dikkat edin. |
5 | DİĞER | Teknik elemanlarımızca önerilen diğer iz elementler. |
KİREÇ ÇÖZÜCÜ |
Sezon başında kireçli topraklarda muhakkak kullanılmalı. Kılcal köklerin etrafını sarmış kireç kaymak tabakasını yok eder. |
DÖNÜME 1 KG
damla sulama ile |
KÖKLENDİRİCİ |
Hücre bölünmesini hızlandırır. Dolayısıyla, bitkinin büyümesi ve gelişmesi de hızlanır.
Kök oluşumunu ve gelişimini hızlandırır. Köklerİ kuvvetlendirir. Köklerin, özellikle uzunlamasına, büyümesi ve gelişmesi üzerine uyarıcı etkisi vardır. |
|
ORGANİK GÜBRE |
Çiçeklenmeden önce 1. uygulama, meyve tutumunda 2. uygulama, hasattan 45 gün önce 3. uygulama yapılır Gereksinim duyulan bütün dönemlerde 300 gr / 100 lt su ile olmak üzere 2 uygulama. |
200-300 |
DEMİRLİ GÜBRE |
En sık görülen bitki besin noksanlığıdır.
Toprak olumsuzlukları bitkilerin, toprakta olan demiri kullanmasını engeller Toprak analizlerini mutlaka yaptırın |
125-150 cc |
POTASYUMLU GÜBRE | Ürünün RENK ve AROMA sını AĞIRLIK ve KALİTE sini İRİLİK ve SERT liğini belirleyen potasyumu yüksek oranda içerir. Özellikle meyve ve sebze yapraklarında görülen yaprak kenarındaki kurumayı önler ve ürün artışını sağlar. | |
DAMLA SULAMA |
AZOT, FOSFOR, DENGELİ, POTASYUM Her dönem düzenli kullanılmalı. Bitkinin NPK sı karşılanmalı |
2-3 kg |
Havuç gövdesi havucun hemen üst kısmında oluşan bir rozet yapısındaki yaprakların orta kısmından 2. Yılda gelişir.
Çeşide, bakım ve iklim
şartlarına bağlı olarak 150-160 cm’ye kadar boy alır ve gövdenin ucu bir çiçek şemsiyesi ile son bulur.
Gövde üzerinde aşağıdan yukarıya doğru
biraz küçülerek devam eden yapraklar yer alır.
Yaprak koltuklarından birincil, bunun üstünden ikincil, ikincillerin üstünden de üçüncül yapraklar
ve çiçek demetleri oluşur.
Gövde yan dalların uç kısmından bir şemsiye ile son buluır.
Gövde boyuna çizgili ve tüylüdür. Tipik havuç kokusu taşır.
Bitkinin gövdesi dayanıklı yapıdadır.
Desteğe gerek kalmadan çiçek şemsiyelerine ve tohumlarını rahatlıkla taşır.
Havuç bitkisi ikinci yılda çiçeklenme gösterir.
Çiçekleri şemsiye şeklindedir.
İlk çiçeklenme bitkinin en üst kısmındaki ana şemsiyede başlar.
Şemsiyeler birincil-ikincil-üçüncül ve dördüncül olmak üzere gruplar haline oluşurlar.
Bu oluşum sırasına göre büyüklük kazanırlar. En iri
şemsiye birincil şemsiyedir. Daha sonraki
gruplarda şemsiye küçülür.
Şemsiyelerde çiçeklenme meyve bağlama ve tohum olgunlaştırmada bu sıraya
göre oluşur. Her şemsiye dıştan içeriye doğru dizilmiş yüzlerce çiçek sapını ve çiçeği taşır.
Başlangıçta bir kadeh gibi uç kısmı kapalıu olan
bu şemsiye çiçekler olgunlaşınca açılmaya başlar.
Çiçeklerin tamamının açılması safhasında başlangıçta yere dik olan çiçek sapları yere paralel
bir hal alır.
Yere paralel hal alan çiçek sapları üzerindeki çiçeklerde beyaz renkli yaç yapraklar açarlar.
Çiçekte 5 adet taç yaprak bulunur.
Bu taç yapraklar genellikle beyaz renkte olmakla birlikte bazı çeşitlerde şemsiyenin iç kısmında ter alan taç yapraklar açık mor renkte
olabilmektedir.
Çiçekler erselik yapıda olmakla birlikte aynı şemsiye üzerinde iç kısımlarda yeralan çiçeklerden önemli bir bölümünün sadece
erkek organları gelişmiştir.
Dıştan içe doğru sadece erkek organı gelişen çiçeklerin yüzde oranı artmaktadır.
Bir bitki üzerinde sadece dişi
organlı sadece erkek organlı veya erselik çiçeklere rastlanabilmektedir.
Döllenme pek çok böceğin ve sineklerin yardımı ile olur. Çiçeklerde
yüksek oranda protandri görülür.
Tepecik reseptif hale gelinceye kadar bütün polen tozu keseleri patlayarak tozlarını dökmüş olurlar.
Havuçta
kendine kısırlık tespit edilmemiştir.
Bir bitkinin farklı çiçekleri birbirini kolayca döller ve tohum elde edilebilir.
İzolasyon mesafesi en az
500 m olarak verilmelidir.
Tohum ve çimlenme özellikleri
Meyve iki parçalı bir yapıdadır.
Bu iki parça tohumun olgunlaşması fazında birbirinden orta kımı açılarak ayrılırlar.
Uç kısmları ise halen
bitişik durumdadır.
Meyve yaprağı tohumun üzerinde yer alır ve tohum bir zar tarafından sarılır.
Tohumların üzeri boyuna çizgilidir ve bu
belirgin çıkıntılar üzerinde tohumların birbirine yumak şeklinde sarılmasına neden olan tüyler taşırlar.
Tohumların uç kısımlarındaki tüyler
daha uzundur ve tüylerin uç kısımlarında birbirine yapışıp yumak yapmayı kolaylaştıracak şekilde çengellidir.
Tohumlar 2-4 mm uzunluğunda ve
1-1.5 mm enindedir.
Tohumlarda irilik ilk şemsiyeden diğer şemsiye gruplarına doğru küçülmektedir.
500-800 adet tüyü alınmış tohum 1 gr gelir.
Tohumlar iyi muhafaza edilirse çimlenme gücünü 3-4 yıl korurlar.
Tüyler tohum ağırlığının %20-30 kadarını oluşturur. Tüyleri ovulmamış
tohumların ekimi büyük problemler yaratır.
Zira tüylü tohumlar birbirine yapışarak bitkilerin ekim sıklıkları bitki gelişmesi ve kaliteli ürün
elde etmede olumsuz rol oynar.
Hasat edilen tohumlar hemen ekilebilirler.
Tohumlar dinlenmeye ihtiyaç duymadan çimlenirler.
Havuç bir serin iklim sebzesidir.
Özellikle çimlenme ve sonrasındaki erken dönemde soğuklara karşı dayanıklı olması nedeniyle serin
bölgelerimizde erken ilkbahar aylarında ılıman bölgelerimizde ise kış aylarında rahatça yetiştirilebilmektedir.
Havuç yetiştiriciliğinde
yağış ve nem çok olumlu etki yaparsa da sürekli yapış üretimi zora sokar, verim azalmasına neden olur.
Sıcaklık havuçta renk oluşumuna olumlu
etki yapar.
Soğuk ve yağışlı geçen üretim sezonlarında açık renk havuç elde edilir. 10-15 C’lik sıcaklıklarda oluşan renk tatmin edici bir
havuç rengi olmaz.
Sıcaklık kök oluşumuna doğrudan etkili olup yüksek sıcaklıklarda havuç boyu kısa kalır.
Düşük sıcaklıklarda ise havuç boyu
çeşit özelliğini gösterse de bu defa renk ve havucun çapı kötü yönde gelişir.
Daha uzun ve açık renkli havuçlar meydana gelir.
Toprak rutubeti de
havuç gelişmesine etki ederse de etkisi sıcaklığın etkisi kadar olmaz.
Özellikle kuraklıkta yüksek sıcaklık ve rutubetle düşük sıcaklık birleşirse
havuç üretimimi olumsuz yönde etiler.
En iyi gelişme 20°C civarındaki sıcaklıklarda olur.
Sıcak bölgelerde yapılan ilkbahar üretiminde bitkilerin
önemli bir bölümünün yeterli büyüklükte havuç oluşturmadan generatif faza geçerek çiçeklendiği görülür.
İklim istekleri açısından seçici olan havuç toprak istekleri bakımından da seçici bir bitkidir.
Havuç üretiminin başarısında toprak yapısının
önemli bir etkisi vardır.
Toprağın yapısı toprağın derinliği toprakta köklerde zarar yapan zararlılardan bulunup bulunmadığı başarıyı etkiler.
Hafif bünyeli topraklarda havuç üretimi uygun besleme ve bakım şartlarında çok iyi sonuç verir.
Böyle topraklarda kültürel işlemler çok kolay ve
ekonomik olduğu gibi elde edilen üründe yüksek kaliteye ulaşılır.
Havuç derin bünyeli, serin, besin maddelerince zengin iyi işlenmiş toprak ister.
İmparator grubu havuçlar derin bünyeli, killi kumlu topraklarda başarıyla üretilirler.
Uygun çevre koşullarında killi topraklarda üretilen
havuçlarda yüksek verime ulaşılabilmektedir.
Ancak killi topraklarda üretilen havuçlarda yıkama önemli zorluklar çıkarır.
Bu nedenle bu
topraklarda yetiştirilen havuçlar konserve endüstrisinde kullanılır.
Taze olarak değerlendirilecek olan sofralık havuç üretimi ve erkenci
havuç üretimi için hafifi karakterli topraklar tercih edilmelidir.
Toprak pH’sı havuç yetiştiriciliği açısından önem taşır.
Havuç yüksek asitliğe
karşı hassastır. pH 6-6.5 arasında değer taşıyan topraklar havuç yetiştiriciliği için ideal topraklardır.
Toprak pH’sı 5’in altında olmamalıdır.
Yetiştirilme Şekli
Toprak hazırlığı ve ekim
Havuç yetiştirilmesinde toprak özelliklerinin başarıyı etkileyen en önemli faktörlerden birisi olması nedeniyle yetiştirme yapacağımız tarlayı
çok iyi incelemeli ve havuç yetiştirmeye uygun olduğunu tespit etmeliyiz.
Ağır killi topraklardan toprak zararlılarınca bulaşık topraklardan
özellikle de nematod ve tel kurdu bulaşık topraklardan mutlaka kaçınılmalıdır.
Böyle topraklarda havuç üretimi son derece yanlış olur. Havuç
tohumlarının geç çimlenmeleri nedeniyle yabancı otlar hızla gelişerek yeni çimlenmekte olan havuç bitkilerinin gelişmesini yavaşlatır ve üzerini
örterler. Bu nedenle seyreltme ve çapalama işlemleri de zorlaşır.
Tarla seçiminde yabancı ot faktörüde çok büyük önem taşır.
Bütün bu hususlar
dikkate alınarak havuç ekilecek toprağın çok iyi işlenerek ekime hazırlanması gerekir.
Havuç tohumlarının küçük oluşu, geç çimlenmesi gibi
özellikleri nedeniyle toprak inceltilerek tohumun toprakla temasının tam olması sağlanmalıdır.
Ekim dikkatli bir şekilde hazırlanarak inceltilen
toprağa mibzerle yapılmalıdır.
Ekim derinliği 2.5-3 cm olmalı bir dekar alana 600-800 gr tohum atılmalıdır.
Ekilecek tohum miktarı sıra arası
mesafesi olarak 25-30-40 cm’lik aralıklar verilir.
Sıra üzeri seyreltme mesafesi ise 5-12 cm arasında değişir.
Havuç tohumunun 10 °C’nin
üzerindeki sıcaklıklarda çimlendiğini görüyoruz.
Toprak sıcaklığı bu seviyenin altında ise tohum çimlenmez çimlenme süresi yeterli sıcaklık
oluşuncaya kadar uzar.
Havuç ekiminden sonra meydana gelerek kaymak bağlama da çimlenmeyi önemli ölçüde kötü yönde etkiler.
Havuç tohumu zarar
görmeden uzun süre toprakta kalabilir ve şartlar uygun olunca çimlenir.
Bu uzun çimlenme süresi içinde yoğun yabancı ot gelişmesi olur.
Yabancı
ot çimlenme ve gelişmenin önüne geçmek için ekim sonrasında çimlenme öncesi yabancı ot ilacı kullanmak başarıyı arttırır.
Bakım işleri
Çimlenme tamamlandıktan ve bitkiler 2-3 hakiki yapraklı olduktan sonra sıra üzerinde seyreltme yapılır.
Çeşit özelliğine bağlı olarak sıra üzeri
mesafeleri ayarlanır.
Ancak bu seyreltme döneminde tarlada alıkonulacak bitkilerin köklerinin zarar görmemesine özen gösterilmelidir.
Seyreltme
işçiliği önemli bir maliyet yükler.
Bunun önlenmesi için ekimin pnömatik mibzerle, seyreltme sıklığında ve çimlenme güvü yüksek tohumla yapılması
gerekir.
Seyreltme işleminden sonraki bakım işleri kaba otların elle alınması düzenli sulama ve mücadele işlerinden oluşur.
Gübreleme
Havuç yetiştiriciliğinde azot yanında potasyum da büyük önem taşır.
Bu iki besin elementi verim ve kaliteyi önemli ölçüde etkiler.
Bitki nitrat
formunda azotu tercih eder.
Potasyum ise havuçta şeker oranını arttırır.
Havuç özellikle çimlenme ve gençlik döneminde tuza karşı son derece
hassastır.
Ekimle birlikte gübre verme bu nedenle yanlış olur.
Böyle bir uygulama çimlenme aksaklıklarına yol açar.
Sıralarda boşluklar oluşur.
Havuç yetiştiriciliğinde organik gübreler tercih edilmeli, erken dönem de yoğun inorganik gübreden kaçınılmalıdır.
Toprakta tav nedeniyle
gübreleme ekimden bir hafta evveline kadar yapılmamışsa gübre vermeden ekim yapıp çimlenme tamamlanıp bitkiler 2-3 yapraklı olduklarında gübreleme
yapmak daha doğru olur.
Dekara 8-10 kg saf azot, 8-9 kg fosfor ve 12-16 kg potasyumlu gübre hesaplanarak ekimden en az iki hafta önce toprağın
10-15 cm derinliğine karıştırılmalıdır.
Azotun yarısı ekim öncesinde diğer yarısı da bitkiler 3-4 hakiki yapraklı olduklarında uygulanırsa
yıkanma yoluyla kayıp azalır.
Sulama
Düzenli sulama havuçta kök gelişiminin primer ve sekonder de çok önemlidir.
Primer dönemdeki susuzluk havuç boyunun kısa kalmasına, sekonder
dönemdeki susuzluk havucun yeterli ölçüde kalınlaşmamasına ve ayrıca düzensiz sulama isse havucun çatlayarak pazarlanamaz hale gelmesine neden olur.
Bu nedenle havuç yetiştiriciliğinde sulama başarıyı en çok etkileyen faktörlerden birisidir.
Havuçlarda olgunluk havucun çeşit özelliklerini kazandığı tarihten itibaren başlar ve hasat birkaç hafta sürebilir.
Daha erken dönemde hasat edilen havuçlar cılız kalırlar, renkleri açık olur ve düşük düzeyde şeker içerdikleri için yeterince tatlı olmazlar.
Çiğ olarak değerlendirilen sofralık havuçlarda hasat bu nedenle olgunlaşma tamamlanmadan yapılmamalıdır.
Ancak pazarda boşluk varsa bunu doldurmak amacıyla havuçlar olgunlaşmasını tamamlamadan da hasat edilebilir.
Havuçlarda olgunlaşma süresi çeşide göre değişir, erkenci çeşitlerde 8-10 hafta, Nantes gibi orta çeşitlerde 12 hafta, geç çeşitlerde 16-18
haftada hasat olgunluğuna ulaşılır.
Hasat, yetiştirilen çeşide, yetiştirme alanının genişliğine ve pazarlanacak havucun miktarına göre elle veya
makineyle yapılır.
Sofralık havuçlar birkaç adedi bir demet yapılarak yaprakları ile veya söküldükten sonra yaprakları kesilerek torbalar içerisinde pazarlanırlar.
Söküldükten sonra uzun süre kapalı kaplar içinde muhafaza edilen havuçlarda açılaşma görülür.
Bu nedenle uzun süreli muhafaza zorunlu ise
havuçların temizlenerek dere kumu içinde serin bir ortamda muhafaza edilmesi gerekir.
Muhafaza sıcaklıkları sıfırın üzerindeki 3-50C’lik sıcaklıklardır.
Söküldükten sonra muhafaza edilmesi düşünülen havuçlarda hasatın tam
olgunlaşama gerçekleştikten sonra yapılması ve hasat sırasında havuçların yaralanmamasına özen gösterilmesi gerekir.
Verim
Havuçlarda verim çeşide, ekim sıklığına ve hasat zamanına göre değişir.
Orta erkenci çeşitlerde dekara verim 2.5-5 ton, geçci çeşitlerde ise
3-4 ton arasında değişir.
Çok başarılı yetiştirmelerde bu değerler her iki grupta da 1 ton daha yüksek olabilir.
Tohum Üretimi
Ülkemiz havuç tohumu üretimi için son derece elverişli ekolojik şartlara sahip olan ender ülkelerden birisidir.
Ülkemizin bu avantajlarını
kullanarak dünyada havuç tohumu üretiminde söz sahibi ülkelerden birisi olabiliriz.
Standart çeşitlerde tohum üretimi için önce pazarlanabilir özelliklere sahip havuçlar üretilir.
Bunlar içersinden çeşit özelliklerini taşımayanlar
seçilip ayrılır.
Diğerleri kışı hafif d geçen yerlerde hemen tohumluk parseline 70-80cm sıra arası, 30 cm sıra üzeri mesafelerde havuçların üst
kısmında 2-3 cm’ lik yaprak sapı kalacak şekilde traş edildikten sonra toprak yüzeyine 2-3 cm kalacak derinlikte dikilirler.
İlkbaharda gelişen havuç başlangıçta yaprak, daha sonrada gövde ve çiçek özelliklerinde anlatıldığı şekilde gövde ve çiçek demetlerini geliştirerek
tohumlarını olgunlaştırır.
Havuç tohumu üretiminde potasyumlu gübreler başarıyı arttırır.
Havuçlarda çiçek şemsiyeleri kademeli olarak meydana geldiği gibi tohumların meydana gelmesi ve olgunlaşmasıda kademeli olarak olur.
Bu sebeple hasadın tohumlarını olgunlaştıran şemsiyelerin hasadı şeklinde kademeli olarak yapılması gerekir. 8-10 cm uzunluktaki sapı ile
hasat edilen şemsiyeler gölge havadar bir yerde kurutularak harmanlanır.
Bir dekar alandan 80-100 kg arasında tohum alındığı belirtilmektedir.
Tarafımızdan yapılan çalışmalarda ise Manisa-Muradiye şartlarında Nantes
grubu havuçlarda 1 dekar alandan 130 kg tohum elde edilmiştir.
Bu değerler havı alınmamış tohumu ifade etmektedir.
Havuçlarda ilk çiçeklerle ondan sonra meydana gelen çiçek gruplarından oluşan tohumların iriliklerinin farklı oluşu nedeniyle bu tohumlar
kalibrasyona tabi tutulmadan eklenirlerse çimlenme farklılıkları oluşur.
Bu durum üretimde başarısızlıklara yol açar.
İşte bu sebeple hasat edilen tohumların hasattan sonra havları alınmalı ve mutlaka kalibrasyona tabi tutularak belli irilikteki tohumların bir
grup oluşturması sağlanmalıdır.
Kış mevsimi donlu geçen bölgelerde ise tohumluk olarak ayrılan havuçlar donlu dönem geçinceye kadar kum içinde 3-5 °C sıcaklıklarda muhafaza
edilmeli ve don tehlikesi kalktıktan sonra esas yererine açıklandığı şekilde dikilmelidirler.
Havuç ( Daucus carota subsp. Sativus ) bir olan kök sebze, mor, siyah, kırmızı, beyaz ve sarı olsa rengi genellikle turuncu, çeşitler mevcuttur.
Bitki muhtemelen İran'dan kaynaklandı ve başlangıçta yaprakları ve tohumları için yetiştirildi. Bitkinin en sık yenen kısmı taproottur, ancak
saplar ve yapraklar da yenir.
Yerli havuç büyük ölçüde genişletilmiş, daha lezzetli, daha az odunsu dokulu taprootu için seçici olarak yetiştirildi.
Havuç, umbellifer ailesi Apiaceae'de iki yılda bir yapılan bir bitkidir.
İlk başta, genişletilmiş taprootu oluştururken bir yaprak rozet büyür.
Hızlı büyüyen çeşitler, tohum ekildikten sonraki üç ay içinde (90 gün) olgunlaşırken, daha yavaş olgunlaşan çeşitlerin bir ay daha uzun (120 gün)
ihtiyacı vardır.
Kökler yüksek miktarda alfa ve beta-karoten içerir ve iyi bir K vitamini ve B6 vitamini kaynağıdır, ancak havuç yemenin gece
görüşünü iyileştirdiği inancı, İngilizlerin II. Dünya Savaşı'nda düşmanı yanlış yönlendirmek için ileri sürdüğü bir efsanedir.
Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) , 2013 takvim yılı için dünya havuç ve şalgam üretiminin (bu tesislerin FAO tarafından
birleştirildiği) 37.2 milyon ton olduğunu; Çin’de neredeyse yarısı (~% 45) yetiştirildi.
Havuç yaygın olarak kullanılan birçok mutfaklarda,
özellikle salataların hazırlanmasında ve havuç salata bir olan gelenektir.
Tarihçe
Hem yazılı tarih hem de moleküler genetik çalışmalar, yerli havuçun Orta Asya'da tek bir kökene sahip olduğunu göstermektedir.
Vahşi ataları
muhtemelen yabani havuç Daucus carota için çeşitlilik merkezi olmaya devam eden İran (şimdi İran ve Afganistan olan bölgeler) kaynaklıdır.
Yabani havuçların doğal olarak oluşan bir alt türü muhtemelen acılığı azaltmak, tatlılığı arttırmak ve odunsu çekirdeği en aza indirmek için
yüzyıllar boyunca seçici olarak yetiştirildi; bu süreç tanıdık bahçe sebzesini üretti.
İlk yetiştirildiklerinde, kökleri yerine aromatik
yaprakları ve tohumları için havuçlar yetiştirildi.
Havuç tohumları MÖ 2000–3000 yıllarına dayanan İsviçre ve Güney Almanya'da bulunmuştur.
Havuç Bazı yakın akrabaları hala gibi yaprakları ve
tohumlan için yetiştirilen maydanoz, kişniş, kişniş, rezene, anason, dereotu ve kimyondur.
Klasik kaynaklardaki kökün ilk sözü MS 1. yüzyıldan
kalmadır; Romalılar pastinaka adı verilen bir kök sebze yediler, ya havuç ya da yakından ilişkili olabilirler.
Çimlenmeden kısa bir süre sonra, havuç fideleri taproot ve gövde arasında belirgin bir sınır gösterir: gövde daha kalındır ve yan köklerden
yoksundur.
Sapın üst ucunda tohum yaprağı bulunur.
İlk gerçek yaprak çimlenmeden yaklaşık 10-15 gün sonra ortaya çıkar.
Müteakip yapraklar alternatif olarak
(bir düğüme bağlı tek bir yaprak ile), spiral olarak düzenlenmiş ve pinnately bileşiktir, yaprak tabanları gövdeyi kaplar.
Bitki büyüdükçe,
damlacık yakınındaki tohum yapraklarının tabanları itilir.
Zeminin hemen üzerinde bulunan gövde sıkıştırılır ve internodlar farklı değil.
Tohum
sapı çiçeklenme için uzandığında, sapın ucu daralır ve sivri hale gelir ve sap, 60-200 cm yüksekliğe kadar yüksek dallı bir çiçeklenme haline
gelmek için yukarı doğru uzanır. Damarın çoğu pulpa dış korteks ( floem ) ve bir iç çekirdekten ( ksilem ) oluşur.
Yüksek kaliteli havuçlar çekirdeğe kıyasla büyük oranda kortekse sahiptir.
Tamamen ksilem içermeyen bir havuç mümkün olmasa da, bazı çeşitlerin
küçük ve derin pigmentli çekirdekleri vardır; korteksin ve çekirdeğin rengi yoğunluk bakımından benzer olduğunda, taprootun bir çekirdeği yok gibi
görünebilir.
Taproots tipik olarak uzun ve konik olmakla birlikte, silindirik ve neredeyse küresel çeşitler mevcuttur.
Kök çapı en geniş kısımda
1 cm ila 10 cm arasında değişebilir.
Kök uzunluğu 5 ila 50 cm arasında değişmekle birlikte, çoğu 10 ila 25 cm arasındadır.
Çiçekler beş yaprak,
beş organ ve tüm kaliksten oluşur.
Çiçekler gelişimlerinde cinsiyeti değiştirir, bu nedenle stamenler aynı çiçeğin damgası alıcı olmadan önce
polenlerini serbest bırakır.
Düzenleme merkezcildir, yani en eski çiçekler kenara yakındır ve en genç çiçekler merkezdedir.
Çiçekler genellikle birincil umbelin dış kenarında
açılır, yaklaşık bir hafta sonra ikincil umbellerde ve daha sonraki haftalarda daha yüksek dereceli umbellerde açılır.
Bireysel umbellerin olağan
çiçeklenme süresi 7 ila 10 gündür, bu nedenle bir bitki 30-50 gün boyunca çiçeklenme sürecinde olabilir.
Belirgin umbel ve çiçek nektarları tozlaşan böcekleri çeker.
Döllenmeden sonra ve tohumlar geliştikçe, bir umbelin dış umbellleri içe doğru
bükülür, umbel şeklinin hafif dışbükeyden veya oldukça düz içbükeyden değişmesine neden olur ve götürüldüğünde bir kuş yuvasına benzer. Geliştiren
meyve olan schizocarp iki oluşan mericarps ; her merikarp gerçek bir tohumdur .
Eşleştirilmiş merkarlar kuruduklarında kolayca ayrılırlar.
Hasattan önce erken ayrılma (paramparçalama) istenmeyen bir durumdur çünkü tohum kaybına neden olabilir.
Olgun tohumlar, yumurtalık septumu ile
karşılaşan komissural tarafta düzleştirilir. Düzleştirilmiş tarafta beş uzunlamasına kaburga vardır. Bazı kaburgalardan çıkan kıl kılları
genellikle öğütme ve temizleme sırasında aşınma ile çıkarılır. Tohumlar ayrıca yağ kanalları ve kanallar içerir. Tohumların büyüklüğü, gram
başına 500'den 1000 ila 1000'den fazla tohum arasında değişir.
Havuç diploid bir türdür ve nispeten kısa, üniform uzunlukta kromozomlara sahiptir (2 n = 18).
Genom büyüklüğünün, Arabidopsis thaliana'dan dört
kat daha büyük , mısır genomunun beşte biri büyüklüğünde ve pirinç genomu ile aynı büyüklükte olduğu 473 mega baz çifti olduğu tahmin edilmektedir.
Kimya β-Karoten yapısı. Karoten, havuç ve diğer birçok meyve ve sebzenin turuncu renginden sorumludur. Poliasetilenler, sitotoksik aktiviteler
gösterdikleri havuç gibi Apiaceae sebzelerinde bulunabilir.
Falcarinol ve falcarindiol ( cis - heptadeca -1,9-dien-4,6-diyne-3,8-diol) bu tür
bileşiklerdir.
Bu son bileşik, Mycocentrospora acerina ve Cladosporium cladosporioides'e karşı antifungal aktivite gösterir. Falcarindiol,
havuçtaki acıdan sorumlu ana bileşiktir.
Pirolidin (yapraklarda bulunur), 6-hidroksimellein,6-metoksimellein , öjenenin,
2,4,5-trimetoksibenzaldehit ( gazarin ) veya (Z) -3-asetoksi- heptadeca -1 gibi diğer bileşikler Havuçta 9-dien-4,6- diin -8-ol
( falcarindiol 3-asetat ) de bulunabilir.
Yetiştirme Havuç tohumdan yetiştirilir ve olgunlaşması dört aya (120 gün) kadar sürebilir, ancak çoğu çeşit doğru koşullar altında 70 ila
80 gün içinde olgunlaşır. En iyi tam güneşte büyürler, ancak biraz gölgeye katlanırlar.
Optimum sıcaklık 16 ila 21 C'dir. İdeal bir
toprak a, gevşek ve iyi süzülmüş, kumlu tınlı veya derin olduğu pH 6.8'e 6.3.
Gübre toprak tipine göre uygulanmalıdır, çünkü ürün düşük
seviyelerde azot, orta fosfat ve yüksek potas gerektirir.
Zengin veya kayalık topraklardan kaçınılmalıdır, çünkü bunlar köklerin tüylü ve / veya şekilsizleşmesine neden olur.
Toprağı nemli tutmak için gerektiğinde sulama yapılır. Filizlendikten sonra, mahsul sonunda 8 ila 10 cm'lik bir aralığa kadar inceltilir ve
toprağın altındaki rekabeti önlemek için otlanır.